hud

Cymraeg

Cynaniad

• Cymraeg y gogledd: /hɨːd/
• Cymraeg y de: /hiːd/

Geirdarddiad

Cymraeg Canol hut, o'r Gelteg *soitos o'r gwreiddyn Indo-Ewropeaidd *seh₂i- ‘rhwymo’, a welir hefyd yn yr Hen Norseg seiðr ‘hud; swyn, cyfaredd’, y Lithwaneg saĩtas ‘tidmwy’ a'r Slofeneg sit ‘brwynen’. Cymharer â'r Llydaweg hud a'r Gernyweg hus.

Enw

hud g (lluosog: hudau)

1. Rhyw gast neu swyn goruwchnaturiol honedig a ddefnyddir i ddominyddu grymoedd naturiol.
2. Swyn, cyfaredd.

Cyfystyron

• hudoliaeth, dewiniaeth

Termau cysylltiedig

• hudlath
• hudoli
• hudolus

Cyfieithiadau

Almaeneg: Zauberei b Cernyweg: hus g Eidaleg: magia b Ffrangeg: magie b Gaeleg yr Alban: draoidheachd b Groeg: μαγεία (magía) b Gwyddeleg: draíocht b Iseldireg: toverij b

Llydaweg: hud g Pwyleg: czary (ll.) Saesneg: magic Sbaeneg: magia b

Ansoddair

hud

1. Cyfareddol, swyngyfareddol, rhithiol, lledrithiol.

Homoffon

• hyd