Wikipedia

Wen Jiabao

Wen Jiabao (chinu simplificáu: 温家宝; chinu tradicional: 溫家寶; pinyin: Wēn Jiābǎo (15 de setiembre de 1942, Tianjin) ye'l sestu Premier y Xefe del Partíu del Partíu Comunista de China secretariu del Partíu del Conseyu d'Estáu de la República Popular China, sirviendo como xefe de Gobiernu de China y dirixendo'l so gabinete. Na so calidá de Premier, Wen ye consideráu como la principal figura detrás de la política económica de China. Tamién pertenez al Comité Permanente del Politburó del Partíu Comunista de China, l'órganu con mayor poder de facto del país, onde él ye'l terceru de los nueve miembros.

Wen Jiabao
Voz
6. Premier chinu

16 marzu 2003 - 15 marzu 2013
← Zhu Rongji - Li Keqiang →
Miembru'l Comité Permanente'l Poliburó del Partíu Comunista Chinu

15 payares 2002 - 15 payares 2012
Vicepremier de la República Popular China (es) Traducir

18 marzu 1998 - 16 marzu 2003
← Li Lanqing - Hui Liangyu →
Miembru del Buró Políticu del Partíu Comunista de China

19 setiembre 1997 - 15 payares 2012
Director of the General Office of the Chinese Communist Party (en) Traducir

abril 1986 - marzu 1993
← Wang Zhaoguo - Zeng Qinghong →
Vida
Nacimientu Tianjin, 15 de setiembre de 1942[1] (82 años)
Nacionalidá Bandera de la República Popular China República Popular China
Familia
Madre Yang Zhiyun
Casáu con Zhang Peili
Fíos/es
Estudios
Estudios Tianjin Nankai High School (en) Traducir
Universidad de Geociencias de China (es) Traducir
Oficiu políticu, xeólogu, economista, inxenieru
Miembru de Comité Permanente del Buró Políticu del Comité Central del Partíu Comunista de China
Creencies
Relixón ateísmu
Partíu políticu Partíu Comunista de China (dende abril 1965)
Cambiar los datos en Wikidata
Esti ye un nome chinu, l'apellíu ye Wen.

Wen tien esperiencia profesional en xeoloxía ya inxeniería. Tien un posgráu nel Institutu de Xeoloxía de Beixín, onde se graduó en 1968. Darréu foi unviáu a la provincia de Gansu pa realizar trabayos xeolóxicos y permaneció en rexones del interior de China mientres el so ascensu na escalera burocrática. Foi tresferíu a Beixín pa trabayar como xefe de la Oficina Xeneral del Partíu ente 1986 y 1993 y acompañó al Secretariu Xeneral Zhao Ziyang na Plaza de Tian'anmen mientres les protestes de la Plaza de Tian'anmen de 1989. En 1998, foi promovíu al puestu de Vice Premier baxu Zhu Rongji, quien foi'l so mentor y supervisó l'amplia xestión d'agricultura y finances.

Desque asumió'l cargu como Premier en 2003, Wen, xunto col Presidente Hu Jintao, foi una parte clave de la cuarta xeneración de lideralgu nel Partíu Comunista de China. De voz nidia y conocíu pol so fuerte ética de trabayu, Wen foi unu de los miembros n'exerciciu más visibles de l'alministración China y foi moteyáu como'l "premier del pueblu" pelos medios de comunicación nacionales y estranxeros.[2]

Descritu por tener un orixe plebeyu y un enfoque políticu populista, el programa nacional de Wen marcó un cambéu considerable dende l'alministración anterior. En llugar de concentrase na crecedera del PIB nes grandes ciudaes y zones costeres riques, Wen abogó por un enfoque más equilibráu nel desenvolvimientu de rexones del interior de China y promovió les polítiques que consideró más favorables escontra los llabradores y los trabayadores migrantes. Internacionalmente, Wen desempeñó un papel clave na respuesta de China a la crisis financiera mundial y nel programa d'estímulu posterior.

Primeros años y ascensu al poder

editar

Natural de Beichen, ciudá de Tianjin, Wen Jiabao asistió a la Escuela Secundaria de Nankai desque la so premier predecesor Zhou Enlai graduóse. Ingresó al Partíu Comunista de China (PCCh) n'abril de 1965[3] y entró na fuercia de trabayu en setiembre de 1967.

Wen tien esperiencia n'inxeniería y tien un posgráu del Institutu de Xeoloxía de China.[3] Estudió geomecánica en Beixín y empezó la so carrera na oficina de xeoloxía de la provincia de Gansu. Dende 1968–1978, presidió l'Equipu d'Estudiu de Geomecánica so la Oficina Xeolóxica de la Provincia de Gansu y foi xefe de la seición política. Wen asocedió nel cargu, xubiendo como xefe de la Oficina Xeolóxica de la Provincia Gansu y darréu como Viceministru de Xeoloxía y Recursos Minerales.

Wen foi "descubiertu" pol entós Secretariu xeneral del Comité Central del Partíu Comunista de China Secretariu Xeneral Hu Yaobang y xunióse a les files del Comité Central y del Politburó. Hubo delles especulaciones públiques dempués de 1989 sobre si taba más cerca de Hu Yaobang o Zhao Ziyang Wen, pero Wen confirmó implícitamente qu'él yera un protexíu de Hu pola publicación del so artículu de 2010, "Recordando a Hu Yaobang cuando regresu a Xingyi".[4] Dempués que Wen foi xubíu pa trabayar na capital, foi direutor de la Oficina d'Asuntos Xenerales del Partíu, un órganu que supervisó les operaciones diaries de los líderes del partíu. Permaneció nel cargu mientres ocho años.

Wen construyó una rede de mecenalgu mientres la so carrera. A lo llargo d'esti periodu Wen dixo que yera un fuerte alministrador y tecnócrata, ganando una reputación de rigor, competencia y un enfoque en resultancies tanxibles. El Premier saliente Zhu Rongji amosó la so estima por Wen al confia-y dende 1998 cola xera de supervisar les polítiques agrícoles, financieres y ambientales nel cargu de Vice Premier, considerando crucial la disposición de China pa entrar na Organización Mundial del Comerciu. Wen desempeñóse como Secretariu de la Comisión Central de Trabayu Financieru dende 1998 hasta 2002. A finales de la década de 1990 Wen y Zhang Peili fueron los principales inversores y fundadores de Pinguen Seguros (平安保險), que foi creáu cola ayuda de la familia magnate de Hong Kong Cheng Yu-tung, al traviés del desenvolvimientu de la empresa inmobiliaria New World Development.[5]

Sobrevivencia de la purga de Tian'anmen

editar

La recuperación política más importante de Wen asocedió dempués qu'acompañó a Zhao pa ver la manifestación de los estudiantes na Plaza de Tian'anmen en 1989. A diferencia de Zhao, que foi purgado del partíu dellos díes dempués por "insubordinación grave" y vivió baxu arrestu domiciliariu en Beijing hasta la so muerte en xineru de 2005, Wen sobrevivió tres les manifestaciones polítiques.[3] Wen Jiabao ye l'únicu xefe de la Oficina d'Asuntos Xenerales del Partíu que sirvió so trés secretarios xenerales: Jiang Zemin, Hu Yaobang y Zhao Ziyang.[6]

Primer mandatu como Premier

editar

Wen entró al Comité Permanente del Politburó, el conseyu de Gobiernu más altu de China, en payares de 2002, siendo'l terceru de nueve miembros. Mientres la transición d'autoridá na que Hu Jintao asumió la Presidencia en marzu de 2003, la nominación de Wen como premier foi confirmada pola Asamblea Popular Nacional con más del 99% de los votos de los delegaos. Dempués d'asumir como Premier, Wen supervisó la continuación de les reformes económiques de China y tuvo arreyáu nel cambéu de los oxetivos nacionales de la crecedera económica de toes toes a la crecedera que tamién fai fincapié na riqueza más igualitaria, xunto con otros oxetivos sociales, como la educación y salú pública. L'amplia esperiencia y conocencies de Wen, cultivada especialmente mientres presidía les polítiques agrícoles so Zhu Rongji foi importante pa la "cuarta xeneración" qu'intentó revitalizar la economía rural nes rexones escluyíes poles últimu dos décades de reforma. Amás, el Gobiernu chinu so Wen empezó a centrase nos costos sociales del desenvolvimientu económicu, qu'inclúin los daños al mediu ambiente y la salú de los trabayadores. Esta definición más amplia del desenvolvimientu se encapsula na idea d'una sociedá xiaokang.

Consideráu primeramente como sele y ensin pretensiones, dizse que Wen ye un bon comunicador y conocer como un "home del pueblu". Wen apaeció pa faer grandes esfuercios pa llegar a aquellos que paecen ser escluyíos por dos décades d'impresionante crecedera económica na China rural y especialmente occidental. A diferencia de Jiang Zemin y los sos protexíos nel Comité Permanente del Politburó, que formaron la llamada "camarilla de Shanghai", Wen y Hu provienen y cultivaron les sos bases polítiques, nel vastu interior chinu. Munchos notaron los contrastes ente Wen y Hu, los "homes del pueblu" y Jiang Zemin, l'estravagante, multillingüe y urbanu ex alcalde de Shanghai, la ciudá más cosmopolita del país.

Según Hu Jintao, que la so supuesta brillantez y memoria fotográfica facilitó'l so meteóricu ascensu al poder, Wen ye consideráu como'l meyor preparáu pa presidir una vasta burocracia na nación más poblada y seique cambiante del mundu. En marzu de 2003, el de normal modestu Wen foi citáu diciendo, "l'ex-embaxador suizu en China dixo una vegada que'l mio celebru ye como un ordenador. Ello ye que munches de les estadístiques tán almacenaes nel mio celebru".[7]

De xeniu apacible y conciliador,[3] especialmente en comparanza col so predecesor, el duru y de diálogu direutu Zhu Rongji, l'estilu de xestión consensuada de Wen dexó-y xenerar una gran cantidá de bona voluntá, pero tamién creó dellos opositores que sofiten les decisiones polítiques más dures. En particular, Wen foi llargamente conocíu por haber se engarráu col entós xefe del partíu en Shanghai Chen Liangyu sobre les polítiques del Gobiernu central.[8]

Wen tuvo arreyáu en dos episodios importantes rellacionaos cola salú pública. A principios de 2003, viose arreyáu en poner fin a la inacción oficial sobre la crisis del SARS. El 1 d'avientu de 2004, convertir nel primer funcionariu importante chinu n'encetar públicamente'l problema del SIDA, qu'afaró partes de les provincies de Yunnan y Henan y amenaza con ser una carga importante nel desenvolvimientu chinu.[9] Dende mayu de 2004, Wen fixo delles visites a les comunidaes afaraes pol SIDA, los viaxes amosar de forma destacada nos medios de comunicación nacionales. Al faer estes aiciones, Wen amosó un esfuerciu pa revertir años de lo que munchos activistes describieron como una política de denegación y inacción. Amás, Wen esmolecer pola salú y seguridá d'adictos a les drogues previos; dende marzu de 2004, Wen visitó delles instalaciones de tratamientu de drogadictos nel sur de China y encetó la cuestión de los pacientes en persona, reconociendo que ye más probable que'l SIDA estendiérase por usu indebíu de drogues y la reutilización de xeringues hipodérmiques que pol contautu sexual.[10]

Wen foi conocíu por realizar visites al azar a les zones relativamente probes de zones rurales de China buscando evitar los complicaos preparativos p'apangar a los funcionarios y despintar la situación real, que con frecuencia se lleva a cabu en China. Nes xuntes del comité del Conseyu d'Estáu, Wen dexó claro que tenía d'encetase'l problema de la disparidad de la riqueza rural. Xunto col Secretariu Xeneral Hu Jintao, el Gobiernu centrar nos "tres asuntos rurales", esto ye, l'agricultura, el campu y los llabradores y fixo fincapié nestos ámbitos básicos que riquen más trabayu y desenvolvimientu. L'alministración Hu-Wen abolió l'impuestu agrícola milenariu dafechu en 2005, un movimientu coraxosu que camudó significativamente el modelu económicu rural. Pero a pesar d'estes iniciatives, Wen foi criticáu por dexar que la fienda urbana-rural en realidá aumentara mientres el so mandatu.[11] Según Zhu Rongji, Wen ye vistu xeneralmente como un funcionariu comunista popular col públicu chinu. La so actitú ye aparentemente sincera y templada, desencadenando comparances col ex Premier Zhou Enlai. Wen pasó'l añu nuevu chinu de 2005 con un grupu de mineros nuna mina de carbón de Shanxi. Pa munchos, Wen ganó la imaxe de ser el "premier popular", un populista y un ciudadanu chinu común que conoz y entiende les necesidaes de la xente común.[12] Nuna xunta añal de l'Asociación d'Autores de China, Wen faló mientres más de dos hores colos delegaos ensin tener en cuanta'l guión. Pa los medios de comunicación estranxeros, Wen tamién sigue siendo la figura más importante del Gobiernu de China pa dar conferencies de prensa llibres, de cutiu frente a cuestiones políticamente sensibles y difíciles con al respective de temes como la independencia de Taiwán, la independencia del Tíbet y los Derechos humanos na República Popular de China derechos humanos.

N'avientu de 2003, Wen visitó los Estaos Xuníos per primer vegada. Mientres el viaxe, Wen foi capaz de faer que'l Presidente George W. Bush emitiera lo que munchos vieron como un llixeru reproche al entós Presidente de la República de China Presidente de la República de China (Taiwán), Chen Shui-bian.[13] Wen tamién fixo visites a Canadá y Australia, sobremanera por cuestiones económiques y visitó Xapón n'abril de 2007 no que se denominó'l "viaxe de destemple", onde caracterizó la rellación ente les potencies asiátiques pal "beneficiu mutuu" y axuntóse col emperador Akihito y xugó al béisbol.[14]

El 15 de marzu de 2005, dempués de que la llei antisecesión foi aprobada, por una mayoría de 2.896 a cero, con dos abstención pola Asamblea Popular Nacional, Wen dixo: "Nun queremos la intervención estranxera, pero nun tarrecemos mieu d'ella" como una alusión a la postura de los Estaos Xuníos en Taiwán. Eso valió-y una llarga ronda d'aplausos que foi raru inclusive pa los estándares chinos.

El 5 de marzu de 2007, Wen anunció los planes p'aumentar el presupuestu militar. A finales de 2007 el presupuestu militar aumentó nun 17,8 per cientu de los 45 mil millones de dólares del añu anterior, creando tensiones colos Estaos Xuníos.[15]

Hubo rumores sobre'l retiru de Wen y reputaos enfrentamientos col ex xefe del partíu en Shanghai, Chen Liangyu, antes del XVII Congresu del Partíu. Delles fontes suxeren que Wen solicitaría'l so retiru por cuenta de la fatiga. Finalmente, Wen quedar nel trabayu de Premier y foi'l responsable de la redaición del importante discursu pronunciáu pol Presidente Hu Jintao resumiendo la direición de China nos próximos cinco años.

En xineru de 2008, mientres China taba esperimentando severes nubes de nieve, el Premier viaxó escontra'l sur y visitó estaciones de trenes en Changsha y Cantón, dirixiéndose al públicu, mientres aselaba'l so estáu d'ánimu polos llargues demorances de los trenes.[16]

Segundu mandatu como Premier

editar
 
Wen Jiabao na Universidá Tsinghua el 3 de mayu de 2009.

El 16 de marzu de 2008, el Premier Wen Jiabao foi nomáu pa un segundu mandatu de cinco años como premier de China, liderando los esfuercios pa esfrecer la peralta inflación y amosar el país ante'l mundu nos Xuegos Olímpicos 2008. Recibió menos votos a favor que nel añu 2003, una señal de que ser el premier puede crear enemigos, inclusive nes meres formalidaes del sistema eleutoral de China. Wen enfrentó graves problemes económicos como l'efectu de la crisis económica d'EE.XX. nel mundu. La estabilidá social y l'activismu rexonal nes rexones conflictives del interior de China tamién apoderaron l'axenda política de Wen.[17] El 18 de marzu de 2008, mientres la conferencia de prensa que se llevó a cabu depués de l'Asamblea Popular Nacional de 2008, Wen sigió la llinia del Gobiernu al culpar a los partidarios de Dalai Lama pola violencia nel Tíbet, y dixo que les fuercies de seguridá chines actuaron moderadamente pa faer frente a los disturbios y al descontentu nes cais de Lhasa.[18] Wen actuó como voceru del Gobiernu chinu mientres los disturbios nel Tíbet de 2008 y negóse a axustar con Dalai Lama y los sos siguidores, nun siendo qu'optaren por "arrenunciar a toles actividaes separatistes".

Respuesta al terremotu de Sichuan de 2008

editar
Ver tamién: Terremotu de Sichuan de 2008

La popularidá del Premier Wen Jiabao foi impulsada significativamente cuando viaxó a la zona del desastre de Sichuan depués d'apenes unes poques hores d'asocedíu'l mesmu.[3] Declaró na televisión nacional que los sobrevivientes diben ser rescataos, siempres y cuando esistiera "una lluz d'esperanza". Foi nomáu Comandante Xeneral de la Comisión d'Esfuercios pal Aliviu del Terremotu darréu dempués de la catástrofe. Tres les sos visites a la zona, amosáronse imáxenes del Premier nos medios nacionales, numberosos videos apaecieron nos sitios de video chinos faciendo comparances col ex Premier Zhou Enlai, una figura bien popular que tamién foi moteyáu como'l "Premier del pueblu". Ente que los líderes chinos de cutiu apaecen na televisión estatal mirando con bastante rixidez y tando inmóviles, les imáxenes de Wen nel sitiu y el so calter francu atraxeron un gran siguimientu popular por parte de los ciudadanos chinos.[19]

Amás, hubo especulaciones en foros d'internet, según nos medios de comunicación estranxeros alrodiu de la disponibilidad de la predicción científica del terremotu de 2008, y Wen foi citáu como l'únicu líder d'altu rangu chinoque trató d'anunciar la predicción científica y faela pública, pero de dalguna manera foi torgáu por otros miembros del Comité Permanente del Politburó, el máximu órganu de poder de China.[20][21]

editar

Primero que l'Asamblea Popular Nacional de 2009 fuera convocada, el 28 de febreru, el Premier Wen Jiabao poner en llinia al traviés de video chat pa responder les consultes entamaes pol sitiu web oficial del Gobiernu de China gov.cn y l'axencia oficial de noticies Xinhua. Mientres la sesión Wen abogó abiertamente pola tresparencia del Gobiernu y comentó que taba un pocu nerviosu alrodiu de la ocasión. Recibió una amplia gama d'entrugues d'un gran númberu d'internautes chinos en llinia y optó por responder a les entrugues escoyíes alrodiu de temes económiques prominentes, como'l colapsu financieru global.[22]

Na Asamblea Wen tamién tresmitió un mensaxe de tranquilidá de que la crecedera de China non cearía per debaxo del 8% en 2009. Wen nun introdució un nuevu paquete d'estímulu y restó importancia a les especulaciones de que parte de los gastos del Gobiernu central de 1,18 billones de yuanes nun diben direutamente pa la economía. Tamién espresó la so esmolición sobre la seguridá de les tenencies de China de delda de l'Ayalga EE.XX., y nun xestu más inusual, Wen tamién espresó interés en visitar Taiwán, indicando que se "abasnaría hasta ellí si [él] nun pudiera caminar".[23]

Política esterior

editar
 
Wen nel Foru Económicu Mundial de 2009 en Davos.

Wen Jiabao desempeñó un papel prominente na meyora de les posiciones polítiques internacionales de China y volvióse cada vez más visible nel escenariu mundial según la espansión del poder económicu del país. Foi nuna visita de trabayu oficial a Corea del Norte el 04 d'ochobre de 2009, siendo la primer vegada qu'un Premier chinu visitaba Corea del Norte dende la visita de Li Peng en 1991.[24] Foi recibíu nel aeropuertu de Pyongyang pol enfermu líder norcoreanu Kim Jong-il. Kim raramente recibía personalmente a los dignatarios estranxeros na so llegada al aeropuertu. Reuters consideró qu'esto fuera una muestra de solidaridá de Corea del Norte y que'l país diba en serio na busca d'una bona rellación con China.[25] Wen tamién s'axuntó con dirixentes de la Unión Europea nuna conferencia de China-XE a finales de payares de 2009, na que refugó los pidíos por que China revaluase el Yuan y reexaminara el so réxime cambiario.[26] Wen comentó en Nanjing que "dellos países tán per un sitiu, primiendo a China por qu'aprecie la so moneda, ente que per otru llau tán practicando'l proteicionismu comercial contra China en munches formes distintes".[27]

N'avientu, no que foi vistu como una leve reprimenda al Primer Ministru canadiense Stephen Harper mientres una visita de trabayu a China, Wen declaró: "Este ye'l so primer viaxe a China y trátase de la primer xunta ente'l Premier chinu y el Primer Ministru canadiense en casi cinco años. Cinco años ye demasiáu tiempu pa les rellaciones ente Canadá y China".[28] Sicasí, la interpretación de que Wen reprendiera a Harper foi apostada más tarde n'editoriales de periódicos escoyíos.[29] Wen tamién viaxó a la Conferencia sobre'l Cambéu Climáticu de la ONX de 2009, onde s'axuntó col Presidente de los Estaos Xuníos Barack Obama dos veces p'asegurar un alcuerdu non venceyante de 11 hores sobre l'amenorgamientu d'emisiones.[30]

Puntos de vista políticos

editar

Esiste ciertu discutiniu dientro de China, según nos círculos periodísticos de Hong Kong y Taiwán con al respective de les opiniones polítiques de Wen Jiabao. Yá que él apaez más de cutiu que Hu Jintao delantre de la prensa, los puntos de vista de Wen, anque son difíciles d'evaluar na so totalidá, son fáciles de discernir de los de Hu. Xeneralmente los medios de comunicación tanto dientro como fora de China califiquen a Wen como un "populista" que ta en contautu coles necesidaes de la xente común. En temes más sociales Wen paez ser moderáu, cola so marca de polítiques en redol a l'harmonía social, como lo prescribe'l Conceutu Científicu de Desenvolvimientu, la ideoloxía principal de l'alministración.

Los puntos de vista de Wen sobre la tema de la reforma política tamién nun tán totalmente escamplaes. Destacó que "el sistema socialista va siguir en China mientres los próximos 100 años",[31] anque más tarde nuna conferencia de prensa na Asamblea Popular Nacional de 2007, afirmó que "la democracia ye unu de los oxetivos básicos del sistema socialista". Amás, nuna entrevista en setiembre de 2008, Wen reconoció que'l sistema democráticu en China tien d'ameyorase, onde'l poder "realmente perteneza al pueblu" al traviés de la construcción d'un sistema xudicial independiente y que'l Gobiernu acepte les crítiques de la xente.[32] Wen, vistu como un ex aliáu del Premier Zhao Ziyang, posiblemente sofite la rehabilitación política d'esti postreru. Sicasí, Wen raramente mentó a Zhao públicamente mientres el so mandatu. Cuando se-y preguntar pola CNN si China se liberalizará escontra unes eleiciones llibres nos próximos 25 años, Wen afirmó que sería "malo de predicir". Sobre'l tarreza de Taiwán, Wen supuestamente cree en negociaciones graduales y sobre la tema del Tíbet, Wen xuntar a la llinia del partíu en condergar al exiliáu Dalai Lama por afalar la "violencia separatista".

"La ciencia, la democracia, l'Estáu de Derechu, la llibertá y los derechos humanos nun son conceutos esclusivos del capitalismu. Otra manera, son valores comunes escorríos pola humanidá nel llargu procesu históricu y son los frutos de la civilización humana. Ye namái qu'en distintes etapes históriques y en distintos países, consígense al traviés de distintos medios y de distintes formes."
— Wen Jiabao, Our Historical Tasks at the Primary Stage of Socialism and Several Issues Concerning China's Foreign Policy,[33] Feb. 2007

Xinhua publicó artículos a principios de 2007 sobre la direición del desenvolvimientu nacional. L'autoría de los artículos foi atribuyida por separáu a Wen Jiabao, particularmente la pieza del 26 de febreru: "La nuesa misión histórica na etapa primaria del socialismu y de delles cuestiones relatives a la política esterior de China". L'artículu adelantró la "doctrina de paz" de Wen nos asuntos mundiales, según lo que paecía ser un enclín escontra'l fomentu de la socialdemocracia y la promoción de valores universales. Esto foi abarruntáu como un signu de que Wen tien dellos puntos de vista distintes a la llinia oficial del partíu – esos valores son relativistes y los "valores chinos" nun son necesariamente los mesmos que los "valores occidentales", y los valores universales son asina un conceutu vacíu. L'alderique sigue nos círculos políticos chinos de güei, con pensadores neoizquierdistas como'l Presidente de l'Academia China de Ciencies Sociales, Chen Kuiyuan que critica la promoción de valores universales de Wen, diciendo qu'esto apostra los valores chinos y que son como una alternativa inferior a les supuestamente más "correutes" normes occidentales.[34]

Wen ye percibíu por dellos observadores como una voz lliberal na élite gobernante de China. Wen faló abiertamente sobre la democracia y mayores llibertaes nos sos discursos y entevistes con corresponsales estranxeros, anque munches d'elles fueron consideraes como comentarios "sensibles" y censuraes nos medios de comunicación estatales. Wen comentó que "daquién que fala nun ye un criminal, daquién qu'escucha ye debidamente alvertíu" (chinu: 言者无罪，闻者足戒, qu'alude a la obra clásica Shi Jing) nuna conferencia interna del partíu en 2009, un eventu que foi espuestu en Xinhua y otres cadenes estatales. Les sos observaciones provocaron el bancia ente los internautes, yá que paecía contravenir les práutiques del Partíu Comunista, especialmente na so represión de la disidencia. Los analistes señalaron que'l mensaxe de Wen foi dirixíu a los miembros del partíu, y non necesariamente al públicu polo xeneral porque Wen considera que la llibertá d'espresión deterioróse dende la llegada de Hu Jintao al poder y afectó negativamente al panorama políticu de China y a la so reputación internacional.[35] Los sos comentarios dirixiéronse tamién aparentemente a los omnipresente "comentarios falsos" presentes nos círculos políticos chinos, nun intentu de frenar los males sistémicaos ya institucionales derivadoas de los funcionarios que tienen mieu de dicir la verdá.[35]

Wen foi amplificáu la so retórica lliberal a lo llargo del so mandatu como Premier, remarcando n'agostu de 2010 que "ensin una reforma política, China puede perder lo que yá consiguió al traviés de la reestructuración económica".[36] Los comentarios de Wen fueron censuraes llargamente nos medios de comunicación estatales, pero ganó'l sofitu d'un grupu d'unos 23 veteranos del partíu n'ochobre, que denunciaron la censura de les autoridaes a los comentarios de Wen nuna carta abierta a l'Asamblea Popular Nacional.[37] Nuna entrevista con Fareed Zakaria nel programa de televisión de la CNN, Global Public Square que salió al aire n'ochobre de 2010, Wen formuló la siguiente declaración: "Resumí los mios ideales políticos nes siguientes cuatro oraciones. Pa dexar que toos lleven una vida feliz con dignidá. Pa dexar que toos siéntense seguros. Pa dexar que la sociedá s'una con equidad y xusticia. Y por que toos tengan enfotu nel futuru. A pesar de los diversos discutinios y opiniones na sociedá y a pesar de dalguna resistencia, voi actuar acordies con estos ideales ensin bazcuyar y avanzar dientro del ámbitu de les mios capacidaes de reestructuración política. Gustaríame dicir les siguientes oraciones pa reforzar la mio opinión sobre esti puntu. nun voi cayer a pesar del fuerte vientu y l'agua duro, y nun voi vencer hasta l'últimu día de la mio vida."[38]

Imaxe pública ya influencia política

editar

Wen foi descritu como un populista pola mayoría de los observadores. Les sos respuestes y visites rápides a les escenes de los diversos desastres, incluyendo'l terremotu de Sichuan de 2008, valiéron-y una considerable reputación como un líder accesible en contautu coles esperiencies de les mases.[19] Wen arréyase regularmente colos paisanos nos sos viaxes a les distintes provincies chines, según nes sos visites al estranxeru; xugó al béisbol y al bádminton con ciudadanos xaponeses y surcoreanos mientres les sos visites a esos países. "Yá sía dando un paséu o nadando, ponme a gustu tanto mental como físicamente y ayúdame a remanar la mio pesada carga de trabayu," comentó Wen.[39]

 
Wen nel Foru Económicu Mundial en Davos, Suiza en 2009.

La imaxe pública de Wen foi criticada pol disidente chinu Yu Jie, quien denunció que la retórica de Wen ye falsa y vacida. Disidentes como Yu alieguen que'l desfile d'apaiciones de Wen nos medios de comunicación chinos ye una campaña de rellaciones públiques curioso alministrada que foi diseñada pa distrayer a la xente de los verdaderos problemes.[40] Dicen qu'al traviés del usu de carisma de Wen, el Gobiernu pretende exhibir soluciones cosmétiques a problemes sistémicos muncho más grandes, col fin d'aselar a la opinión pública. Tamién señalen que les pallabres de Wen raramente traducir en fechos. Per otra parte, Li Datong, un defensor a favor de la democracia, nuna entrevista cola Associated Press, dixo que "ente los máximos dirixentes chinos, ¿Quién fala de democracia? ¿Quién fala sobre los valores universales y la llibertá?... Wen ye l'únicu". Li cree que Wen realmente ta pidiendo reformes democrátiques, pero nun tien poder pa tomar decisiones importantes sobre la tema por cuenta de la oposición interna.[41] Los miembros de la familia de Wen tamién fueron oxetu de chismes y escrutinios fora de la China continental. Medios de comunicación taiwaneses comantaron alrodiu de les supuestes fortunes personales de la so esposa pol so negociu de xoyería,[42] ente que el Financial Times informó sobre una firma de capital priváu llamada New Horizon Capital co-fundada pol so fíu, Wen Yunsong.[43]

Como'l xefe del Gobiernu central popular de China, Wen Jiabao ye consideráu unu de los estadistes más poderosos del mundu. En 2006, foi nomáu na llista de los Time 100.[44] En 2009, Wen foi nomáu unu de diez persones y l'únicu non estauxunidense nuna llista compilada pola cadena ABC de les persones que moldiaron más la economía de los Estaos Xuníos dende l'añu 2000.[45] Wen tamién encabezó una llista de "10 líderes pa reparar" publicada'l 19 de xineru de 2010 por Eurasia Group, una investigación de riesgu político global y consultoría. Quedó por detrás del Presidente de los Estaos Xuníos Barack Obama en segundu llugar.[46][47] N'agostu de 2010, Wen foi nomáu como "L'home del pueblu" por Newsweek.[48] N'ochobre de 2010, foi escoyíu pa la portada de la revista Time col títulu "Wen's World" (Wen del Mundu n'español).[49] En 2011, Wen foi asitiáu nel puestu N° 14 na llista de la revista Forbes de les persones más poderoses del mundu.[50]

Dizse que Wen tien una personalidá introvertida. Declaró que'l so únicu llamentu hasta agora na so vida foi «nun aprender a conducir un coche manual». Tamién ye conocíu pol so arteru usu de la poesía china pa tresmitir mensaxes políticos y diplomáticos, pa responder a los periodistes o a cencielles pa empezar un discursu.[51]

Familia

editar

Wen Jiabao ta casáu con Zhang Peili, una inversora y esperta en xoyes, que raramente apaeció con Wen en públicu. Tienen un fíu, Wen Yunsong, quien ye direutor xeneral de Unihub, una compañía de redes de China, y una fía, Wen Ruchun.

Ver tamién

editar

Referencies

editar
  1. ↑ Afirmao en: Enciclopedia Brockhaus. Identificador de Brockhaus Enzyklopädie en línea: wen-jiabao. Apaez como: Wen Jiabao. Llingua de la obra o nome: alemán.
  2. ↑ Wen Jiabao re-elected Chinese Premier
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Yu, Maochun (11 de xunu de 2008). The rise and rise of China's Mr Tears. Asia Times. Archivado del original el 2008-11-23. https://web.archive.org/web/20081123023336/http://www.atimes.com/atimes/China/JF11Ad01.html. Consultáu'l 10 d'agostu de 2010. 
  4. ↑ Wu Zhong. "Hu, Wen, and Why" Archiváu 2016-03-03 en Wayback Machine. Asia Times Online. 21 d'abril de 2010. Consultáu'l 26 d'ochobre de 2011.
  5. ↑ Next magacín. Asuntu 1098. 24 de marzu de 2011. p. 82.
  6. ↑ «::溫式微笑將給中國帶來什麼？溫家寶的中國命題::». Archiváu dende l'orixinal, el 2008-05-23.
  7. ↑ «Profile: Wen Jiabao». BBC News. 5 d'avientu de 2003. http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/2836857.stm. Consultáu'l 6 d'abril de 2010. 
  8. ↑ VOA
  9. ↑ Huang, Yanzhong (2006). «The politics of HIV/AIDS in China». Asian Perspective 30 (1):  páxs. 95–125. Archivado del original el 2011-07-25. https://web.archive.org/web/20110725020808/http://www.asianperspective.org/articles/v30n1-d.pdf. Consultáu'l 2018-03-18.  :96, 101, 105, 117
  10. ↑ Pisani, Elizabeth The Wisdom of Whores: Bureaucrats, Brothels and the Business of AIDS, páx. 76.
  11. ↑ http://chinanalyst.com/archives/368 (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  12. ↑ BBC: 透視中國：官員的施政個性
  13. ↑ Chen stands up to Bush. Taipei: CNN. 10 d'ochobre de 2003. http://edition.cnn.com/2003/WORLD/asiapcf/east/12/10/taiwan.us.china/index.html. Consultáu'l 8 d'agostu de 2010. «Bush sollertó [en contra de la celebración d'un referendu que podría antagonizar China] - facer dempués d'axuntase col premier chinu, Wen Jiabao, na Casa Blanca - foi descritu polos analistes como'l llinguaxe estauxunidense más duru utilizáu contra un líder de Taiwán nes últimes décades». 
  14. ↑ Deng, Yong. China's struggle for status: the realignment of international relations. Cambridge University Press, páx. 198. ISBN 9780521886666.
  15. ↑ Budget Increase
  16. ↑ French, Howard W. (28 de xineru de 2008). «Severe snowstorms batter China». International Herald Tribune (Shanghai). http://www.nytimes.com/2008/01/28/world/asia/28iht-china.1.9543336.html. Consultáu'l 10 d'agostu de 2010. 
  17. ↑ Wen gets second term as China's premier
  18. ↑ Dalai Lama 'to resign' if violence worsens
  19. ↑ 19,0 19,1 IHT: China's 'Grandpa Wen' widely admired for work to rally victims in hard-hit earthquake areas
  20. ↑ Google translation:Open journal: concealment of the CPC Political Bureau of Sichuan earthquake early warning. Sina BBS. https://translate.google.com/translate?hl=en&sl=zh-TW&o=http://bbs.sina.com/viewthread.php%3Ftid%3D46065%26extra%3Dpage%253D1&ei=5o-oSfPNAonOtQOWxeDWDw&sa=X&oi=translate&resnum=9&ct=result&prev=/search%3Fq%3D%25Y6%25BA%25AB%25Y5%25AE%25B6%25Y5%25AE%259D%25Y6%25B1%25B6%25Y5%25B7%259D%25Y5%259C%25B0%25Y9%259C%2587%25Y9%25A0%2590%25Y5%2591%258A%26start%3D90%26hl%3Dean%26sa%3DN. Consultáu'l 26 de febreru de 2009. 
  21. ↑ 中央社记者王曼娜 (2 de xunetu de 2008). In Chinese:开放杂志：中共政治局隐瞒四川地震预警. DWNEWS.com. http://app2.dwnews.com/view-article.php?url=/gb/MainNews/SinoNews/Mainland/cna_2008_07_02_11_04_14_599.html. Consultáu'l 26 de febreru de 2009.  (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'中央社记者王曼娜 (2 de xunetu de 2008). [http://app2.dwnews.com/view-article.php?url=/gb/MainNews/SinoNews/Mainland/cna_2008_07_02_11_04_14_599.html In Chinese:开放杂志：中共政治局隐瞒四川地震预警. DWNEWS.com. http://app2.dwnews.com/view-article.php?url=/gb/MainNews/SinoNews/Mainland/cna_2008_07_02_11_04_14_599.html. Consultáu'l 26 de febreru de 2009.  historial] y la 中央社记者王曼娜 (2 de xunetu de 2008). [http://app2.dwnews.com/view-article.php?url=/gb/MainNews/SinoNews/Mainland/cna_2008_07_02_11_04_14_599.html In Chinese:开放杂志：中共政治局隐瞒四川地震预警. DWNEWS.com. http://app2.dwnews.com/view-article.php?url=/gb/MainNews/SinoNews/Mainland/cna_2008_07_02_11_04_14_599.html. Consultáu'l 26 de febreru de 2009.  última versión]).
  22. ↑ Cha, Ariana Eunjung (15 de marzu de 2009). «In Crisis, China Vows Openness». The Washington Post. http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2009/03/04/AR2009030401893.html. Consultáu'l 10 d'agostu de 2010. 
  23. ↑ Chinese Premier says would "crawl to Taiwan" even if he could not walk. Xinhua. 13 de marzu de 2009. http://news.xinhuanet.com/english/2009-03/13/content_11005631.htm. Consultáu'l 10 d'agostu de 2010. 
  24. ↑ China's Wen arrives in Pyongyang, told N. Korea open to nuke talks. Beijing. 4 d'ochobre de 2009. http://www.breitbart.com/article.php?id=D9B49JR80&show_article=1. Consultáu'l 10 d'agostu de 2010. 
  25. ↑ Chinese premier meets NK leader. BBC NEWS. 4 d'ochobre de 2009. http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/8289170.stm. 
  26. ↑ Wheeler, Carolynne (30 de payares de 2009). «China refuses to budge on EU plea to boost yuan». Globe and Mail (Canada). http://www.theglobeandmail.com/report-on-business/china-refuses-to-budge-on-eu-plea-to-boost-yuan/article1382236/. Consultáu'l 20 d'avientu de 2009. 
  27. ↑ Bougon, Francois (30 de payares de 2009). Nanjing. https://www.google.com/hostednews/afp/article/ALeqM5icnW12DBknOHafJ15z-P4uGk6M9A títulu China's Wen says yuan stability is vital. Consultáu'l 20 d'avientu de 2009. 
  28. ↑ «Transcript of Harper's exchange with Premier Wen». Globe and Mail (Beijing). 3 d'avientu de 2009. http://www.theglobeandmail.com/news/politics/transcript-of-harpers-exchange-with-premier-wen/article1386788/. Consultáu'l 20 d'avientu de 2009. 
  29. ↑ «Harper was not Rebuked». National Post (Canada). 9 d'avientu de 2009. http://www.nationalpost.com/news/canada/politics/story.html?id=2319964. Consultáu'l 28 d'avientu de 2009.  (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'«[http://www.nationalpost.com/news/canada/politics/story.html?id=2319964 Harper was not Rebuked». National Post (Canada). 9 d'avientu de 2009. http://www.nationalpost.com/news/canada/politics/story.html?id=2319964. Consultáu'l 28 d'avientu de 2009.  historial] y la «[http://www.nationalpost.com/news/canada/politics/story.html?id=2319964 Harper was not Rebuked». National Post (Canada). 9 d'avientu de 2009. http://www.nationalpost.com/news/canada/politics/story.html?id=2319964. Consultáu'l 28 d'avientu de 2009.  última versión]).
  30. ↑ Obama and Wen take historic talks to brink. Copenhagen. 20 d'avientu de 2009. http://www.smh.com.au/environment/obama-and-wen-take-historic-talks-to-brink-20091219-l6oj.html. Consultáu'l 20 d'avientu de 2009. 
  31. ↑ China promises socialism for 100 years Richard Spencer, The Daily Telegraph
  32. ↑ Interview with Wen Jiabao, CNN, 28 de setiembre de 2008.
  33. ↑ Wen, Jiabao. «Our Historical Tasks at the Primary Stage of Socialism and Several Issues Concerning China's Foreign Policy». Xinhua al traviés de Beijing Review.
  34. ↑ «中国再起左右两派论战 (China's Left-Right Estrema Resurfaces)». Duowei. Archiváu dende l'orixinal, el 12 de xunu de 2010. Consultáu'l 11 de xunu de 2010.
  35. ↑ 35,0 35,1 «温家宝"言者无罪"引热议 (Discussions over Wen Jiabao's Comments)» (chinu). Radio Free Asia (21 de payares de 2009). Consultáu'l 29 de payares de 2009.
  36. ↑ Bodeen, Christopher. China's Wen inspiring alderique with calls for reform. http://news.yahoo.com/s/ap/20101014/ap_on_re_as/as_china_debating_democracy. 
  37. ↑ Wang, Zhicheng (14 d'ochobre de 2010). Party members call for an end to press censorship, backing Wen Jiabao. http://www.asianews.it/news-en/Party-members-call-for-an-end-to-press-censorship,-backing-Wen-Jiabao-19718.html. 
  38. ↑ CNN.com. CNN. Archivado del original el 2019-02-08. https://web.archive.org/web/20190208141627/http://archives.cnn.com/TRANSCRIPTS/1010/03/fzgps.01.html. Consultáu'l 2018-03-18. 
  39. ↑ Moore, Malcolm (31 de mayu de 2010). Wen Jiabao goes for a jog to take his mind off negotiations. Londres. http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/asia/china/7790303/Wen-Jiabao-goes-for-a-jog-to-take-his-mind-off-negotiations.html. 
  40. ↑ Foster, Peter (17 d'agostu de 2010). http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/asia/china/7949426/Book-by-Chinese-dissident-brands-Wen-Jiabao-a-fraud.html. Londres: Telegraph UK. http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/asia/china/7949426/Book-by-Chinese-dissident-brands-Wen-Jiabao-a-fraud.html. 
  41. ↑ Wong, Gillian (9 d'agostu de 2010). Book says Chinese premier is non reformist. http://www.boston.com/news/world/asia/articles/2010/08/09/book_says_chinese_premier_is_non_reformist/. 
  42. ↑ China Times, 2 de payares de 2007
  43. ↑ https://web.archive.org/web/20110725165322/http://www.chinainperspective.org/ArtShow.aspx?AID=5834
  44. ↑ The TIME 100 | The People Who Shape Our World
  45. ↑ Ten Most Powerful Economic Figures of the Decade
  46. ↑ «Chinese Premier Named 'World Leader to Watch' for 2010». Archiváu dende l'orixinal, el 2010-01-24.
  47. ↑ 梁京评论：温家宝演累了 17 de marzu de 2009
  48. ↑ The Man of the People Wen Jiabao Newsweek
  49. ↑ «TIME Magazine – Asia Edition – 18 d'ochobre de 2010 Non. 16». Archiváu dende l'orixinal, el 2010-10-09.
  50. ↑ The World's Most Powerful People - Forbes
  51. ↑ Lam, Chinese Politics in the Hu Jintao Yera

Enllaces esternos

editar


Predecesor:
Wang Zhaoguo 		 
Xefe de la Oficina Xeneral del Partíu Comunista de China
1986–1993 		Socesor:
Zeng Qinghong
Predecesor:
Zhu Rongji 		 
Presidente de la Comisión Estatal pa la Reforma del Sector Públicu
2003–presente 		Socesor:
Nel cargu predecesor3 =Zhu Rongji
Predecesor:
' 		 
Líder del Grupu Dirixente d'Asuntos Financieros y Económicos
2003–presente 		Socesor:
Nel cargu

.



Predecesor:
Zou Jiahua
Qian Qichen
Li Lanqing 		 
Vice Premier de la República Popular China
1998–2003
Sirvió al pie de: Qian Qichen
Wu Bangguo 		Socesor:
Wu Yi
Zeng Peiyan
Hui Liangyu
Predecesor:
Zhu Rongji 		 
Premier de la República Popular China
2003–2013 		Socesor:
Li Keqiang
Predecesor:
Zhu Rongji 		 
Presidente de la Comisión Nacional de Movilización de Defensa Nacional
2003–presente 		Socesor:
Nel cargu

.






Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Wen_Jiabao&oldid=4270723»
  NODES
Chat 1
dada 4
dada 4
Done 1
eth 1
jung 1
jung 1
News 42
orte 3
Story 5