mevelien
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar an anv-kadarn mevel hag an dibenn-ger -ien.
Furm anv-kadarn
mevelien /meˈvɛljɛn/
- Furm lies an anv-kadarn mevel.
- Pa errujont, 'oa ar vevelien all gant o c'hoan er gegin, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 17.)
- Da vevelien gantañ e oa daou erer doñv [...]. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 36.)
- Mevelien ar vro-mañ ne dalvezont ket daou liard toull! — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 207.)
- Alies, eta, e veze ma zad, pe e vevelien, en hent gant ar gweturioù. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 61.)
- mevelien Mari-Robin: an archerien.