John Ford
John Martin Feeney (1. februar 1894. – 31. august 1973.), profesionalno poznat kao John Ford, bio je američki filmski režiser i producent. Smatra se jednim od najvažnijih i najuticajnijih filmskih stvaralaca tokom Zlatnog doba Hollywooda,[1] i bio je jedan od prvih američkih režisera koji je prepoznat kao autor.[2][3] U karijeri dugoj više od 50 godina, režirao je preko 140 filmova između 1917. i 1965. (iako je većina njegovih nijemih filmova sada izgubljena), i dobio je šest nagrada Oscar uključujući rekordne četiri pobjede u kategoriji za najbolju režiju za filmove Potkazivač (1935.), Plodovi gnjeva (1940.), Kako je bila zelena moja dolina (1941.) i Tihi čovjek (1952).
John Ford | |
|---|---|
 | |
| Rođenje | 1. februar 1894. |
| Smrt | 31. august 1973 (79 godina) Palm Desert, Kalifornija, SAD |
| Nacionalnost | Amerikanac |
| Zanimanje | Filmski režiser |
| Godine aktivnosti | 1917–1966. |
Značajna djela | Tihi čovjek (1952) Tragači (1956) Čovjek koji je ubio Libertyja Valancea (1962) Kako je osvojen Zapad (1962) |
Ford je poznat po svojim vesternima, kao što su Poštanska kočija (1939), Moja draga Klementina (1946), Fort Apache (1948), Tragači (1956) i Čovjek koji je ubio Libertyja Valancea (1962); iako je radio u mnogim drugim žanrovima, uključujući komedije, historijske drame i dokumentarne filmove. Često je koristio snimanje na lokaciji i široke snimke, u kojima su njegovi likovi uokvireni na ogromnom, oštrom i neravnom prirodnom terenu. Zaslužan je za pokretanje karijera nekih od najvećih holivudskih zvijezda tokom 1930-ih, 40-ih i 50-ih, uključujući glumce kao što su: John Wayne, Henry Fonda, Maureen O'Hara i James Stewart.
Fordov rad bio je veoma cijenjen od strane njegovih savremenika kao što su: Akira Kurosawa, Orson Welles, Frank Capra,[4]Andrej Tarkovski i Ingmar Bergman koji ga proglašavaju jednim od najvećih režisera svih vremena.[5] Naredne generacije režisera, uključujući mnoge od glavnih ličnosti pokreta Novi Hollywood, navele su njegov utjecaj.[4][6]Harvard Film Archive piše da je "širina i mjera Fordovog velikog doprinosa zlatnom dobu holivudske kinematografije, i filmskom jeziku općenito, i dalje pomalo teško razaznati.... Rijetko se u potpunosti priznaju Fordova velika dostignuća kao vrhunski vizuelni stilist i majstor pripovijedanja.""[3]
Filmografija (izbor)
uredi
|
|
Nagrade
uredi- 1952 - Najbolja režija (Tihi čovjek)
- 1941 - Najbolja režija (Kako je bila zelena moja dolina)
- 1940 - Najbolja režija (Plodovi gnjeva)
- 1935 - Najbolja režija (Doušnik)
UDRUŽENJE AMERIČKIH REŽISERA
- 1952 - Najbolja režija (Tihi čovjek)
NACIONALNI ODBOR KRITIČARA
- 1958 - Najbolja režija (The Last Hurrah)
UDRUŽENJE KRITIČARA NEW YORKA
- 1935 - Najbolja režija (Doušnik)
- 1935 - Najbolji film (produkcija) (Doušnik)
- 1939 - Najbolja režija (Poštanska kočija)
- 1940 - Najbolja režija (Plodovi gnjeva)
- 1940 - Najbolji film (produkcija) (Plodovi gnjeva)
- 1940 - Najbolja režija (The Long Voyage Home)
- 1941 - Najbolja režija (Kako je bila zelena moja dolina)
Reference
uredi- ^ Gallagher, Tag John Ford: The Man and his Films (University of California Press, 1984), 'Preface'
- ^ "AUTEUR SPOTLIGHT | John Ford" (jezik: engleski). 5. 10. 2023. Arhivirano s originala, 7. 1. 2024. Pristupljeno 7. 1. 2024.
- ^ a b "Classic Ford. A John Ford Retrospective, Part I". Harvard Film Archive (jezik: engleski). 6. 2. 2010. Pristupljeno 7. 1. 2024.
- ^ a b Davis, Ronald L. (1995). John Ford: Hollywood's old master. The Oklahoma Western Biographies. University of Oklahoma Press. ISBN 978-0-8061-2916-7.
- ^ Silverman, Charles (10. 9. 2013). "Akira Kurosawa's Yojimbo". Inside/Out. Museum of Modern Art. Pristupljeno 1. 4. 2022.
- ^ Peary, Gerard (2001). John Ford: interviews. Conversations with Filmmakers. University Press of Mississippi. ISBN 978-1-57806-398-7.
