goudor
Brezhoneg
Etimologiezh
- (Anv-gwan hag anv-kadarn) Eus ar rakger *gw- dirak un termen deveret eus ar memes gwrizienn ha teiñ ha toenn. Da geñveriañ gant ar ger latin tug-uriu-m[1]
- (Furm verb) Savet diwar goudor-, pennrann ar verb goudoriñ, hep dibenn-ger.
Anv-gwan
goudor /ˈɡuː.dɔr/
- A vezer er goudor ennañ, gwaskedet.
- Edont, Jan-Mari ar Floch hag hen, o klask eul leac'h bennag goudor avoualac'h da ober ti da rei golo ha kuz d'an Aoutrou Lejeune. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 192.)
- ... kaeroc'h n'eus ket, goudoroc'h avat ne lavaran ket. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 111.)
Troidigezhioù
Anv-kadarn
goudor /ˈɡuː.dɔr/ hollek gourel (liester : goudorioù)
- Lec'h a warez diouzh ar wallamzer, an dañjer.
- — [...] ? Selaou, diskennomp ac'halenn, d-eomp d'an traon d'ar goudor ; an avel a zo put e bek tour Berven. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 130.)
- Er goudor d’an avel. — (J. Kere, Ar Jikoloden e-barzh Alanik al Louarn, Ar Gwaziou, Montroulez, 1911, p. 88.)
- Reiñ goudor :
- E-pad an noz on chomet kuzhet er c’hoad, hag abaoe ar mintin-mañ e m’on o c’haloupat, o klask un ti bennak da reiñ goudor din. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 29, 40.)
- Klask goudor :
- Erwanig, eñ, d’ar c’houlz-se, o welet an noz o vont bremaik da gouezhañ war e c’horre, a reas e soñj da vont da glask goudor en un tu bennak. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 50-51.)
- Fled.
Deveradoù
Troidigezhioù
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | goudor |
| dre vlotaat | c'houdor |
| dre c'hwezhañ | digemm |
| dre galetaat | koudor |
| amreizh | c'houdor |
goudor /ˈɡuː.dɔr/
- Furm ar verb goudoriñ e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
- Furm ar verb goudoriñ en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.
Daveoù
Roll an daveoù :