Malaquita
La malaquita ye un mineral del grupu V (carbonatos) según la clasificación de Strunz, de fórmula química Cu2CO3(OH)2 (Dihidroxido de carbonatu de cobre (II)). Tien un 57,0% de cobre. El so nome vien del griegu malaqh, que significa ‘malva’, n'alusión al so color verde.[6] Na antigüedá yera usada como colorante, pero anguaño'l so usu ye más bien como piedra semipreciosa. Tamién la usa como mena pa la estracción de cobre.[7]
Malaquita | |
|---|---|
 | |
| Xeneral | |
| Categoría |
especie mineral (es)  [1] |
| Subclase de |
rosasite mineral group (en) [2] |
| Fórmula química | Cu₂(CO₃)(OH)₂ |
| Epónimu |
Malva (llatín) Pavo cristatus () |
| Propiedaes físiques | |
| Color de la raya | verde |
| Durez de Mohs | 3,75 |
| Densidá absoluta | 3,85 g/cm³ |
| Clasificación | |
| Nickel-Strunz 8ª ed. | Vb/B.01[3] |
| Nickel-Strunz 9ª ed. | 5.BA.10[4] |
| Nickel-Strunz 10ª ed. | 5.BA.10[5] |
| Dana | 16a.3.1.1[4] |
 | |
Los xacimientos más importantes d'esti mineral tán en Colombia, República Democrática d'El Congu, Sudáfrica, Zimbabue, Rusia, Namibia, Hungría y Estaos Xuníos.
Belles artes
editar
Delles obres célebres en malaquita son:
- En San Petersburgu esiste un fragmentu de malaquita n'estremu notable. Serráu y apolazadura tien 890 mm. de llargor, 473 d'anchor y 56 d'espesura. En tiempu del primer imperiu francés, #ver nel Gran Trianón una tabla de mesa, unos candelabros y una copa, tou de magnífica malaquita. Foi un regalu del emperador de Rusia a Napoleón I.
- La base del Troféu de la Copa Mundial de Fútbol ta fechu nesti material.
Intentóse munches vegaes grabar en malaquita pero en devanéu. La materia ye demasiáu blanda y les múltiples faxes que presenta na so pasta nun dexen llograr figures que tengan un aspeutu verdaderamente artísticu.[8]
Referencies
editar- ↑ Afirmao en: The IMA List of Minerals (September 2019). Autor: International Mineralogical Association - Commission on new minerals, nomenclature and classification. Data d'espublización: setiembre 2019.
- ↑ Afirmao en: Fleischer’s Glossary of Mineral Species 2014. Autor: Malcolm E. Back. Editorial: The Mineralogical Record. Data d'espublización: 2014.
- ↑ Afirmao en: Mineralogische Tabellen : Eine Klassifizierung der Mineralien auf kristallchemischer Grundlage, mit einer Einfuhrung in die Kristallchemie (1982). Autor: Karl Hugo Strunz. Editorial: Akademische Verlagsgesellschaft. Data d'espublización: 1982.
- ↑ 4,0 4,1 Afirmao en: mineralienatlas.de. Llingua de la obra o nome: inglés.
- ↑ Afirmao en: MinDat. Llingua de la obra o nome: inglés.
- ↑ «Ministerio de Educación y Ciencia - Minerales». Archiváu dende l'orixinal, el 2015-12-24.
- ↑ Klein, Cornelis; Hurlbut, Cornelius S. (1997) Manual de mineralogía, 4, Barcelona: Reverté, páx. 463. ISBN 8429146075.
- ↑ Piedras preciosas, Luis Dieulafait.
