Priština
Priština (albanski: Prishtina ili Prishtinë) jest glavni i najveći grad Kosova. Smatra se da ima 145.149 stanovnika.[2] Etničku većinu u gradu čine Albanci, dok su manjine Bošnjaci, Srbi, Romi i Turci. U gradu se nalazi sjedište UNMIK-a. Priština je upravni, obrazovni i kulturni centar Kosova. Ima univerzitet i međunarodni aerodrom.
| Priština | |||
| Prishtina / Prishtinë (albanski) | |||
| Grad | |||
|
|||
| Država |  Kosovo
| ||
|---|---|---|---|
| Okrug | Prištinski okrug | ||
| Nadmorska visina | 652 m | ||
| Koordinate | 42°40′0″N 21°10′0″E / 42.66667°N 21.16667°E | ||
| Površina | 572 km2 | ||
| Stanovništvo | 208.230 (12–2013[1]) | ||
| - Urbana zona | 145.149 | ||
| - Metro | 465.186 | ||
| Gustoća | 360 /km2 | ||
| Gradonačelnik | Shpend Ahmeti (VV) | ||
| Vremenska zona | CET (UTC+1) | ||
| - ljeto | CEST (UTC+2) | ||
| Pozivni broj | +383 38 | ||
| Veb-sajt: Općina Priština | |||
Grad odlikuje karakteristična arhitektura istočnog Balkana. Poznata je zgrada Univerziteta, kao i niz zgrada iz vjerskog i upravnog života grada.
Historija
Korjeni naselja su u neolitu, kome pripada vrijedna figurina "sjedeće ili vezano božanstvo" sa Valača. Smatra se da potječe iz perioda između 3000 i 2500. godine p. n. e. Za Rimljana zove se Vicianum, a pod sadašnjim imenom spominje se od 13. stoljeća. Na putu između Dubrovnika i Carigrada, u 14. i 15. stoljeću doživljava procvat kao trgovački centar obližnjih rudnika u Novom Brdu i na Kopaoniku. Kratko vrijeme bio je i sjedište vladara srednjovjekovne Srbije. Za vrijeme Osmanlijskog Carstva, u čijem sastavu ostaje sve do 1912. godine, postoji kao manje mjesto bez velike važnosti.
U vrijeme socijalističke Jugoslavije bio je regionalno središte i upravni centar Socijalističke Autonomne Pokrajine Kosovo, koja je bila u sastavu Socijalističke Republike Srbije, u čijem sastavu ostaje do 1999. godine. Od tada je pod upravom Ujedinjenih nacija, a od 2008. je glavni grad nezavisnog Kosova.
Znamenitosti
U centru Prištine nalazi se glasovita Čaršijska ili Taš džamija, koju je podigao sultan Bajazit odmah poslije bitke na Kosovu 1389. godine. Uz Carsku džamiju iz 1461. godine nalazi se i sahat-kula s početka 20. stoljeća. Emindžika je tipična orijentalna gradska kuća iz 19. vijeka.
Nadomak Prištine su ostaci rimskog municijuma Ulpiana. U 3. i 4. vijeku je dosegao svoj najviši domet, prozvan tada Ulpiana Splendidisima (veleljepni grad). Obnavlja je u 6. stoljeću bizantijski car Justinijan i naziva Iustiniana Secunda. Ubrajana je među najljepše gradove tadašnje Ilirske Dardanije.
Spomenik visok 25 metara i dva turbeta – Muratovo i Gazimestansko turbe – obilježavaju u blizini grada mjesto gdje je vođena Kosovska bitka. Osmanlije su ovdje 15. juna 1389. godine porazili vojsku srpskog kneza Lazara, a sebi otvorili puteve za dalje osvajačke pohode u Evropu.
Naseljena mjesta
Ajvalija, Ajkobila, Badovac, Balaban, Bariljevo, Besinje, Businje, Vrani Do, Glogovica, Gornja Brnjica, Gračanica, Graštica, Dabiševac, Devet Jugovića, Donja Brnjica, Dragovac, Drenovac, Zlatare, Kačikol, Kojlovica, Kolić, Kukavica, Laplje Selo, Lebane, Lukare, Makovac, Marevce, Matičane, Mramor, Niševce, Orlović, Preoce, Priština, Propaštica, Prugovac, Radoševac, Rimanište, Sićevo, Slivovo, Sofalija, Sušica, Teneš Do, Trudna, Čaglavica, Šarban i Šaškovac.
Također pogledajte
Reference
- ^ "Vlerësimi i popullësisë - Prishtina 2013" (PDF). Arhivirano s originala (PDF), 23. 1. 2016. Pristupljeno 22. 3. 2015.
- ^ "UK Foreign & Commonwealth Office Country Profiles: Kosovo". Arhivirano s originala, 31. 7. 2003. Pristupljeno 31. 7. 2003.
