distrujañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn distruj hag al lostger -añ.

Verb

distrujañ /disˈtryːʒã/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : distrujet) (displegadur)

1. Kas d'an traoñ.
   • An Arzhur-se a zistrujas pep tra. — (Roparz Hemon, Mari Vorgan, Al Liamm, eil emb. 1975, p. 15.)
   • ... : n'o doa ken c'hoant, a gredan, nemet da zistrujañ kement tra a c'hellfe degas da soñj dezho eus un Doue en neñv... — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 15.)
   • Un dra bennak zo ennout-te hag en deus distrujet e c'halloud, Harry. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 64.)
2. Lazhañ, a-stroll peurliesañ.
   • War am eus klevet n'eus ket pell, eo bet distrujet an holl naered pe dost gant ar mangousted. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 92.)
   • ..., rak a-regennadoù e falc'he an Alamaned an engroez kouerien dizesk-se, ken stank ha merien, kaset hep truez na mezh da vezañ distrujet a-vilvern. — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 13.)

Stummoù all

• distruj
• distrujiñ

Deveradoù

• distrujer
• distrujerezh

Gerioù kevrennek

• peurzistrujañ

Liamm war-du al lec'hienn Devri

• distrujañ / distrujiñ / distruj v.

Troidigezhioù

(1)

• galleg : détruire ^(fr) , ravager ^(fr)

(2)

• galleg : exterminer ^(fr) , supprimer ^(fr)