Лэстэр Сіці

ангельскі футбольны клюб

«Лэстэр Сіці» (па-ангельску: Leicester City) — ангельскі футбольны клюб з гораду Лэстэр. Чэмпіён Ангельшчыны (2016), чатырохразовы фіналіст Кубка Ангельшчыны і трохразовы ўладальнік Кубка футбольнай лігі. Свае хатнія матчы клюб праводзіць на стадыёне «Кінг Паўэр», які здольны зьмясьціць 32 312 гледачоў. «Лэстэр Сіці» быў заснаваны ў 1884 годзе як «Лэстэр Фос», гуляючы на пляцоўцы непадалёк ад Фос Роўд. У 1891 годзе клюб пераехаў на стадыён «Філбэрт Стрыт», дзе праводзіў хатнія матчы на працягу 111 гадоў[3], перш чым рушыць на суседні стадыён «Ўолкерз» у 2002 годзе.

Лэстэр Сіці
Поўная назва па-ангельску: Leicester City Football Club
Заснаваны 1884
Горад Лэстэр, Ангельшчына
Стадыён Кінг Паўэр
Умяшчальнасьць: 32 312
Прэзыдэнт Аяват Шрывадганапрабга[d]
Кіраўнік King Power[d][1]
Галоўны трэнэр
Чэмпіянат Прэм’ер-Ліга
 · 2023—2024 Футбольная ліга, 1 месца (падвышэньне)
Хатнія колеры
Выязныя колеры
Трэція колеры
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
lcfc.com (анг.)

У сэзоне 2015—2016 гадоў «Лэстэр Сіці» стаў чэмпіёнам Ангельшчыны, дасягнуўшы найвялікшага посьпеху ў сваёй гісторыі. Шэраг газэтаў назваў перамогу гэтага тытулу клюбам як найвялікшы спартовы шок, які меў месца калі-небудзь. У выніку каманда атрымала назву «неверагодныя», на ўзор каманды «Арсэналу» пачатку 2000-х, якія мелі мянушку «непераможныя»[4]. Дагэтуль, найвышэйшым дасягненьнем клюбу было 2-е месца ў сэзоне 1928—1929 гадоў, калі Прэм’ер-Ліга называлася яшчэ першым дывізіёнам. «Лэстэр Сіці» быў далучаны да футбольнай лігі ў 1894 годзе. З 1996 па 2002 гады клюб гуляў у Прэм’ер-Лізе, пасьля чаго некалькі разоў вяртаўся ў найвышэйшы ангельскі дывізіён.

Гісторыя

рэдагаваць
 
Клюбная кашуля, якую выкарыстоўвалі ў 1948 годзе.

Клюб быў створаны ў 1884 годзе выхаванцамі каледжу Ўігестан пад назвай «Лэстэр Фос». Клюб далучыўся да Футбольнай асацыяцыі ў 1890 годзе[5]. Перш чым пераехаць на Філбэрт-стрыт у 1891 годзе, клюб гуляў на пяці розных пляцоўках, у тым ліку ў парку Вікторыя на паўднёвым усходзе ад цэнтру горада[6]. Клюб таксама ўступіў у лігу Мідлэнду ў 1891 годзе і быў абраны ў другі дывізіён Футбольнай лігі ў 1894 годзе. Першай у гісторыі Футбольнай лігі гульнёй лэстэрцаў стала параза ад «Грымсьбі Таўн» зь лікам 4:3, але на наступным тыдні пасьля гэтага рушыла і першая перамога ў лізе ў матчы супраць «Ротэргэма Юнайтэд» на Філбэрт-стрыт. У тым жа сэзоне адбылася і самая буйная дасюль перамога клюбу, калі зь лікам 13:0 быў зьнішчаны «Нотс Алімпік» у гульні адборачнага матчу на Кубак Ангельшчыны[7]. У сэзоне 1907—1908 гадоў клюб заняў 2 месца ў другім дывізіёне, атрымаўшы падвышэньне ў Першы дывізіён, найвышэйшы ўзровень ангельскага футболу таго часу. Тым ня менш, у новым сэзоне ў эліце клюб не ўтрымаўся, трываючы ў тым ліку буйную паразу зь лікам 12:0 ад «Нотынггэма Форэста»[7].

Пасьля перапынку, зьвязаным зь Першай сусьветнай вайной, клюб быў перафармаваны і новая дружына атрымала назву «Лэстэр Сіці», да таго ж Лэстэр атрымаў статус гораду да гэтага часу. Лэстэрцы не карысталіся вялікім посьпехам у 1920-х гадах. Аднак, у 1930-я гады здарыўся спад, то бок клюб пакінуў Першы дывізіёнў у сэзоне 1934—1935 гадоў[8], а пасьля падвышэньня ў сэзоне 1936—1937 гадоў, яшчэ раз быў вымушаны пакінуць эліту у сэзоне 1938—1939 гадоў[7].

 
Робі Сэвідж у кашулі «Лэстэр Сіці» падчас сэзону 1997—1998 гадоў.

«Сіці» ўпершыню ў сваёй гісторыі дасягнуў фіналу Кубка Ангельшчыны ў 1949 годзе[7][9], прагуліўшы «Ўулвэргэмптан Ўандэрэрз» зь лікам 3:1. Праз тыдзень пасьля фіналу «лісы» сьвяткавалі ў апошнім туры сэзону нічыю, якая выратавала клюб ад паніжэньня з Другога дывізіёну[10]. У 1954 годзе «Лэстэр Сіці» здабыў перамогу ў Другім дывізіёне, дзякуючы дапамогі Артура Роўлі, аднаго з самых таленавітых нападнікаў клюбу. Не зважаючы на гэта, дружына вылецела зь Першага дывізіёну ў наступным сэзоне, пад кіраўніцтвам Дэйва Гэлідэя яны вярнуліся ў найвышэйшы дывізіён у 1957 годзе[11], а Роўлі забіў рэкордныя 44 галы за адзін сэзон[12]. «Лэстэр Сіці» заставаўся ў Першым дывізіёне да 1969 году[13], і гэта быў іхны самы працяглы пэрыяд у гісторыі на той час. Пад кіраўніцтвам Мэта Гіліса і ягонага памочніка Бэрта Джонсана клюб яшчэ двойчы дасягаў фіналу Кубка Ангельшчыны, але трываў паразу ў 1961 і 1963 гадоў[7]. Сэзон 1962—1963 гадоў стаў нашумелым для клюбу, бо зімой клюб ачоліў Першы дывізіён, дзякуючы выдатнай гульні на замерзлых пляцоўках клюб атрымаў мянушку «Лядовыя каралі». У выніку сэзон скончыўся для клюбу 4 месцам, лепшым пасьляваенным фінішаваньнем «лісаў».

Гіліс здабыў з «Лэстэрам» першы клюбны трафэй, атрымаўшы перамогу ў Кубку лігі 1964 году. Супернікам у фінале быў «Сток Сіці» з агульным лікам 4:3[7]. Клюб паўтарыў выхад у фінал наступным сэзонам, але трываў паразу зь лікам 3:2 ад «Чэлсі». Пасьля няўдалага пачатку сэзону Мэт Гіліс падаў у адстаўку ў лістападзе 1968 году, а ягоны пераемнік Фрэнк О’Фарэл ня здолеў перашкодзіць вылету каманды. Не зважаючы на вылет, клюб у 1969 годзе прасунуўся ў фінал Кубка Ангельшчыны, дзе прагуляў «Манчэстэр Сіці» зь лікам 1:0. У 1971 годзе «Лэстэр Сіці» падвысіўся назад у Першы дывізіён[7]. На новы сэзон Джымі Блумфілд быў прызначаны на пасаду галоўнага трэнэра, і ягоная каманда засталася ў Першым дывізіёне на час ягонага кіраваньня. У сэзоне 1973—1974 гадоў лэстэрцы дасягнулі паўфіналу Кубка Ангельшчыны[14].

Фрэнк Маклінтак, вядомы на працягу сямі гадоў гулец «Лэстэр Сіці» ў пасьпяховы пэрыяд з канца 1950-х да сярэдзіны 1960-х гадоў, зьмяніў Джымі Блумфілда на ягонай пасадзе ў 1977 годзе. У выніку ўжо па сканчэньні сэзону 1977—1978 гадоў пакінуў Першы дывізіён, а Маклінтак сышоў у адстаўку. У 1980-х гадах дружына мяняла трэнэраў і скакала па лігах, вяртаючыся і вылятаючы ў Першы дывізіён. Адметным стаў 1982 год, калі «лісы» дасягнуў паўфіналу Кубка Ангельшчыны, а таксама зьяўленьне ў складзе клюбу маладога Гэры Лінэкера.

Дасягненьні

рэдагаваць
Актуальны на 12 верасьня 2024 году
Пазыцыя Імя Год нараджэньня
1   Бр Дэні Ўорд 1993
2   Аб Джэймз Джастын 1998
3   Аб Ваўт Фас 1998
4   Аб Конар Коўдзі 1993
5   Аб Калеб Аколі 2001
6   ПА Ўілфрыд Ндыдзі 1996
7   Нап Абдул Ісагаку 2004
8   ПА Гары Ўінкс 1996
9   Нап Джэймі Вардзі (капітан) 1987
10   Нап Стэфі Мавідыдзі 1998
11   ПА Біляль Эль-Ханус 2004
14   Нап Бобі Рыд 1993
16   Аб Віктар Крыстыянсэн 2002
17   ПА Гамза Чаўдгэры 1997
Пазыцыя Імя Год нараджэньня
18   Нап Джордан Аю 1991
20   Нап Патсан Дака 1998
21   Аб Рыкарду Пэрэйра 1993
22   ПА Олівэр Скіп 2000
23   Аб Янік Вэстэргор 1992
24   ПА Бубакары Сумарэ 1999
27   Нап Адсон Эдуар (ар. Кр. Пэлас) 1998
30   Бр Мадс Гэрмансэн 2000
31   Бр Даніель Івэрсэн 1997
33   Аб Люк Томас 2001
34   ПА Майкл Голдынг 2006
35   Нап Кейсі Макэйтыр 2001
40   ПА Факунда Буананотэ (ар. Брайтан) 2004
41   Бр Якуб Сталярчык 2000
  1. ^ Thai-based consortium seal Leicester City deal — 2010.
  2. ^ Van Nistelrooy: I Can’t Wait
  3. ^ «A History of Filbert Street». Filbertstreet.net
  4. ^ David Bevan (2016). «The Unbelievables: The Amazing Story of Leicester's 2015/16 Season». DeCoubertin Books. ISBN 978-1909245440.
  5. ^ Sewell, Albert (1974). «Observers Book of Association Football». London, England: Frederick Warne & co. — С. 58. — ISBN 978-0-7232-1536-3.
  6. ^ «Short sporting lifetime». Leicester Mercury.
  7. ^ а б в г д е ё «The History of Leicester City Football Club». Leicester City F.C.
  8. ^ «Leicester City 1934—1935: English Division Two (old) Table». Statto.
  9. ^ «FA Cup 1949». Soccerbase.
  10. ^ «Leicester City 1948–1949: Results». Statto.
  11. ^ «Legends — Dave Halliday». QosFC.
  12. ^ «All Time Leicester Records & Achievements». Soccerbase.
  13. ^ «Leicester City drops into second division». Leader-Post.
  14. ^ «Liverpool in 5th Cup Final»(недаступная спасылка). The Age.

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць
  NODES
Association 1
os 3
server 1