Oton

Za druga značenja, pogledajte Oton (čvor).

Oton (Marko Salvije Oton Cezar August; 28. april 32 - 16. april 69) bio je rimski car od 15. januara do 16. aprila 69. godine. Bio je drugi car tokom Godine četiri cara.

Oton
Car Rimskog carstva
Vladavina	15. januar 69. - 16. april 69.
Prethodnik	Galba
Nasljednik	Vitelije
Supružnik	Popeja Sabina
Otac	Lucije Oton
Majka	Terencija Albija
Rođenje	28. april 32. Ferentium, Rimsko carstvo
Smrt	16. april 69. (u 36. godini) Rim, Rimsko carstvo

Porijeklo i uspon na vlast

Oton je pripadao staroj i uglednoj etrurskoj porodici porijeklom iz Ferentinuma. U rimskom visokom društvu pojavio se u društvu ekstravagntnih mladih aristokrata koji su okruživali cara Nerona. Prijateljstvo sa Neronom je raskinuto 58. godine zbog Popeje Sabine. Ona je bila Otonova žena, a kada se upoznala sa Neronom, postala je careva ljubavnica. Kasnije se Popeja Sabina razvela od Otona, a Neron ga je poslao u udaljenu provinciju Luzitaniju.

Oton je ostao u Luzitaniji sljedećih deset godina, upravljajući umjereno tom zemljom. Kada je 68. godine, Galba, tada upravnik Tarakonske Španije podigao ustanak protiv Nerona, Oton ga je stao na njegovu stranu i stigao u Galbinoj pratnji do Rima. Galba je bio star i nije imao djece i Oton se nadao da će ga naslijediti. Oton je sklopio tajni sporazum sa jednim Galbinim ljubimcem, Titom Vinijem da se oženi njegovom kćerkom zbog Vinijeve podrške. Ali u januaru 69. godine, godine četiri cara, Galba je formalno usvojio Lucija Kalpurnija Pizona, što je uzdrmalo Otonove nade.

Razočaran, Oton se odlučio podići ustanak. Našao je novca da kupi usluge dvadesetak vojnika pretorijanske garde. Ujutro 15. januara, samo pet dana nakon Pizonovog usvojenja, Oton je žurno otišao do svojih pristalica koji su se okupili na Palatinu. Odatle je praćen pristalicama otišao do logora pretorijanske garde, gdje je bio pozdravljen kao novi car.

Galbu su napustili njegovi vojnici i on je ubrzo, zajedno sa Pizonom, brutalno ubijen. Senat je brzo reagovao i dodijelio mu tribunska ovlaštenja i druge magistrature koje pripadaju caru. Svoj uspjeh Oton je dugovao Galbinom odbijanju da plati pretorijance kako je obećao prilikom dolaska na prijestolje.

Opadanje i propast

Denar cara Otona

Oton je prihvatio, ili je izgledalo da je prihvatio, kognomen Neron, što je trebalo značiti da će se oslanjati na pristalice posljednjeg julijevsko-klaudijevskog cara. Neronove statue su opet podignute, a čak je bilo u planu i dovršenje Neronove Zlatne palate.

Oton je ubrzo saznao da se nekoliko germanskih legija izjasnilo za Vitelija, koji je već krenuo prema Italiji. Oton se pokušao nagoditi sa Vitelijem, ali bezuspješno. Zatim se počeo pripremati rat. Provincije Dalmacija, Panonija, Gornja Mezija, Donja Mezija su stale na njegovu stranu, a mogao je računati i na pomoć pretorijanske garde. Također, rimska mornarica je stala na Otonovu stranu.

Flota je bila poslata u pravcu Ligurije, a sam Oton je na čelu kopnenih snaga iz Rima krenuo sredinom marta. Oton nije stigao spriječiti Vitelijev prelaz preko Alpa. Do odlučne bitke došlo je kod Bedrijaka, iako je većina Otonovih oficira bila za to da se sačeka vojska iz Dalmacije. Ali, prevagu je odnijelo drugačije mišljenje koje je zastupao carev brat Ticijan; sam Oton se složio sa brzom bitkom, ponajviše iz nestrpljenja. Otonova vojska je u dvije bitke poražena, a preživjeli Otonovi vojnici su prešli na stranu Vitelija.

Iako je još uvijek imao značajnu vojsku, a pomoć iz Dalmacije se približavala, Oton se odlučio na samoubistvo. Na njegovom grobu, podignutom u blizini, skromno je pisalo Diis Manibus Marci Othonis.

Oton je imao trideset sedam godina u času smrti, a vladao je svega tri mjeseca u godini, koja je kasnije nazvana godina četiri cara.

Vanjski linkovi

• Otonov život (Svetonijeva biografija na latinskom i u engleskom prevodu)
• Život Otonov (Plutarhova biografija u engleskom prevodu)

Prethodi:	Rimski carevi	Slijedi:
Galba (68. - 69.)		Vitelije (69.)