kounnaret
Brezhoneg
Etimologiezh
Anv-gwan
kounnaret /kuˈnɑːret/
- Klañv gant ar gounnar (diwar-benn al loened)
- Digeriñ a eure an nor, ha kerkent ul leon kounnaret a zelammas, digor e c'henoù evit hen lonkañ. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 35.)
- E kounnar (diwar-benn an dud)
- Mes ne c'hellent ket en em glevet, hag ar bobl en em rannas e div gostezenn hag a yoa ker kounnaret an eil ouzh eben ma'z oant dija prest d'en em gannañ. — (Gabriel Morvan, Buez ar Zent, Brest, 1894, p. 822.)
- Ar c'hemener a glaske toull an nor, mes, a-rôk mont er-mêz, e lâras, hag hen kounnaret: [...] — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 76.)
- Rust (diwar-benn ar mor)
- E lost a oa eur roeñv hag eur stur d'ezañ, ha kerzout a rae war ar mor daoust d'e darziou kounnaret. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 39.)