junko

Esperanteg

Etimologiezh

Diwar an anv skiantel juncus, « broen », hag al lostger -o a dalvez da sevel an anvioù-kadarn.

Anv-kadarn

Troad	unander	liester
nominativ	junko	junkoj
akuzativ	junkon	junkojn

junko /ˈjun.kɔ/

1. Broen.