a-dreñv
Brezhoneg
Etimologiezh
Araogenn
| Gour | Furm |
| U1 | a-dreñv din |
| U2 | a-dreñv dit |
| U3g | a-dreñv dezhañ |
| U3b | a-dreñv dezhi |
| L1 | a-dreñv deomp, a-dreñv dimp |
| L2 | a-dreñv deoc'h |
| L3 | a-dreñv dezho, a-dreñv dezhe |
| D | a-dreñv deor |
| Gour | Furm |
| U1 | a-dreñv din |
| U2 | a-dreñv dit |
| U3g | a-dreñv dezhañ |
| U3b | a-dreñv dezhi |
| L1 | a-dreñv deomp, a-dreñv dimp |
| L2 | a-dreñv deoc'h |
| L3 | a-dreñv dezho, a-dreñv dezhe |
| D | a-dreñv deor |
a-dreñv /aˈdrẽw/
- En tu enep d'an araog
- An heol, o tiskenn a-dreñv Koad Luzeg, a ruzie ar soulegoù. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 31.)
- Lavaret am eus e oa al liorzh a-dreñv an ti. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 12.)
- A-dreñv va c’hein, unan bennak a c’hoarzh goap ouzhin, — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 72.)
- « Va zad, roue Poher, a zo eur park a bemp devez-arat a-dreñv e gastell. [...]. » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 168.)
Adverb
a-dreñv /aˈdrẽw/
- En tu enep d'an araog
- Chom a-dreñv. — (?, p. ?.)
- Dont a-dreñv
- Sachañ a-dreñv
- Hennez e-nevoa sachet e fri adreñv. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 167.)
- Souzañ a-dreñv : mont war-gil
- Setu-int holl da estlammiñ, ha da euzhiñ, ha da souzañ a-dreñv, nec'het-bras o klevet kement-se. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 54.)
Troioù-lavar
Gwelet ivez
Anv-gwan
- Lec'hiet en tu enep d'an araog.
- Er foenneg a-dreñv e taskirie buoc'hed ; [...]. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 40.)
- Ar gambr a-dreñv
- An nor a-dreñv, NOM
- Gant lodennoù eus ar c'horf:
- An divhar a-dreñv, NOM
- An divjod a-dreñv : ar feskennoù.
- Ar penn a-dreñv .
- An treid, ar pavioù a-dreñv.
- Un tach a zo aet em rod a-dreñv. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 499.)
- Ma rod a-dreñv a zo dihwez. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 106.)