kent

Brezhoneg

Etimologiezh

(1499) Quent er C'hatolikon^[1]. Kar d'ar gerioù kyns e kerneveureg, kynn aet da cyn e kembraeg, cet-amus, « da gentañ », en iwerzhoneg, h.a., d'ar ger divoutin Cintu-gnato-s « henañ » e galianeg, h.a. Ar memes pennrann a seblant talvezout « nevez » pe « diwezhañ » hervez ar yezhoù : कनिष्ठ (kaniṣṭha), « yaouañ », e sañskriteg, καινός, « nevez, fresk », en henc'hresianeg, re-cens e latin, hint-er, « a-dreñv », en alamaneg ha behind e saozneg, h.a. : « pellañ, pennañ » eo neuze ar ster kentañ^[2].

	Indezeuropeg	Kentkeltiek	Predeneg	Henvrezhoneg	Krennvrezhoneg	Brezhoneg
	ken-	kentus	kɨnt	cent, cint		kent
Kerneveureg						kyns, kens
Kembraeg					cynt	cynt
Galianeg			cintu

Araogenn

kent /ˈkẽnt/

1. A-raok.
   • [...] ar c'hentañ milved kent H.S. — (Meven Mordiern, Talar an Hoc'h, Preder 1964, p. 18-19.)

Deveradoù

• a-gent
• diagent
• diagentad
• diagenter
• diagentoù

• diagentour
• digent
• kentael
• kentaou
• kentañ

• kentelezh
• kentidig
• kentidik
• kenti-kentañ
• kentistor

• kentlavar
• kentoc'h
• kent-se
• kentskrid
• kerkent

Anv-gwan

Derez	Furm
Derez-plaen	kent
Derez-uheloc'h	kentoc'h
Derez-uhelañ	kentañ
Derez-estlammiñ	kentat

kent /ˈkẽnt/

1. A zo a-raok.
   • Netra kent, netra ken. — (Kervarker, Ar rannoù, e-barzh Barzhaz Breizh, 1839.)
   • An Emsav kent a oa bet un emsav laouen, entanet, hag, anzav a ranker, froudennek alies ha skañvboell. — (Enkadenn ar bloavezhioù pemont, Emsav, niv. 3, 1967.)

Troidigezhioù

• alamaneg : vorig ^(de)
• esperanteg : antaŭa ^(eo)

• galleg : précédent ^(fr)
• saozneg : former ^(en)

Daveoù

Roll an daveoù :

• ^[1] : Ar c'hCatholicon, troet gant deuant.
• ^[2] : Lexique Étymologique des termes les plus usuels du Breton Moderne, p. 62.