rannañ

Brezhoneg

Savet diwar an anv-kadarn rann hag al lostger -añ.

Meneget er C'hatolikon (rannaff).

Da geñveriañ gant ar verboù rhannu en kembraeg, ranna, kevranna en kerneveureg.

rannañ /ˈrãnːã/ (displegadur)

ober meur a damm bihan eus un tamm bras, pe eus un hollad: rannañ bara, boued, madoù; un niver, ur strollad:
- Etretant, e voe bet rannet hor bagad, hennezh amañ, hemañ aze, egile du-hont, er strolladoù erru dija er c'hamp. — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 20.)
- Plijadur am bez pa vez ganin ha rannañ a reomp ma silzig-sec'h ha ma c'hcamembert hanter-ouzh-hanter. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 23.)
Rannañ un dra etre meur a zen:
- — « Ac'hanta, » eme Ivon, krog en e gleze, « lezit ac'hanon da dostaat, evit ma welin ha me a vezo evit rannañ hoc'h ejen etrezoc'h. [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 132.)
- — « Bremaik, paotr, out bet amañ o rannañ ar c'hagn-mañ etrezomp, ha rannet mat eo bet ganit, [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 134.)
Rannañ un dra e meur a damm, etre meur a damm:
- rannañ blev: kribañ ar blev gant ur rann etrezo
rannañ ur ger : distagañ ur ger.
(Pa gomzer eus ar galon) Kaout glac'har :
- E galon a rannas, me 'gred, rak antronoz e rentas e ene d'e Grouer, ... — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 16.)
rannañ kalon ub, e galon da ub: reiñ glac'har dezhañ
rannañ kaoz : kaozeal, divizout