Пот — бясколерная салёная вадкасць, якая выдзяляецца потавымі залозамі. Пот уяўляе сабой канчатковы прадукт механізму тэрмарэгуляцыі мноства біялагічных відаў.

Кроплі поту
«Жанчына, якая выцірае пот» (Ase o fuku onna), ксілаграфія Кітагава Утамара (1798).

Састаў поту залежыць ад віду жывёлы, тыпу яго потавых залоз, стану арганізма, інтэнсіўнасці потавыдзялення і колькасці розных рэчываў у крыві. У чалавека пот мае 98—99 % вады, каля 0,1 % мачавіны, арганічнай кіслаты, аміяк, тлушчы, хлорысты натрый (каля 0,3 %) і інш. З потам пераносяцца фэрамонныя і мноства біялагічна актыўных рэчываў. Рэакцыя поту бывае кіслай (рН 3,8—6,2) або шчолачнай (пры раскладанні мачавіны і выдзяленні аміяку). У капытных з потам выдзяляюцца бялкі (таму спацелы конь мае «запенены» выгляд). У некаторых жывёл пот мае пігменты (напр., у бегемота і самца вялікага кенгуру ён чырвоны).

У чалавека выдзяляецца 0,5—12 л поту за суткі ў залежнасці ад мышачнай нагрузкі, тэмпературы навакольнага асяроддзя, колькасці выпітай вады. Больш за ўсё потавых залоз ў чалавека на далонях — да 500 на адзін квадратны сантыметр. Пры паталагічным стане пот можа мець глюкозу (цукровы дыябет), жоўцевыя пігменты, цысцін (цыстынурыя), часам эрытрацыты — крывавы пот.

Літаратура

правіць

Гл. таксама

правіць
  NODES
os 1