karreg

Anv-kadarn

karreg /ˈkarːɛk/ benel (liester : kerreg)

1. Tolzenn vaen vras er mor/stêrioù pe war an douar.
   • Eurvezhioù, a gavas dezho, e oant bet war vor a-raok tizhout ar mell karreg. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 50.)
   • Ur pennadig larkoc'h setu ma strink ur c'houlaouenn all eus a-dreñv ur garreg. — (Goulc'han Kervella, Brezel ar Rigadell, Al Liamm, 1994, p. 13.)
   • Ret eo din evelato komz ur wech ouzhpenn diwar-benn ar c'hoariva, rak ne oamp ket c'hoazh a-wel da garreg Gibraltar ma klasken dija tu da sevel war vourzh ur strollad c'hoarierien, ... — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 100.)
   • Eürusamant evitañ — rak Lom ne ouie ket neuiñ mat — e kavas ur garreg dindañ e dreid ha geot hir e-kichen da gemer peg enno. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 110.)

Gerioù heñvelster

• roc'hell

Deveradoù

• karregad
• karregenn

Gerioù kevrennek

• karreg-kleuz
• karreg-tarzh

Troidigezhioù

• galleg : écueil ^(fr) , récif ^(fr) , rocher ^(fr)