mein
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar an anv-kadarn maen gant ur pebeiladur vogalennek ae/ei.
Furm anv-kadarn
mein/ˈmɛjn/
- Furm lies an anv-kadarn maen
- Jilig. — [...]. — Kasit Doue ganeoc'h ha lezit an diaoul war an hent da derri mein gant e zent. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 44.)
- [...], gant eur wialenn ruz-glaou, great, emezi, gant mein kaer. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 21.)
- [...], soroc'h ken lies a votez o voustrañ poultr ha mein an hent bras, [...]. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 54.)
- An avalou-mañ a zo ken kaled ha mein. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 39.)
- Eur bern mein. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 345.)
- Eno a zo (ez eus) mein da zorna. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 345.)
- Ar vugale a zo techet da skei mein. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 345.)
- — « Trouz ur votez war vein al leur-di. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 62.)
- Ar mein
- [...] ; ur youc'hadenn skiltrus a dregernas dre bevar c'horn bourk Plabenneg, ar bizhier a savas en aer, ar mein a gouezhas stank war Gorbet hag e soudarded. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 193.)
- Ar vein:
- Savet, savet, bugaligou ; klasket sikour, ha c'houi a gavo ; tennet ar vein, ha gret an ti, ha dorn Doue d'ho pinnigo ! » — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 128.)
- An douar a oa ruz gant ar gwad, ar vein a frailhe hag a vruzune dindan o zreid, [...]. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 144.)
- An dispac’h e deuz he dibennet ; breman an dud a vrezel hag a lezenn a zo eat da Vrest pe da eul leac’h-all, hag ar ieot a zao herrio, etre ar vein, dre ar ruiou, e kear Lesneven. EK
- Ha raktal ar pennou braz a gear a gouezaz-oll d’an daoulin, var ar vein. EK
- Geot ar parkeier, bleuñv ar pradeier, kivni ar vein, touskan ar gwez, an ezenn o redek er saonenn, pep tra a hop : « Marc’h en deus diskouarn e Vorvarc’h ! » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 42.)
- O-daou avat, ar vuoc’h ha Per, a laosk huanadou, a gri o bueziou, gant bep a vouez gouest da lakaat ar vein zoken da deneraat.— (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 68.)
- Peurc’hraet al labour, setu ar c’hornandon bihan du o tigouezout. En e laouer emañ atao, ya, el laouer cheñchet e kalech stag outañ c’houec’h c’houil-dero deuet eus ar vein a oa bet heñ o c’hori. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 129.)
- Ar vein glaz-se a zo brésk 'vel gwér. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 39.)
- Hennezh n'eo mat 'met da dreiñ ar vein da sec'hañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 345.)
- Gant ar vein e yeas dezhi ha kement a vec'h a reas an amprevan a-raok mervel ma tislonkas an touseg. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 26.)
- Freuz ar c’hastell, » eme ar roue, « ha taol ar vein er stank. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 173.)
- mein digompez : ha n'int ket benet
- skolpadoù mein : tammoù mein torret.
Deveradoù
Gerioù kevrennek
Troioù-lavar
Troidigezhioù
Alamaneg
|
Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat en alamaneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ». |
Etimologiezh
- → Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ) .
Anv-gwan perc'hennañ
mein /maɪ̯n/
- Ma.
- Mein Kampf, titl an oberenn ma vernias Hitler e ideologiezh