bes

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus behes

Furm verb

bes /ˈbɛːs/

1. Furm berr ar verb bezañ en eil gour unan an amzer dic'hallus, en doare-divizout.
2. Hep kemmadur, war-lerc'h mar:
   • Doué, me mab ! mar bes un dro 'ral
     Douget arré d'hobér er fal,
     Rezei er garm sé de zason
     Aberh te vam, én ha galon ! — — (Emil Ernod, Gwerziou Barz ar Gouet, Sant-Brieg, 1903, p. 26.)
3. Gant ar c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h a, e, ne, na):
   • Ret eo e ves em werzhet d'an diaoul. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/5, Al Liamm, 1994, p. 26.)
   • — « Sell, emezan, pez didalvez, an Aotrou Doue a fell d'ezan e ves kountant. » — (Klaoda ar Prad, Marvailhou ar Vretoned e-tal an tan, Sant-Brieg, 1907, p. 141.)
   • — Fe 'vad, eme an hini goz, sod e ves o chom dindan ar bec'h evit kelou Kevarek. [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 185.)

Stummoù all

• befes