Ίρμα Γκρέζε
Η Ίρμα Ίντα Ίλζε Γκρέζε (γερμανικά: Irma Ida Ilse Grese, 7 Οκτωβρίου 1923 - 13 Δεκέμβριο του 1945) ήταν φρουρός των SS στα ναζιστικά στρατόπεδα του Ράβενσμπρικ, του Άουσβιτς και του Μπέργκεν-Μπέλζεν. Οι κρατούμενοι του Άουσβιτς την αποκαλούσαν «η ύαινα του Άουσβιτς».[2]
| Ίρμα Γκρέζε | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Irma Grese (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 07 Οκτωβρίου 1923 Wrechen |
| Θάνατος | 13 Δεκεμβρίου 1945 (22 ετών) Hamelin Prison |
| Αιτία θανάτου | απαγχονισμός |
| Συνθήκες θανάτου | θανατική ποινή |
| Παρατσούκλι | die Hyäne von Auschwitz |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία Δημοκρατία της Βαϊμάρης Ναζιστική Γερμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | βασανιστής φρουρός στρατοπέδου συγκέντρωσης νοσηλεύτρια[1] |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα |
| Ποινική κατάσταση | |
| Κατηγορίες εγκλήματος | δολοφονία έγκλημα κατά της ανθρωπότητας |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Σούτσσταφφελ |
| Πόλεμοι/μάχες | Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
H Γκρέζε καταδικάστηκε σε θάνατο στη δίκη του Μπέλζεν για εγκλήματα που αφορούσαν κακομεταχείριση και δολοφονία κρατουμένων που διαπράχθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης Άουσβιτς και Μπέργκεν-Μπέλζεν. Η Γκρέζε ήταν η νεότερη γυναίκα που εκτελέστηκε σύμφωνα με τη βρετανική νομοθεσία του 20ού αιώνα.[3]
Πρώτα χρόνια
ΕπεξεργασίαΟ πατέρας της Ίρμα Γκρέζε ήταν ο Άλφρεντ Γκρέζε, ένας εργάτης σε αγρόκτημα και μέλος του NSDAP από το 1937.[4]Η Γκρέζε ήταν το τρίτο από πέντε παιδιά, είχε άλλους 2 αδελφούς και 2 αδελφές.[5] Το 1936 η μητέρα της, Μπέρτα, αυτοκτόνησε, όταν ανακάλυψε ότι ο Άλφρεντ είχε σχέση με την κόρη του ιδιοκτήτη μιας τοπικής ταβέρνας.[6] Μετά τον θάνατό της, ο πατέρας τής Ίρμα ξαναπαντρεύτηκε.
Η ίδια εγκατέλειψε το σχολείο το 1938, σε ηλικία 15 ετών, και εργάστηκε ως βοηθός νοσοκόμας στο σανατόριο των SS.
Φρουρός στρατοπέδων συγκέντρωσης
ΕπεξεργασίαΜέχρι τα εφηβικά της χρόνια είχε δραστηριοποιηθεί ενεργά στη νεολαία του Χίτλερ και στην ένωση κοριτσιών της Γερμανίας.[7] Πριν από τα 18α γενέθλιά της, μετακόμισε στην εκπαιδευτική βάση των Γυναικών Βοηθών των Ες-Ες, η οποία βρισκόταν κοντά στο Ράβενσμπρικ, ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης για γυναίκες.
Το 1942 άρχισε να εργάζεται εθελοντικά ως φύλακας στο Ράβενσμπρικ. Το 1942 έγινε Aufseherin και το Μάρτιο του 1943 στάλθηκε για εργασία στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου. Μετά από ένα χρόνο προήχθη σε Rapportführerin, τη δεύτερη υψηλότερη δυνατή θέση για γυναίκες φύλακες στρατοπέδων συγκέντρωσης. Είναι γνωστό ότι συμμετείχε σε διαλογές κρατουμένων για τους θαλάμους αερίου όσο καιρό βρισκόταν στο Άουσβιτς.[8] Στις αρχές του 1945 συνόδευσε κρατουμένους από το Άουσβιτς στο Ραβένσμπρικ κατά τη διάρκεια εκκένωσης του στρατοπέδου. Τον Μάρτιο του 1945 μεταφέρθηκε στο Μπέργκεν-Μπέλζεν μαζί με έναν μεγάλο αριθμό κρατουμένων από το Ράβενσμπρικ.
Συνελήφθη μαζί με τον διοικητή του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Μπέργκεν-Μπέλζεν, Γιόζεφ Κράμερ, από τους Βρετανούς στις 17 Απριλίου 1945.[9]
Εγκλήματα πολέμου και καταδίκη
Επεξεργασία
Η Γκρέζε ήταν μεταξύ των 44 ατόμων που κατηγορήθηκαν για εγκλήματα πολέμου στη δίκη του Μπέλζεν. Η δίκη ξεκίνησε στις 17 Σεπτεμβρίου 1945 στο Λύνεμπουργκ και ολοκληρώθηκε τον Νοέμβριο του 1945. Η ίδια είχε ως κύριο συνήγορό της τον ταγματάρχη L. Cranfield.
Οι κατηγορίες εναντίον της αφορούσαν την κακομεταχείριση και τη δολοφονία κρατουμένων στα στρατόπεδα, συμπεριλαμβανομένων πυροβολισμών και σαδιστικών ξυλοδαρμών με μαστίγια.[5]
Στο δικαστήριο η Γκρέζε κατέθεσε το ιστορικό της:
«Γεννήθηκα στις 7 Οκτωβρίου 1923. Το 1938 εγκατέλειψα το δημοτικό σχολείο και δούλεψα για έξι μήνες σε ένα αγρόκτημα, μετά από το οποίο δούλευα σε ένα κατάστημα στο Λίχεν για έξι μήνες. Όταν ήμουν 15, πήγα σε σανατόριο στο Χόενλιχεν, όπου έμεινα για δύο χρόνια. Προσπάθησα να γίνω νοσοκόμα, αλλά αντ' αυτού με έστειλαν να εργαστώ σε γαλακτοκομείο στο Φίρστενμπεργκ. Τον Ιούλιο του 1942, προσπάθησα πάλι να γίνω νοσοκόμα, αλλά με έστειλαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ράβενσμπρικ, αν και διαμαρτυρήθηκα για αυτό. Έμεινα εκεί μέχρι τον Μάρτιο του 1943 όταν πήγα στο στρατόπεδο Άουσβιτς-Μπιρκενάου. Έμεινα στο Άουσβιτς μέχρι τον Ιανουάριο του 1945.»
Οι επιζώντες μπόρεσαν να δώσουν λεπτομερείς μαρτυρίες σχετικά με δολοφονίες, βασανιστήρια, φρικαλεότητες και σεξουαλικές επιθέσεις στις οποίες η Ίρμα συμμετείχε κατά τη διάρκεια των ετών της στο Άουσβιτς και στο Μπέργκεν-Μπέλζεν. Υπήρξαν μαρτυρίες για σαδιστικές επιθέσεις, ξυλοδαρμούς και αυθαίρετους πυροβολισμούς των κρατουμένων, καθώς και διαλογή κρατουμένων για να θανατωθούν στους θαλάμους αερίων.
Η Γκρέζε φέρεται να φορούσε βαριές μπότες συνήθως και είχε μαστίγιο και πιστόλι. Οι μάρτυρες δήλωσαν ότι χρησιμοποιούσε τόσο σωματικές όσο και συναισθηματικές μεθόδους για να παρενοχλεί τους κρατουμένους. Ισχυρίστηκαν επίσης ότι χτύπησε μερικές γυναίκες μέχρι θανάτου. Κατηγορήθηκε επίσης ότι έφτιαχνε λάμπες από το δέρμα νεκρών Εβραίων.
Μετά από δίκη πενηντατριών ημερών, η Γκρέζε καταδικάστηκε σε θάνατο δια απαγχονισμού, μαζί με δύο άλλες φύλακες στρατοπέδων συγκέντρωσης, την Γιοχάννα Μπόρμαν και την Ελίζαμπεθ Φόλκενρατ και οκτώ άνδρες για εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο Άουσβιτς και το Μπέλζεν.[10]
Καθώς διαβάζονταν οι ετυμηγορίες, η Γκρέζε ήταν η μόνη καταδικασμένη που παρέμενε εριστική.[11] Η επακόλουθη έφεσή της απορρίφθηκε.
Σύμφωνα με τη Wendy Adele-Marie Sarti, το βράδυ πριν από την εκτέλεση, η Γκρέζε τραγουδούσε ναζιστικά τραγούδια μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες μαζί με τη Γιοχάννα Μπόρμαν.[12]
Εκτέλεση
ΕπεξεργασίαΤην Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 1945 στη φυλακή του Χάμελιν, η Γκρέζε οδηγήθηκε στην αγχόνη. Οι γυναίκες εκτελέστηκαν μεμονωμένα με απαγχονισμό και στη συνέχεια οι άνδρες ανά δυάδες.[13] Ο αρχιλοχίας του συντάγματος Ρίτσαρντ Άντονι Ο' Νιλ, ο οποίος βοήθησε τον Βρετανό εκτελεστή, Άλμπερτ Πιέρποιντ, δήλωσε αργότερα:
«Στις 9.34 π.μ. μπήκε στο θάλαμο εκτέλεσης, κοίταξε για μια στιγμή τους αξιωματούχους που στέκονταν γύρω της, και μετά περπάτησε στο κέντρο της παγίδας, όπου είχε μαρκαριστεί και στάθηκε σε αυτό το σημάδι πολύ σταθερά, και καθώς έβαλα την άσπρη κουκούλα πάνω από το κεφάλι της, είπε με αδύναμη φωνή, «Schnell» (γρήγορα). Η παγίδα άνοιξε και ο γιατρός που με ακολούθησε κάτω την κήρυξε νεκρή. Μετά από είκοσι λεπτά το σώμα αφαιρέθηκε από το σχοινί και τοποθετήθηκε σε φέρετρο έτοιμο για ταφή.»
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2019.
- ↑ Möller, Barbara (2014-08-30). «„Hitlers Helferinnen“ : Sie waren Mörderinnen aus Gelegenheit». DIE WELT. https://www.welt.de/kultur/literarischewelt/article131751631/Sie-waren-Moerderinnen-aus-Gelegenheit.html. Ανακτήθηκε στις 2020-11-13.
- ↑ Sonja Peteranderl (2014). "Der Mann, der Rudolf Höß jagte". KZ-Aufseherin Irma Grese. Die "Hyäne von Auschwitz". Spiegel Online, Hamburg, Germany. Retrieved 4 January 2015.
- ↑ Vronsky, Peter. (2007). Female serial killers : how and why women become monsters. New York, N.Y.: Berkley Books. ISBN 978-1-4295-9865-1. 441408529.
- ↑ 5,0 5,1 «Bergen-Belsen Trial (September-November 1945)». www.jewishvirtuallibrary.org. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ «1st Belsen Trial». www.bergenbelsen.co.uk. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ Sarti, Wendy Adele-Marie. (2011). Women and Nazis : perpetrators of genocide and other crimes during Hitler's regime, 1933-1945. Palo Alto, CA: Academica Press. ISBN 978-1-936320-11-0. 681912756.
- ↑ Petry, Silke· Römmer, Christian 1972-. Bergen-Belsen Wehrmacht POW Camp, 1940 - 1945, Concentration camp, 1943 - 1945, Displaced persons camp, 1945 - 1950 ; catalogue accompanying the permanent exhibition (Engl. ed έκδοση). Göttingen. ISBN 978-3-8353-0794-0. 634432692.
- ↑ Celinscak, Mark, 1978-. Distance from the Belsen Heap : Allied Forces and the Liberation of a Nazi Concentration Camp. Toronto. ISBN 978-1-4426-1570-0. 907661734.
- ↑ Belsen Beast, Irma Grese hanged with nine other horror camp aides, UPI, 14 December 1945
- ↑ Verdicts in the Belsen Trial", The Times, 17 November 1945, σελ. 4.
- ↑ Sarti, Wendy Adele-Marie (2012), Women and Nazis, Bethesda: Academica Press, ISBN 978-1936320127
- ↑ "Belsen Gang Hanged", The Times, 15 December 1945