achuiñ

Brezhoneg

Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat e brezhoneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ».

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Verb

achuiñ /aˈʃyːĩ/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : achuet) (displegadur)

1. Echuiñ
   • Edo Mari oc'h achui he c'homz, pa glefcheur trouz er porz. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 261.)
   • Traïnan a reas kement ha ken bihan ma arrujont en Plouvor pa oa an oferenn oc'h achui. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 63.)
   • Red e vo achuï al labour a-raog ma vo noz. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 12.)
   • Ha setu ar veilhadeg oc'h achuiñ. — (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, p. 86.)
   • "Kemer da amzer," eme Laou en ur dostaat. "An diwezhañ oas d'arruout ; gant-se, na pa ves an diwezhañ oc'h achuiñ... " — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 51.)

Gerioù kevrennek

• peurachuiñ

Rimadelloù

• ′M-eus ket nezet c'hoaz
  Ma c'hanellad neud.
  Bez' am-eus un hirad,
  Bez' am-eus ur berrad,
  'Vid achuiñ ma c'hanellad. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 380.)

Troidigezhioù

• galleg : achever ^(fr) , finir ^(fr) , (se) terminer ^(fr)