Харты

Харты́ — пароды паляўнічых сабак старажытнага паходжання. З хартамі палююць на зайцоў, лісоў, ваўкоў. У Еўразіі і Афрыцы вядома больш за 20 парод — рускі, рускі стэпавы, тазы, англійскія і інш. Харты даганяюць (хутка бегаюць), затрымліваюць або душаць звера.

Пароды хартоў у кнізе «Der Hund und seine Racen. Naturgeschichte des zahmen Hundes, seiner Formen, Racen und Kreuzungen» (1876)

Помнік харту Радзівілаў у парку Нясвіжскага палаца

У Беларусі гадуюць сабакаводы-аматары. Найбольш разводзяць рускіх хартоў, выведзеных у Расіі.

Апісанне

Канстытуцыя сухая, моцная. Масць (аднатонная або плямістая) палевая і шэрая розных адценняў, тыгровая, рыжая і чорная. Вышыня ў карку 65-82 см. Шэрсць мяккая, хвалістая або з буйнымі завіткамі. Упрыгожвальныя валасы на шыі, грудзях, парэдніх нагах, хвасце. Галава адносна доўгая, вузкая, вушы невялікія. Жывот моцна падцягнуты. Спіна і паясніца ўтвараюць вягнутую лінію (напружыну). Хвост шаблепадобны.

Тып паводзін ураўнаважаны з характарнай для хартоў рэзкай узбудлівасцю, калі бачыць і гоніць звера. Тыповы алюр — рысь да пад’ёму звера і кар’ер пры пераследаванні.

Літаратура

• Харты // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 5. Стаўраструм — Яшчур / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1986. — 583 с., іл. — 10 000 экз.
• Безобразов С. В. Борзые собаки // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Харты