peurechuiñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Ger kevrennek savet diwar ar rakger peur- hag ar verb echuiñ

Verb

peurechuiñ /pœreˈʃyːĩ/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : peurechuet) (displegadur)

1. Kas da benn vat (un ober) penn-da-benn ; peurober
   • [...], hogos bemdeiz e ranke tec'hel kuit eus ar gêr da chaseal, da besketa, da glask ober un tamm frotañ d'ur goantenn bennak, pe da beurechuiñ ur pifad e ti ur mignon. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 18.)
   • Da sikour an tan da beurechuiñ e labour. — (Goulc'han Kervella, Brezel ar Rigadell, Al Liamm, 1994, p. 9.)

peurechuiñ verb gwan

1. Dont d'e zibenn
   • <skouer.>
2. Kas da benn vat, echuiñ penn-da-benn (dirak un anv-verb)
   • Ne voe ket lezet da beurechuiñ kofes an hini a yoa gantañ, evel m'oa lezet an aotrou Poullaouek, person Lokournan, da echuiñ e oferenn. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 186.)

Stummoù all

• peurachuiñ

Gerioù kar dre o ster

• peurlipat

Troidigezhioù

• galleg : parachever ^(fr)