Βικιπαίδεια

Μαντζουρία

περιοχή
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|22|12|2024}}

Μαντζουρία ή Μαντσουρία είναι το ιστορικό όνομα που έχει αποδοθεί σε μια ευρεία γεωγραφική περιοχή στη Βορειοανατολική Ασία. Ανάλογα με την εκδοχή που αποδέχεται κανείς σχετικά με την έκτασή της, η Μαντζουρία είτε πέφτει ολόκληρη στην επικράτεια της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, είτε μοιράζεται ανάμεσα στην Κίνα και τη Ρωσία. Η περιοχή αποκαλείται συχνά Βορειοανατολική Κίνα, ενώ ιστορικά είναι γνωστή και ως Γκουάν-ντονγκ.

Μαντζουρία
ΧώραΛαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και Ρωσία
Ονομάστηκε απόΜαντσού
Γεωγραφικές συντεταγμένες45°0′0″N 125°0′0″E
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )
  Έσω Μαντζουρία
  Βόρειο τμήμα Έσω Μογγολίας
  Έξω Μαντζουρία

Ο ορισμός της Μαντζουρίας ποικίλλει ανάλογα με τον ορισμό:

Η Μαντζουρία συνορεύει με τη Μογγολία στα δυτικά, τη Σιβηρία στον βορρά, την υπόλοιπη Κίνα στον νότο και τη Βόρεια Κορέα στα νοτιοανατολικά. Η έσω Μαντζουρία έχει πρόσβαση στην Κίτρινη Θάλασσα και τη Θάλασσα Μποχάι στον νότο, ενώ η εξωτερική Μαντζουρία έχει πρόσβαση στην Ιαπωνική θάλασσα και την Οχοτσκική θάλασσα.

Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά τον 17ο αιώνα από τους Ιάπωνες. Η Μαντζουρία είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται συχνά εκτός Κίνας, αλλά στην Κίνα η χρήση του παραπαίει, επειδή συνδέεται με τον εθνοτικό σοβινισμό και τον ιαπωνικό ιμπεριαλισμό. Στα κρατικά έγγραφα χρησιμοποιείται ο όρος Βορειοανατολική Περιοχή (东北, Τονγκπέι) για να περιγράψει την περιοχή. Η βορειοανατολική Κίνα κατοικείται κυρίως από Κινέζους Χαν λόγω των εσωτερικών κινεζικών μεταναστεύσεων [1] και της σινοποίησης των Μαντσού. Θεωρείται η πατρίδα πολλών μειονοτήτων πέραν των Μαντσού, συμπεριλαμβανομένων των Γέμεκ [2] [3] [4] των Σιανπέι, [5] των Σιουέι και των Χιτάν. Στη περιοχή ζουν επίσης πολλοί Μογγόλοι και Χουέι.[6] [1]

Η Μαντζουρία αναφέρεται συχνά ως η «κινεζική ζώνη της σκουριάς», λόγω των πόλεων που συρρικνώνονται πληθυσμιακά, οι οποίες αποτελούσαν το κέντρο της βαριάς βιομηχανίας και της εξόρυξης φυσικών πόρων της Κίνας, αλλά σήμερα αντιμετωπίζουν αυξανόμενη οικονομική παρακμή.

Γεωγραφία

Επεξεργασία
 
Κλιματικός χάρτης της Μαντζουρίας ή της βορειοανατολικής Κίνας.

Η Μαντζουρία αποτελείται κυρίως από τη βόρεια πλευρά του κρατήρα της Βόρειας Κίνας, μια μεγάλη περιοχή από καλλιεργημένα και επικαλυμμένα προκάμβρια βράχια που εκτείνονται σε μια έκταση 100 εκατομμυρίων εκταρίων. Ο κρατήρας της Βόρειας Κίνας ήταν μια ανεξάρτητη ήπειρος πριν από την Τριασική περίοδο και είναι γνωστό ότι αποτελούσε το βορειότερο κομμάτι γης στον κόσμο κατά τη διάρκεια της Λιθανθρακοφόρου περιόδου. Τα όρη Χινγκάν στα δυτικά είναι μια οροσειρά [7] που σχηματίστηκε από τη σύγκρουση του κρατήρα της Βόρειας Κίνας με τον κρατήρα της Σιβηρίας, γεγονός που σηματοδότησε το τελικό στάδιο του σχηματισμού της υπερηπείρου Παγγαίας.

Κανένα μέρος της Μαντζουρίας δεν ήταν καλυμμένο με πάγο κατά τη διάρκεια του Τεταρτογενούς, αλλά η επιφανειακή γεωλογία των περισσότερων χαμηλότερων και πιο εύφορων τμημάτων της Μαντζουρίας αποτελείται από πολύ βαθιά στρώματα κίτρινης ασβεστώδους λάσπης.

Το κλίμα της Μαντζουρίας διαφέρει δραματικά από εποχή σε εποχή, και κυμαίνεται από το υγρό, σχεδόν τροπικό καλοκαίρι έως τον ξηρό, αρκτικό χειμώνα. Οι θερμοκρασίες κυμαίνονται από την υγρή, σχεδόν τροπική ζέστη το καλοκαίρι έως τον θυελλώδη, ξηρό, αρκτικό κρύο τον χειμώνα, με θερμοκρασίες που πέφτουν πολλούς βαθμούς κάτω από το μηδέν για εβδομάδες. Η συμπεριφορά αυτή του κλίματος οφείλεται στη γεωγραφική θέση της περιοχής στα σύνορα ανάμεσα στην Ευρασιατική Ενδοχώρα και τον τεράστιο Ειρηνικό Ωκεανό, προκαλώντας μια πλήρη αντιστροφή των μουσωνικών ανέμων.

Το καλοκαίρι, όταν η γη θερμαίνεται γρηγορότερα από τον ωκεανό, σχηματίζεται χαμηλή πίεση πάνω από την Ασία και θερμοί, υγροί νότιοι προς νοτιοανατολικοί άνεμοι φέρνουν έντονες βροχοπτώσεις, αποδίδοντας ετήσιες βροχοπτώσεις που κυμαίνονται από 400 χιλιοστόμετρα ή λιγότερο στα δυτικά, σε πάνω από 1.150 χιλιοστόμετρα στα όρη Τσανγκπάι. [8] Οι θερμοκρασίες το καλοκαίρι είναι πολύ ζεστές έως καυτές, με τις μέσες μέγιστες μέγιστες του Ιουλίου να κυμαίνονται από 31 βαθμούς Κελσίου στα νότια έως 24 βαθμούς Κελσίου στον ακραίο βορρά. [9] Εκτός από τον βορρά κοντά στον ποταμό Αμούρ, η υψηλή υγρασία προκαλεί μεγάλη ενόχληση αυτή την εποχή του χρόνου.

Τον χειμώνα, όμως, η συντριπτική κυριαρχία του Σιβηρικού αντικυκλώνα προκαλεί πολύ κρύο, βόρειοι έως βορειοδυτικοί άνεμοι φέρνουν χαμηλές θερμοκρασίες −5 °C (23 °F) στο νότιο άκρο και −30 °C (−22 °F) στα βόρεια [10] ενώ η ζώνη του ασυνεχούς μονίμως παγωμένου εδάφους φτάνει στο βόρειο Χεϊλονγκτσιάνγκ. Ωστόσο, επειδή οι άνεμοι από τη Σιβηρία είναι εξαιρετικά ξηροί, χιόνι πέφτει μόνο λίγες μέρες κάθε χειμώνα και δεν είναι ποτέ βαρύ. Αυτό εξηγεί γιατί αντίστοιχα γεωγραφικά πλάτη της Βόρειας Αμερικής ήταν πλήρως καλυμμένα από πάγο κατά τις περιόδους παγετώνων του Τεταρτογενούς, ενώ η Μαντζουρία, αν και ακόμη πιο κρύα, παρέμενε πάντα πολύ ξηρή για να σχηματίσει παγετώνες [11], μια κατάσταση πραγμάτων που ενισχύεται από ισχυρότερους δυτικούς ανέμους από την επιφάνεια του στρώματος πάγου στην Ευρώπη.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ 1,0 1,1 Hosie, Alexander (1910). Manchuria; its people, resources and recent history (στα Αγγλικά). Boston: J. B. Millet. 
  2. ↑ Byington, Mark E. (2016). The Ancient State of Puyŏ in Northeast Asia: Archaeology and Historical Memory. Cambridge (Massachusetts) and London: Harvard University Asia Center. σελίδες 11, 13. ISBN 978-0-674-73719-8. 
  3. ↑ Son, Chang-Hee (2000). Haan (han, Han) of Minjung Theology and Han (han, Han) of Han Philosophy: In the Paradigm of Process Philosophy and Metaphysics of Relatedness (στα Αγγλικά). University Press of America. ISBN 9780761818601. 
  4. ↑ Xu, Stella (12 Μαΐου 2016). Reconstructing Ancient Korean History: The Formation of Korean-ness in the Shadow of History (στα Αγγλικά). Lexington Books. ISBN 9781498521451. 
  5. ↑ Kallie, Szczepanski. «A Brief History of Manchuria». ThoughtCo. 
  6. ↑ Lattimore, Owen (1934). «The Mongols of Manchuria» (στα αγγλικά). Journal of the Royal Asiatic Society (George Allen and Unwin, Ltd.) 68 (4): 714–715. doi:10.1017/S0035869X00085245. 
  7. ↑ Bogatikov, Oleg Alekseevich (2000); Magmatism and Geodynamics: Terrestrial Magmatism throughout the Earth's History; pp. 150–151. (ISBN 90-5699-168-X)
  8. ↑ «Average Annual Precipitation in China». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2010. 
  9. ↑ Kaisha, Tesudo Kabushiki and Manshi, Minami; Manchuria: Land of Opportunities; pp. 1–2. (ISBN 1-110-97760-3)
  10. ↑ Kaisha and Manshi; Manchuria; pp. 1–2
  11. ↑ Earth History 2001 (page 15)
  • Elliott, Mark C. "The Limits of Tartary: Manchuria in Imperial and National Geographies." Journal of Asian Studies 59, no. 3 (2000): 603-46.
  • Jones, Francis Clifford, Manchuria Since 1931, London, Royal Institute of International Affairs, 1949

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μαντζουρία&oldid=10699920"
  NODES
INTERN 1