emaomp
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar ar bennrann ema- hag an dibenn-ger -omp.
Furm verb
emaomp /eˈmaɔ̃m(p)/
- Stumm lec'hiañ ar verb bezañ/bout e kentañ gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
- « Ac'hanta, Yann Pennorz », eme Per din-me, « me 'gred emaomp gwelloc'h amañ war ar c'holo eget war ur c'holc'hed en un ti bennak e kêr? » — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 59.)
- — [...]. Ni hon daou, an Aoutrou Coarigou ha me, a zo kaoz m'emaomp aman. [...]? — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 167.)
- — « Gwir a lavarez, » eme an daou all, « ha bremañ p'emaomp en oad da vale, ez eo ret deomp mont en hon tro, pa n'omp ket genidik ac'han. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 19.)
- — « Amañ emaomp, » emezo o-daou. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 35.)
- E deroù ur frazenn:
- Emaomp ganti, tudoù ? — (Jarl Priel, An Teirgwern Pembroke, Al Liamm, 1959, p. 17.)
- Emaomp kuit : emaomp o vont kuit.
