Мюрэй Перая

Мюрэй Перая (англ.: Murray Perahia, першапачаткова Майшэ Пера́я — англ.: Moishe Perahia; нар. 19 красавіка 1947, Нью-Ёрк) — амерыканскі піяніст сефардскага паходжання.

Мюрэй Перая
англ.: Murray Perahia
Род дзейнасці	дырыжор, піяніст
Дата нараджэння	19 красавіка 1947(1947-04-19)[…] (77 гадоў)
Месца нараджэння	Нью-Ёрк, штат Нью-Ёрк, ЗША
Грамадзянства	ЗША
Месца працы	Кёрцісаўскі інстытут музыкі[d]
Альма-матар	Вышэйшая школа Фіярэла Г. Ла-Гуардзія[d] Манес-Каледж[d]
Член у	Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук
Узнагароды і прэміі	Royal Academy of Music Bach Prize[d] (2013) ганаровы доктар Каралеўскага каледжа музыкі[d] (2014) прэмія Echo Klassik інструменталісту года[d] (2011) Classic Brit Awards[d]
Сайт	murrayperahia.com (англ.)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Мюрэй Мойшэ Перая (Перах’я) нарадзіўся ў Бронксе ў яўрэйскай сям’і выхадцаў з Фесалонік; яго родная мова — ладзіна. Яго бацька эмігрыраваў у ЗША ў 1935 годзе, а большая частка сям’і загінула ў выніку генацыду яўрэяў падчас Другой сусветнай вайны.

Пачаў іграць на фартэпіяна з чатырох гадоў, але да сістэматычных заняткаў пачаў толькі ў 15-гадовым узросце. У 17 гадоў паступіў у Манэс-каледж, дзе вучыўся ў Мячыслава Харшоўскага. Перая таксама займаўся ў летняй музычнай школе Марлбара ў Рудольфа Сёркіна. У 1972 г. Перая выйграў Лідскі міжнародны конкурс піяністаў, прычым яго перамога была настолькі прадказальная, што іншыя амерыканскія піяністы, даведаўшыся пра яго ўдзел, адклікалі свае заяўкі. З гэтага часу пачынаецца бліскучая гастрольная кар’ера Пераі: у наступным годзе ён удзельнічаў у Олдбарскім фестывалі класічнай музыкі, які праводзіўся Бенджамінам Брытэнам і Пітэрам Пірсам (пазней, у 1981—1989 гг., Перая быў адным з мастацкіх кіраўнікоў). У 1975 г. Мюрэй Перая стаў (разам з віяланчэлістам Лінам Харэлам) першым лаўрэатам новаустановенай Прэміі Эверы Фішэра за выбітны ўклад у амерыканскую акадэмічную музыку.

У дыскаграфіі Перайі пераважаюць творы Моцарта, Баха, Бетховена, Шапэна, Шумана, Брамса. Адмысловую вядомасць набыў ажыццёўлены ім запіс усіх канцэртаў Моцарта для фартэпіяна з аркестрам, дзе Перая не толькі саліраваў, але і дырыжыраваў з-за фартэпіяна Аннглійскім камерным аркестрам. Акрамя сольнай кар’еры, Перая таксама ахвотна граў у ансамблі — у прыватнасці, з квартэтам Гварнеры і Будапешцкім квартэтам.

Майстэрства Пераі тройчы было адзначана прэміяй Грэмі: двойчы ў намінацыі «Лепшае інструментальнае сола» («Англійскія сюіты» Баха ў 1999 г. і эцюды Шапэна ў 2003 г.) і адзін раз у намінацыі «Лепшы камерны ансамбль» (Саната для дзвюх фартэпіянаў) ударных Бэлы Бартака, 1989, разам з перкусіяністамі Эвелін Глені і Дэвідам Коркхілам і знакамітым дырыжорам Георгам Шолці, які ў дадзеным выпадку выступіў у якасці піяніста). Уведзены ў Залу славы часопіса Gramophone. Ганаровы доктар музыкі Оксфарда (2013).

У 2016 годзе, пасля 43 гадоў на Sony/Columbia/CBS Records, Перая падпісаў новы эксклюзіўны кантракт з Deutsche Grammophon, дзе ён дэбютаваў падвойным альбомам Французскіх сюіт Баха.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Мюрэй Перая