І

Кірылічны алфавіт
Кірыліца
А	Б	В	Г	Ґ	Д	Ђ
Ѓ	Е	(Ѐ)	Ё	Є	Ж	З
Ѕ	И	(Ѝ)	І	Ї	Й	Ј
К	Л	Љ	М	Н	Њ	О
П	Р	С	Т	Ћ	Ќ	У
Ў	Ф	Х	Ц	Ч	Џ	Ш
Щ	Ъ	Ы	Ь	Э	Ю	Я
Гістарычныя літары
(Ҁ)	(Ѹ)	Ѡ	(Ѿ)	(Ѻ)	Ѣ	Ꙗ
Ѥ	Ꙉ	ІѢ	Ѧ	Ѫ	Ѩ	Ѭ
Ѯ	Ѱ	Ѳ	Ѵ	(Ѷ)	Ын	Ꚉ
Літары неславянскіх моў
Ӑ	Ӓ	Ә	Ӛ	Ӕ	Ғ	Ӷ
Ҕ	Ӗ	Ҽ	Ҿ	Ӂ	Җ	Ӝ
Ҙ	Ӟ	Ӡ	Ӥ	Ӣ	Ӏ	Ҋ
Қ	Ҟ	Ҡ	Ӄ	Ҝ	Ԟ	Ӆ
Ӎ	Ҥ	Ң	Ӊ	Ӈ	Ӧ	Ө
Ӫ	Ҩ	Ҧ	Ҏ	Ҫ	Ҭ	Ӳ
Ӱ	Ӯ	Ү	Ұ	Ҳ	Һ	Ҵ
Ӵ	Ҷ	Ӌ	Ҹ	Ӹ	Ҍ	Ӭ
Заўвага. Знакі у дужках не маюць статусу (самастойных) літар.

І і (т.зв. І дзесяцяры́чнае) — дзясятая літара беларускага і дванаццатая украінскага кірылічных алфавітаў. Можа быць маленькай і вялікай. Мае рукапісную і друкаваную формы.

Вымаўленне

Літара І часцей за ўсё абазначае нелабіялізаваны галосны гук [і]: ліпень, спіна, мір. Пасля галосных, Ў, Ь і апострафа абазначае ётаваны гук [йі]: краіна, гаі, у Прыднястроўі.

Гісторыя літары

І паходзіць з кірылічнай (І дзесяцярычнае), што ўзнікла на аснове грэка-візантыйскай (ёта). У старабеларускае пісьмо перайшла са старажытнарускага, дзе абазначала гук [і] і мела лікавае значэнне 10

У рукапісах XIV—XVII стст. у сувязі з функцыяніраваннем розных пісьмовых школ і выкарыстаннем розных тыпаў пісьма (устаў, паўустаў, скорапіс) ужывалася ў некалькіх варыянтах, якія дапамагаюць вызначаць час і месца напісання тэкставага помніка.

І ў рускім алфавіце

Літара І выкарыстоўвалася ў рускім дарэформенным правапісе, але затым, у 1918 годзе, была канчаткова скасавана.

Табліца кодаў

Кадзіроўка	Рэгістр	Дзесятковы код	Шаснаццатковы код	Васмярковы код	Двайковы код
Юнікод	Вялікая	1030	0406	002006	00000100 00000110
	Маленькая	1110	0456	002126	00000100 01010110
ISO 8859-5	Вялікая	166	A6	246	10100110
	Маленькая	246	F6	366	11110110
KOI-8	Вялікая	182	B6	266	10110110
	Маленькая	166	A6	246	10100110
Windows-1251	Вялікая	178	B2	262	10110010
	Маленькая	179	B3	263	10110011

У HTML вялікую І можна запісаць як І ці І, а маленькую і — як і ці і.

Гл. таксама

• I лацінскае
• Ї — ётаваны варыянт І, які прысутнічае ва ўкраінскім алфавіце.