Галаўны мозг

Галаўны мозг (лац.: cerebrum, стар.-грэч.: Ἐγκέφαλος) — частка цэнтральнай нервовай сістэмы пераважнай большасці хордавых, яе галаўное завяршэнне; у пазваночных знаходзіцца ў поласці чэрапа. У анатамічнай наменклатуры пазваночных, у тым ліку чалавека, мазгі ў цэлым часцей за ўсё пазначаюцца як encephalon — лацінізаваная форма грэчаскага слова; першапачаткова лацінскае cerebrum стала сінонімам вялікіх мазгоў (telencephalon).

Галаўны мозг: 1. Канцавы мозг.
2. Таламус (прамежкавы мозг).
3. Гіпаталамус (прамежкавы мозг).
4. Сярэдні мозг.
5. Мост.
6. Мазжачок.
7. Прадаўгаваты мозг.
8. Спінны мозг.

Уключае 5 аддзелаў: прадаўгаваты, задні (мост і мазжачок), сярэдні, прамежкавы (таламус і гіпаталамус) і канцавы мозг (вялікія паўшар’і і мазолістае цела). Галаўны мозг складаецца з вялікай колькасці нейронаў, злучаных паміж сабой сінаптычнымі сувязямі. З дапамогай гэтых сувязяў, нейроны фарміруюць складаныя электрычныя імпульсы, якія кантралююць дзейнасць усяго арганізма.

Гл. таксама

• Спіннамазгавая вадкасць
• Лабатамія
• Смерць мозга

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Галаўны мозг