Brúxula
Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
Una brúxula[1] o un compás[2] ye un instrumentu usáu pa la navegación y la orientación espacial que siñala la posición d'un puntu respectu a los puntos cardinales xeográficos. Xeneralmente inclúi, marcáu na so superficie, un diagrama nomáu rosa de los vientos, qu'amuesa la posición del norte, sur, este y oeste, representaos pola so inicial. Cuando usamos una brúxula la rosa puede alliniase coles correspondientes direiciones xeográfiques, colo que consiguimos que, por exemplu, la marca "N" de la brúxula apunte realmente al norte magnéticu de la tierra. Pueden apaecer tamién na superficie de la brúxula, superpuestes a les iniciales o en vez d'elles, marques angulares. Nesti casu, el norte correspuende colos 0º, y estos increméntense nel sentíu de les manes del reló, siendo l'este los 90º, el sur los 180° y l'oeste los 270º. Estos númberos permiten que la brúxula amuese acimuts o rumbos, qu'avecen espresase con esta forma de notación.
| Brúxula | |
|---|---|
instrumento de navegación (es)  | |
 | |
 |
La brúxula magnética foi inventada, como un instrumentu d'adivinación, en China, na dómina de la dinastía Han (alredor del 206 e.C.), y adoptada dempués como instrumentu de navegación nel tiempu de la dinastía Song (sieglu XI). L'usu de la brúxula n'Europa Occidental y Persia remóntase a entamos del sieglu XIII.
Referencies
editar- ↑ Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: brúxula
- ↑ Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: compás
