Heckler & Koch G3

Вінтоўка HK G3(Heckler & Koch G3) — аўтаматычная зброя, пабудаванае на аснове аўтаматыкі з напаўвольным заторам. Запаволеньне адкрыцьця засаўкі ажыцьцяўляецца пры ўзаемадзеяньні пары ролікаў з хваставіком ствала і засаўкай, якія складаюцца з дзьвюх частак. Пры гэтым у першы момант ролікі служаць паскаральнікамі задняй часткі засаўкі, адначасова запавольваючы рух перадпакоя часткі засаўкі, якая утрымлівае гільзу ў патроньніку. Сам патроньнік мае падоўжныя канаўкі (т. зв. канаўкі Ревеллі), закліканыя выключыць «заліпаньне» гільзы ў патроньніку. Агульная схема аўтаматыкі была распрацаваная ў 1945 годзе на фірме Маўзэр. Стволавая скрыня вінтоўкі G3 выкананая штампоўкай з сталёвага ліста. На раньніх мадэлях корпус ударна-спускавога мэханізму таксама быў штампаваны з сталёвага ліста, пазьней стаў ужывацца плястыкавы корпус запальнага мэханізму, выкананы разам з пісталетнай рукаяцьцю і спускавым кручком. Корпус запальнага мэханізму мацуецца да ствольнай скрынкі штыфтам і пры няпоўнай разборцы адкідваецца ўніз-наперад пасьля аддзяленьня прыклада з затыльнікам стваловай скрынкі. Пры неабходнасьці корпус запальнага мэханізму можа быць лёгка аддзелены ад зброі для рамонту або замены шляхам выманьня штыфта, разьмешчанага ззаду гнязда для набойніка. Сам запальны мэханізм куркавы, перакладнік рэжымаў агню служыць і засьцерагальнікам, разьмешчаны з левага боку корпуса запальнага мэханізму. Штатна мае 3 становішчы — «засьцерагальнік», «адзінкавыя», «чарга», аднак маюцца і варыянты запальнага мэханізму з дадатковым рэжымам агню з адсечкай чаргі па 3 патрона. Дзяржальня зараджаньня складаная, знаходзіцца зьлева над ствалом і не рухаецца пры стральбе. Прыцэльныя прынады на першых варыянтах (G3 і G3А1) уяўлялі сабой мушку ў колцавым намушніку і перакідны адчынены цалік, на пазьнейшых мадыфікацыях (G3А2, А3, А4) цалік стаў дыяптрычным, у выглядзе барабана з адтулінамі для адлегласьцяў стральбы 100, 200, 300 і 400 мэтраў. Прыклад з патыліцавіком мацуюцца да ствольнай скрынкі двума штыфтамі і здымаюцца пры разборцы. Існуе два асноўных варыянту прыкладаў — няскладнай з плястыка (на мадэлях G3 і G3А2) і высоўны тэлескапічны, штампаваны з сталі з гумовай патыліцай (мадэлі G3А1, G3А3). На самых раньніх вінтоўках цаўё было штампаваным з мэталу, з адтулінамі для ахаладжэньня ствала. Пазьней цаўё стала плястыкавым, перш таксама з адтулінамі для ахаладжэньня, на апошніх мадэлях — гладкім, без адтулін. Ствол абсталяваны шчылінным полымягасіцелем, які выкарыстоўваецца таксама для кіданьня вінтовачных гранат. На яго таксама можа мацуецца багнет-нож. Сілкаваньне вінтоўкі ажыцьцяўляецца з мэталічных магазінаў на 20 патронаў.

HK G3
HK G3
Тып	Аўтаматычная вінтоўка
Краіна паходжаньня	Нямеччына
Гісторыя выкарыстаньня
Пэрыяд выкарыстаньня	1959 - сёньня
Гісторыя вытворчасьці
Дата стварэньня	1950-я
Вытворца	Heckler & Koch, Mauser, CETME
Вытворчасьць	1958–1997
Адзінак створана	каля 7 млн
Мадыфікацыі	G3; G3А1; G3А2; G3А3
Характарыстыкі
Вага	4.5 кг
Даўжыня	1023 мм
Даўжыня ствала	450 мм; 315 мм (G3KA4)
Патрон	7,62×51 мм
Прынцып дзеяньня	напаўвольны затвор
Хуткастрэльнасьць	600 ст/хв
Пачатковая хуткасьць кулі:	800 м/с
Прыцэльная далёкасьць	400 м
Від боясілкаваньня	набойнік на 20 патронаў

Адмыслова для грамадзянскага рынка фірма Heckler & Koch выпускала толькі самазарадныя варыянты вінтоўкі G3, вядомыя перш як HK 41, а затым HK 91.

Гісторыя

Пасьля прыняцьця да сярэдзіны 1950-х гадоў амэрыканскага патрона Т-65 (7,62×51 мм) у якасьці стандартнага вінтовачна—кулямётнага боепрыпасу НАТО, ФРГ, як і іншыя краіны блёку НАТО, апынулася перад праблемай пераўзбраеньня. Спроба прыняць на ўзбраеньне ў мэтах уніфікацыі бэльгійскую вінтоўку FN FAL не атрымалася, бо бэльгійцы (мабыць, у адплату за нядаўнюю акупацыю Бэльгіі) адмовіліся прадаць Нямеччыне ліцэнзію на вытворчасьць сваёй вінтоўкі. То немцы, па відавочных прычынах, жадалі самі вырабляць для сябе зброя, ім прыйшлося зьвярнуцца да іншых наяўных распрацовак. Іх зацікавіла, у прыватнасьці, найноўшая гішпанская аўтаматычная вінтоўка фірмы CETME, распрацаваная пад кіраўніцтвам нямецкага інжынэра Людвіга Форгрымлера. У 1957 годзе ФРГ набыла ліцэнзію на вінтоўку СЕТМЕ і па выніках праведзенага тэндэру права на вытворчасьць новай зброі атрымала новая фірма Heckler und Koch з гораду Обэрндорф-ам-Нэкар (Бадэн-Вюртэмбэрг), створаная «на развалінах» канцэрна Маўзэр. У 1959 году Бундэсвер прымае на ўзбраеньне новую вінтоўку пад пазначэньнем G3 (Gewehr 3 — Вінтоўка мадэль 3). Раўналежна на ўзбраеньне прымаецца і яе варыянт G3A1, адрозны толькі наяўнасьцю высоўнага прыклада замест фіксаванага на G3. З 1959 году і па 1995 вінтоўка G3 у розных мадыфікацыях была на ўзбраеньні Бундэсвера, а з 1995 гады ёй на замену прыйшла штурмавая вінтоўка G36 калібра 5,56 мм НАТО распрацоўкі гэтай жа фірмы. Акрамя Нямеччыны, G3 была або працягвае быць на ўзбраеньні ў войсках больш за 50 краін, уключаючы Грэцыю, Пакістан, Партугалію, Швэцыю, Нарвэгію, Іран і шматлікія іншыя. G3 выраблялася па ліцэнзіі ў такіх краінах як Іран, Пакістан, Грэцыя, Турэччына. Сама фірма Heckler & Koch вырабляла вінтоўкі G3 аж да 2000 або 2001 года, калі яны канчаткова зьніклі з каталёгаў гэтай фірмы. Аднак, дагэтуль вырабляюцца і прадаюцца па міру такія вытворныя ад канструкцыі G3, як пісталет-кулямёт HK MP-5, аўтамат HK33 (пад патрон 5.56мм), адзіныя кулямёты HK21 і HK23, снайпэрскія вінтоўкі HK PSG-1 і HK MSG-90…

Асноўным чыньнікам высокай папулярнасьці вінтоўкі G3 у параўнаньні зь яе асноўнымі канкурэнтамі па блёку НАТО — бэльгійскай вінтоўкай FN FAL і амэрыканскай М14, сталі, акрамя высокіх баявых характарыстык, яшчэ і невялікі кошт вытворчасьці і абслугоўваньня, зьвязаная з шырокім выкарыстаньнем штампоўкі замест дарагой станочнай апрацоўкі, і простай канструкцыяй.

Вонкавыя спасылкі

Heckler & Koch G3 — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

• gewehr.ru