bremaik

Brezhoneg

Savet diwar an adverb bremañ hag an dibenn-ger -ik.

bremaik /breˈmajk/

Ur predig amzer a zo (gant an amzer-dremenet).
- ... ha bremaik zoken edo Mari-Chann ha me o komz anezhañ. » — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 158.)
- - ... : bremaik edo o tennañ warnomp. » — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 224.)
- Bremaik, paotr, out bet o rannañ ar c'hagn-mañ etrezomp. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 134.)
A-benn ur predig amzer (gant an amzer-da-zont)
- ... bremaik e weli rak n'em beus ket amzer da goll. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 116.)
- — [...] ? Mad, bremaik, ni her guelo ; [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 277.)
- Erwanig, eñ, d'ar c'houlz-se, o welet an noz o vont bremaik da gouezhañ war e c'horre, a reas e soñj da vont da glask goudor en un tu bennak. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 50-51.)
- - Bremaik e vo tomm dimp. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 33.)