прывычка

Беларуская

Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці

пры-вы́ч-ка

Назоўнік, жаночы род, неадушаўлёны.

Корань: --.

Вымаўленне

IPA: []

Семантычныя уласцівасці

Значэнне

1. засвоеная на працягу часу схільнасць, манера паводзін, дзеянняў, якая стала звычайнай, пастаяннай ◆ Дрэнная прывычка. Увайшло ў прывычку займацца гімнастыкай. Узяць у прывычку. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 638. — 968 с.
2. навык, уменне, набытае вопытам ◆ Без прывычкі касіць цяжка.

Роднасныя словы

Блізкае радство

Этымалогія

Паходзіць ад ??

Пераклад

Рускаяru: привычка ж.