Ivánovo

Ivánovo (rusu: Ива́ново; hasta 1932 Ivánovo-Voznesiensk) ye una ciudá asitiada nel centru de la Rusia europea. Ye'l centru alministrativu de la óblast d'Ivánovo. La so población ye d'unos 418.800 habitantes (2005).

Ivánovo
flag of Ivanovo (en)
Alministración
País	Rusia
Óblasts	Óblast d'Ivánovo
Ókrug urbano (es)	Ivanovo Urban Okrug (en)
Tipu d'entidá	ciudá/pueblu
Cabezaleru/a del gobiernu	Vladímir Sharípov (es)
Nome oficial	Иваново-Вознесенск (ru)
Nome llocal	Иваново (ru)
Nomatu	Город невест (ru) Город Первого совета (ru)
Códigu postal	153000
Xeografía
Coordenaes	57°N 41°E
Ivánovo Ivánovo (Rusia)
Superficie	104.84 km²
Altitú	120 m
Demografía
Población	361 644 hab. (2021)
Porcentaxe	100% de Ivanovo Urban Okrug (en)
Densidá	3449,48 hab/km²
Más información
Prefixu telefónicu	4932
Estaya horaria	UTC+03:00
Llocalidaes hermaniaes	Astracán, Ayia Napa (es) , Plovdiv, Plano y Fergana
ivgoradm.ru

A Ivánovo llamóse-y tradicionalmente la capital testil de Rusia. Yá que la mayoría de los trabayadores de la industria testil son muyeres, tamién foi conocida como "La ciudá de les novies". Destaca la industria alimentaria y la producción de maquinaria, los productos de piel y los productos químicos. Na ciudá hai dellos centros d'enseñanza cimera. Probablemente la más famosa de les sos ciudadanes fuera la escritora postmodernista francesa Nathalie Sarraute.

Historia

La ciudá formar por aciu la unión en 1871 del pueblu Ivánovo (mentar por primer vegada en 1561), antiguu centru testil, col centru industrial Voznesienski Posái (fundáu en 1856). Caltuvo'l nome d'Ivánovo-Voznesiensk hasta 1932.

Ivánovo yera un centru de la industria llixero dende los tiempos del Imperiu rusu, y hacia'l sieglu XIX yera'l primer centru testil del país. Mientres la revolución rusa de 1905 tuvo llugar na ciudá una grave fuelga. Ye la primer ciudá onde se formó un sóviet (asamblea) d'obreros, polo qu'a la ciudá tamién la conoz como "la ciudá del primer Sovet".

Industria

Ente sieglos XVI-XVII el comerciu y l'artesanía, particularmente testil, nel pueblu, foi contribuyíu poles condiciones naturales y xeográfiques nes que s'atopa. El regueru na que ta asitiáu'l pueblu Ivanovo foi navegable. Teza yera navegable dende Shuya, cola cual Ivanovo tenía estrechos venceyos económicos; la tierra probe nestes zones nun se-y dexaba cultivar (el trigu traer dende'l sur), pero daba riques colleches de llinu. En 1638 la villa pasó a poder d'I. B.Cherkassky,y en 1642 H. K.Cherkassky.En 1667, el pueblu llegó al so fíu, Mikhail Yákovlevich,y dempués d'él el so nietu, Alexei Mikhailovich. Acordies col censu en 1667 nel pueblu había 312 llares, , de los cualos namái 38 dedicar a l'agricultura. La población yera de 818 persones ensin cuntar el cleru y l'alministración. Según la descripción de l'aldega yera obviu que se fai más ricu y crez. Dempués del texíu y tiñíu desenvolvióse'l llenzu de la tela impreso. Desenvolvimientu de negocio lienzo apurrió una gran cantidá de ríos y regueros necesarios pa la llavadura de les teles. Primeramente dibuxu facer d'una forma única (tabla de madera, sobre la que s'esculpía'l dibuxu) en flores azules negros, marrones o escures, y depués añadíase los colores brillosos. Poro, la tela impreso combinar cola pintura. Más tarde, pa llograr dibuxos de dellos colores empezaron a aplicar maneres distintes del tratáu. Na primer metá del sieglu XVIII, Ivanovo tenía rellaciones comerciales con Astracán,al traviés del cual fixéronse les transaiciones con Oriente: India, Persia, Asia Central y el Cáucasu. Poro, una cierta influencia nel desenvolvimientu tenía cultura oriental, por casu, unu de los elementos más comunes de la imaxe convirtióse oriental pepinu - buta.Pero sobremanera destáquense les condiciones locales y les tradiciones. El comerciu y el valor comercial de Ivanovo foi vistu por Pedru I, so que'l so decreto en 1705 en foi construyíu l'edificiu de l'aduana del pueblu pa gueta de les cuotes a la tesorería. En 1707, en Ivanovo abrióse una tabierna. Nel sieglu XVIII amplióse notablemente. Ivanovo ocupaba dambos llaos del regueru.

El plan Ivanovo en 1774 El sector llabrador de Ivanovo a principios del sieglu XVIII algamó un desenvolvimientu ampliu, pero inda taba representáu principalmente por tejeduría. Comerciu de testil apurría ingresos importantes, establécense venceyos con munches ciudaes, incluyendo San Petersburgu, y na primer metá del sieglu XVIII formó una élite llabrador - "capitalistes llabradores." A mediaos del sieglu XVIII, empezaron a invertir les riqueces na producción industrial. El primeru taba Butrimov Gregory, qu'en 1742 fundó la primera de fábrica testil en Ivanovo, carauterizada por grandes dimensiones en comparanza con otres instalaciones industriales (Agora esti llugar ye casar númberu 1 de la cai Smirnov). En 1748 fundóse otra gran fábrica (agora ye fábrica d'algodón de Samoilov) fundada por Ivan Grachev, y en 1751 había fábriques de Mikhail Ivanovich Yamanovskogo y Vinogradov Garelina. L'impulsu pal desenvolvimientu de la industria ruso ysobremanera, el casu de testil de Ivanovo foi'l decretu de Catalina II el 17 de marzu de 1775, que dexaba establecer llibremente cualquier industria. A finales de 1770 nel pueblu había docenes de pequeñes empreses llabradores, que texíen tela y realizaben estampaos. Los propietarios d'estes empreses, na mayoría de los casos, facer ensin mano d'obra contratada. Un papel importante nel desenvolvimientu de les teunoloxíes de Ivanovo pertenez a Sokov O.S. Gracies a los contactos con San Petersburgu enterar de fábrica testil nel estranxeru de Llimen en Shlisselburg, qu'utiliza teunoloxía moderna pa Rusia. En 1780, xunto con dellos compatriotes foi ellí p'aprender de la esperiencia. Dempués de volver a Ivanovo Sokov fundó fábrica d'acabaos de testiles (qu'agora ye la Ilesia de La nuesa Señora de Kazan), trabayando con una nueva teunoloxía. Les teles de Sokovsky ganaron gran popularidá. Aína empezó a decorar non yá la ropa y tela de llinu, sinón tamién la d'algodón, lo que desencadenó la popularidá y crecedera de Ivanovo. Una gran quema de 10 de xunu de 1793 quemó la metá del pueblu. Nos finales del sieglu XVIII n'Inglaterra empieza la transición de trabayu a la máquina, y los texíos más baratos británicos movieron los productos de la industria ruso. La situación empieza a camudar dempués del empiezu del sieglu XIX, les fábriques empezaron a apaecer les máquines de vapor estranxeros, abrióse la primera hilandería. Pero foi'l puntu d'inflexón nel desenvolvimientu económicu la guerra de 1812, cuando'l fueu quemó les grandes fábriques de Moscú, y la demanda de los testiles de Ivanovo amontóse, ensin tener competencia, empezó a aumentar rápido la producción de teles. La tasa de crecedera de la industria nel Ivanovo na década de 1810 foi impresionante: en 1810 produció'l texíu pal valor de 1 millón de rublos, y en 1817 yá 7 millones. En 1812, fundóse la fábrica de Diodoro Burylina, güelu D.G. Burylina, en 1817 empecipió les sos operaciones comerciales la familia Kuvaev, en 1825 - Polushin, en 1828 - Gandurin. Llueu estes y otres dinastíes formaron la elite industrial de Ivanovo. Los llabradores convertir n'emplegaos de fábriques y, asina podíen, abriría la so propia fábrica. Veníen trabayar munchos de los pueblos de la contorna, dende Moscú y otres ciudaes grandes, y, inclusive, d'otros países. Casi toles cases teníen el so propiu equipu de tratáu y estampáu, que'l so númberu total yera alredor de 200. Los filos dábase-yos a llabradores, que empezaron a producir calicó y otres teles. D'esta miente, el texíu volver de nuevu nuna redolada de pueblu llabrador. A la vuelta de los sieglos XVIII y XIX, había 117 establecimientos comerciales[13]. Mientres la revolución industrial empezó la transición de la fábrica de producción de la máquina. En Ivanovo máquines empezaron a apaecer na industria del acabáu, onde inda había una fuerte competencia, lo que dio impulsu a la introducción temprana del trabayu de la máquina. En 1826, nuna aldega cerca de Vorobyovo, la fábrica de Spiridonov instalóse una máquina cilíndrica pal acabáu de les impresiones d'algodón. En 1829, el mesmu coche apaeció na fábriques de Ivanovo de Garelin y Baburin, en 1832 la fábrica Garelin tuvo la primer máquina de vapor a finales de la década de 1840 nes grandes empreses empezaron a utilizar Perrotin - Alternativa a la máquina cilíndrica y blanquéu de texíos. Como resultancia, l'apaición de máquines cilíndriques y Perrotin los llabradores teníen que camudar d'oficiu. Amás de terminar la producción de la introducción de máquines y otres meyores apaecieron: en 1829, la fábrica empezó a Garelina usar nel tiñíu d'Adrianópolis coloráu, pa la fixación de colorantes en llugar de vapor brew empezó a aplicar y enxagüe manual foi sustituyíu por ruedes mecánicos. Como resultancia, la soldadura y mytilki nes veres sumieron Gone[6].En 1830 empezó a apaecer fábriques subsidiarias: química, mecánica, de metal, Remizov-bёrdochnye, petrina de carreres. En 1839 abrióse la primer fábrica d'algodón mecánico, quemó unos meses dempués de l'apertura. En 1848 foi restaurada NM Garelina. Nel añu 1850 la mayor parte del pueblu víase implicáu na producción de los testiles. Les empreses más grandes fueron mecanizadas, pero la mayoría de les instituciones taben inda sirvíes pol trabayu manual.

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Ivánovo.

• Portal d'Ivánovo
• Portal rexonal
• Semeyes d'Ivánovo
• Ivánovo (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).

• Datos: Q2630
• Multimedia: Ivanovo