Аста Нільсен
Аста Нільсен (дацк.: Asta Nielsen, народжаная Аста Сафі Амалія Нільсен Asta Sofie Amalie Nielsen; 11 верасня 1881, Капенгаген — 25 мая 1972, Фрэдэрыксберг) — дацкая актрыса нямога кіно, якая атрымала прызнанне ў Германіі. У Расіі была прызнана самай папулярнай актрысай да 1914 года.
| Аста Нільсен | |
|---|---|
| дацк.: Asta Nielsen | |
 | |
| Імя пры нараджэнні | Asta Sofie Amalie Nielsen |
| Дата нараджэння | 11 верасня 1881[1][2][…] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 25 мая 1972[5] (90 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства | |
| Муж | Urban Gad[d] і Gregori Chmara[d] |
| Прафесія | актрыса, аўтабіёграф, тэатральная актрыса, кінаактрыса, кінарэжысёр |
| Кар’ера | 1902—1938 |
| Узнагароды | |
| IMDb | 0003425 |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біяграфія
правіцьАста Нільсэн вырасла ў Швецыі і Даніі. Яшчэ дзіцем яна пазнаёмілася са светам тэатра. З 1902 Аста Нільсэн пастаянна працавала ў Капенгагене. Першы ж фільм з яе ўдзелам «Бездань» (Afgrunden, 1910) забяспечыў ёй і рэжысёру Урбану Гаду кантракт на вытворчасць некалькіх фільмаў у Германіі, які пасля быў падоўжаны да 1915 года.
У пачатку Аста Нільсэн здымалася толькі ў фільмах свайго мужа рэжысёра Урбана Гада. Гэта былі пераважна ролі супярэчлівых жанчын, чыё паводзіны не адпавядала грамадскім нормам, як, напрыклад, у фільме «Чужая птушка» (Der fremde Vogel, 1911) ці «Бедная Джэні» (Die arme Jenny, 1912). Але Нільсэн дэманстравала таксама талент у камічных ролях: роля ў фільме «Анёлачак» (Engelein, 1914) вырабіла такі фурор, што быў зняты працяг фільма.
У 1916 году Аста Нільсэн з’ехала ў Данію і вярнулася ў Германію толькі пасля заканчэння Першай сусветнай вайны. Цяпер яна здымалася пераважна ў экранізацыях літаратурных і драматычных твораў. У 1920—1922 годзе яна выступіла прадзюсарам трох уласных фільмаў, згуляўшы загалоўную ролю ў адным з іх, у «Гамлеце» (Hamlet, 1921). Набылі прызнанне вобразы жанчын з ніжэйшых слаёў грамадства, згуляныя Астай Нільсэн у «Бязрадасным завулку» (Die freudlose Gasse, 1925) Георга Вільгельма Пабста і «Трагедыі аб служанках» (Dirnentragödie, 1927) Бруна Рана.
У 1923—1930 гады была жонкай і партнёрам рускага акцёра Рыгора Хмары.
Аста Нільсэн была прызнанай зоркай нямога кіно і лічылася адным з першых секс-сімвалаў. Яе кінакар’ера скончылася са з’яўленнем гукавога кіно, у якім яна знялася толькі адзін раз. Нільсэн звярнулася да тэатра, а ў 1946 годзе апублікавала аўтабіяграфію «Маўклівая муза» (Die schweigende Muse)[8].
Зноскі
- ↑ Asta Nielsen // Kunstindeks Danmark Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Asta Nielsen // filmportal.de — 2005. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Mindetavle for Asta Nielsen
- ↑ Нильсен Аста // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
- ↑ gravsted.dk
- ↑ Find a Grave — 1996. Праверана 30 чэрвеня 2024.
- ↑ LIBRIS — Каралеўская бібліятэка Швецыі, 2012. Праверана 24 жніўня 2018.
- ↑ Asta Nielsen: Die schweigende Muse — Lebenserinnerungen. Carl Hanser, München 1977, ISBN 3-446-12420-9.
Спасылкі
правіць- Аста Нільсэн на сайце «Internet Movie Database» (англ.)