Джуліа Ната
Джуліа Ната (італ.: Giulio Natta; 26 лютага 1903, Імперыя, Італія — 2 мая 1979, Бергама, Італія) — італьянскі хімік-арганік.
| Джуліа Ната | |
|---|---|
| італ.: Giulio Natta | |
 | |
| Дата нараджэння | 26 лютага 1903[1][2][…] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 2 мая 1979[1][2][…] (76 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | хімік, вынаходнік, выкладчык універсітэта |
| Навуковая сфера | арганічная хімія |
| Месца працы | |
| Альма-матар | |
| Член у | |
| Узнагароды | |
| Сайт | giulionatta.it (англ.) (італ.) |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Замежны член Французскай акадэміі навук (1964)[5], Акадэміі навук СССР (1966)[6]. Узнагароджаны Вялікім залатым медалём імя М. В. Ламаносава Акадэміі навук СССР (1969). Лаўрэат Нобелеўскай прэміі па хіміі 1963 года «за адкрыцці ў галіне хіміі і тэхналогіі высокамалекулярных палімераў» разам з Карлам Цыглерам.
Біяграфія
правіцьУ 1924 годзе скончыў Міланскі тэхнічны ўніверсітэт; з 1925 года працаваў там жа асістэнтам. З 1927 года — прафесар агульнай хіміі. У 1933—1935 гадах — дырэктар Інстытута агульнай хіміі пры Універсітэце Павіі. У 1935—1937 гадах — дэкан фізіка-хімічнага факультэта Рымскага ўніверсітэта. З 1938 года — дырэктар інстытута прамысловай хіміі пры Міланскім тэхнічным універсітэце.
Асноўныя працы
правіцьПершыя навуковыя працы Наты былі прысвечаны вывучэнню структур цвёрдых целаў, у тым ліку структур каталізатараў і некаторых арганічных палімераў. У 1938 годзе пачаў даследаванні, звязаныя з вытворчасцю сінтэтычнага каўчука і ўпершыню ажыццявіў падзел бутадыена і бутэна-1. У 1954 годзе адкрыў метад стэрэаспецыфічнай полімерызацыі з дапамогай каталізатараў Цыглера. У 1957 годзе дзякуючы даследаванням Наты на прамысловай ўстаноўцы атрыманы ізатактычны поліпрапілен (які выкарыстоўваецца ў вытворчасці тканіны «балоння»). Вынікам іншых яго работ з’явілася стварэнне новых тыпаў эластамераў. Унёсак Наты і яго школы ў хімію палімераў складаецца ў адкрыцці новага класа палімераў з упарадкаванай структурай — стэрэарэгулярных палімераў.
Узнагароды
правіць- Нобелеўская прэмія па хіміі (1963)
- Медаль Джона Скота (1963)
- Вялікі залаты медаль імя М. В. Ламаносава (1969)
Зноскі
- ↑ а б Giulio Natta // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б Giulio Natta // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б в www.accademiadellescienze.it Праверана 1 снежня 2020.
- ↑ Istituto dell'Enciclopedia Italiana Enciclopedia on line
- ↑ Les membres du passé dont le nom commence par N (фр.)
- ↑ Профіль Джуліа Ната на афіцыйным сайце РАН
Спасылкі
правіць- Т. 17. Моршин — Никиш. — М. : Советская энциклопедия, 1974. — 616 с. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)
- Інфармацыя з сайта Нобелеўскага камітэта (англ.)