disoñjal

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ar rakger di- hag ar verb soñjal

Verb

disoñjal /diˈzɔ̃ːʒal/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : disoñjet) (displegadur)

1. Ankounac'haat
   • « [...]. Arabat d' it disoñjal rei ar wastell d' am breur da c'houesa, pe lazet e vefes. » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 188.)

Stummoù all

• disoñjiñ

Troioù-lavar

• disoñjal diouzh
• disoñjal eus
• disoñjal ober un dra bennak

Troidigezhioù

• galleg : oublier ^(fr)