Зварка
Зва́рка — тэхналагічны працэс атрымання нераздымнага злучэння цвёрдых матэрыялаў з расплаўленнем краёў злучальных частак або іх мясцовай пластычнай дэфармацыяй. Метадам зваркі злучаюць дэталі з металаў, шкла, пластмас, керамікі і інш.
Зварка | |
---|---|
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Прасцейшыя прыёмы зваркі былі вядомы ў 8—7-м тысячагоддзі да н.э. Зваркай часцей за ўсё злучаліся вырабы з медзі, бронзы, свінцу, волава і іншых металаў і сплаваў. Злучальныя дэталі награвалі і месца злучэння залівалі загадзя падрыхтаваным расплаўленым металам (так званая, ліцейная зварка).
Вырабы з жалеза і яго сплаваў атрымлівалі нагрэвам дэталей у кавальскіх горнах да «зварачнага жару» і потым злучалі іх коўкай (кавальская зварка).
У 1882 годзе М. М. Бенардос і ў 1890 годзе М. Г. Славянаў прапанавалі выкарыстаць у мэтах зваркі электрычную дугу.
У пачатку 20 ст. былі зроблены першыя спробы зваркі і рэзкі сумессю гаручых газаў з кіслародам. У 1903 годзе французскі інжынер Э. Фушэ атрымаў у Германіі патэнт на ацэтылен-кіслародную гарэлку.
У 2-й палове 20 ст. у тэхналагічным працэсе зваркі сталі выкарыстоўвацца іншыя віды энергіі — плазму, электронныя, фатонныя і лазерныя прамяні, выбух, ультрагук і інш.
Класіфікацыя
правіцьПа фізічных прыкметах выдзяляюцца класы зваркі[1]:
- тэрмічная зварка,
- тэрмамеханічная зварка,
- механічная зварка.
Тэрмічная зварка
правіцьТэрмічная зварка выконваецца плаўленнем з выкарыстаннем цеплавой энергіі. Падзяляецца на наступныя віды:
- электрадугавая (дугавая),
- электрашлакавая,
- электронна-прамянёвая,
- плазменна-прамянёвая,
- іонна-прамянёвая,
- зварка тлеючым разрадам,
- светлавая,
- індукцыйная,
- газавая,
- тэрмітная,
- ліцейная.
Тэрмамеханічная зварка
правіцьТэрмічная зварка выконваецца плаўленнем з выкарыстаннем цеплавой энергіі і ціску. Падзяляецца на наступныя віды:
- кантактная,
- дыфузійная,
- індукцыйнапрэсавая,
- газапрэсавая,
- тэрмакапрэсійная,
- дугапрэсавая,
- шлакапрэсавая,
- тэрмітнапрэсавая,
- пячная.
Механічная зварка
правіцьМеханічная зварка выконваецца з выкарыстаннем механічнай энергіі і ціску і падзяляецца на наступныя віды:.
- халодная зварка,
- зварка выбухам,
- ультрагукавая,
- зварка трэннем,
- магнітна-імпульсная зварка.
Зноскі
- ↑ а б Классификация сварки металлов (руск.)
Літаратура
правіць- Скойбейда А. Т., Кузьмин А. В., Макейчик Н. Н. Детали машин и основы конструирования: Учебн. / Под общ. ред. А. Т. Скойбеды. — Мн.: Вышэйшая школа, 2000. — 3 000 экз. — ISBN 985-06-0081-0. (руск.)
Спасылкі
правіць- Хренов К. К. Сварка(недаступная спасылка) // Вялікая савецкая энцыклапедыя (руск.)
- Классификация сварки металлов (руск.)
- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Зварка