Дэкамэрон
«Дэкамэро́н» (па-італьянску: Il Decamerone, ад стар.-грэц. δέκα, «дзесяць» й ἡμέρα, «дзень»; літ. «Дзесяцідзён») — зборнік ста навэляў італьянскага пісьменьніка Джаваньні Бакачча, адна з самых знакамітых кнігаў раньняга італьянскага Рэнэсансу, напісаная прыблізна ў 1352—1354 гадах. Большасьць навэляў гэтае кнігі прысьвечаныя тэме любові, пачынаючы ад яе эратычнага й закончваючы трагічнымі аспэктамі. Некаторыя допісы заканчваюцца нечаканымі азначэньнямі[3].
| Дэкамэрон | |
| па-італьянску: Il Decameron, cognominato Prencipe Galeotto | |
 Расказчыкі Дэкамэрона. Мініяцюра XV стагодзьдзя | |
| Жанр: | навэля[1][2] |
|---|---|
| Аўтар: | Джаваньні Бакачча |
| Мова арыгіналу: | сярэднявечная італьянская мова[d] |
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Boccaccio, Giovanni; Decamerone - Prencipe Galeotto // Kindlers Literatur Lexikon — 2009.
- ^ Novella prima // Il Decameron (італ.) / A. F. Massera — Bari: Editori Laterza, 1927.
- ^ Jan Tomkowski, Dzieje literatury powszechnej, 2008.
Літаратура
рэдагаваць- Красимир Петров, «За наварската кралица и нейния „Декамерон“», — в: Маргьорит дьо Навар. Хептамерон. София: Народна култура, 1986, сс. 5—24
| Гэта — накід артыкула. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |