græce péhani em ranté ami de Zoué, dismantet er mériteu em boé gouniet eid en nean, me laqueit ér stad trist é péhani n’hellen gobér nitra mad eid ur recompance én nean. Men Doué, péh quer peur ha quen distér on-mé dirac oh ! Ah ! golhet-mé é goaid me Salvér, groeit ma cavein er mériteu e mès collet ha ma tastumein ré nehué.
Er péhèd marhuel e zisinour en inean, hi difæçon, e ra er marhue dehi.
1° Ya, er péhour, dré é vuhé diréglet, hum zisinour beta donnèt de vout haval doh el lonnèd brutal, e lar er Spered-Santel. N’en dé quet mui,eit larèt mad, un dén, mæs deit-é de vout haval doh ul lon hemb ræson, emé sant Paul, rac ma héli èl un dal inclinationeu el lonnèd. Er péhèd en dès groeit ag un æl un diaul, hag er péhèd e change mab-dén hag el laqua é rang el lonnèd brutal. En diaul en dès péhet é clasq donnèt de vout haval doh Doué ; ha mab-dèn, crouéet doh limage en Eutru Doué, é péhein, e za de vout haval doh el lonnèd ; rac ean hum stag doh pligeadurieu er horv, èl el lonnèd péré n’ou dès eurustèd erbet aral. Inean crechén, hag hanàuet e hoès-hui petra oh ? É péh stad en hum laquet-hui ? O men Doué ! e zeliehoh-hui larèt guet muyoh a véh eit David, penaus é credein-mé monnèt dirac oh, a pe mès, dré er péhèd, hum laqueit é rang el lonnèd hemb ræson ?
2° En inean e zou enta disinouret dré er péhèd marhuel ; ha dré-zé memb é ma quen difæconnet, e lar
