gelle
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar gell-, pennrann ar verb gellout, hag an dibenn-ger -e.
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | gelle |
| dre vlotaat | c'helle |
| amreizh | c'helle |
gelle /ˈɡɛ.lːe/
- Furm ar verb gellout e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.
-
- Mar gelle ar soudarded kregiñ e meur a veleg, [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 154.)
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :
- Ha setu-eñ é harpiñ e gein doc'h ur wezenn, é tenniñ, é sachiñ par ma c'helle, krommet e gein getoñ, krommet ar gorzenn, krommet e fri get ar souezh, muioc'h eget biskoazh. — (Loeiza er Meliner, Àr Bont ar Velin, Dihunamb, 1938.)
- Kregiñ a reas ar c'hrenerezh en e zivesker ; krenañ a rae, hep ma c'helle mirout. — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 65.)