στοίχος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	στοίχος	οι	στοίχοι
γενική	του	στοίχου	των	στοίχων
αιτιατική	τον	στοίχο	τους	στοίχους
κλητική		στοίχε		στοίχοι
Κατηγορία όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στοίχος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική στοῖχος < απώτατης αρχής από την πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *steygʰ- Δείτε και στίχος, και το αρχαίο στείχω.

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈsti.xos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : στόί‐χος

ομόηχο: στίχος

Ουσιαστικό

στοίχος αρσενικό

• σειρά, γραμμή, ανθρώπων ή αντικειμένων π.χ. σε παράταξη στρατιωτών, μαθητών, αθλητών που στέκονται ο ένας πίσω από τον άλλο ή δομικών υλικών σε τοιχοποιία

  ⮡  Ο γυμναστής του σχολείου παρέταξε τους μαθητές σε τρεις στοίχους για την παρέλαση.

Σημειώσεις

Συγχέεται με τον στίχο του τραγουδιού ή του ποιήματος επειδή κι εκείνη η λέξη παραπέμπει σε αράδα, όμως ο στίχος και τα στιχάκια αναφέρονται αποκλειστικά σε αράδες κειμένου.

Συγγενικά

με θέμα στοιχ-

• αστοίχιστος
• στοιχείο & συγγενικά, όπως στοιχειώδης
• στοιχειό & συγγενικά όπως στοιχειώνω
• στοιχηδόν
• στοιχηθείτε!
• στοίχημα & συγγενικά
• στοιχίζω, στοιχίζομαι & σύνθετα
• στοίχιση
• στοιχώ

→ και δείτε τη λέξη στίχος για το θέμα στιχ-

Σύνθετα

• αναντίστοιχος
• απεριστοίχιστος
• αντίστοιχα, αντιστοίχιση, αντίστοιχος, αντιστοιχώ, αντιστοιχία
• αντιστοιχώ, αντιστοίχηση
• ορθόστοιχος
• περιστοίχισμα
• σύστοιχος, συστοιχία
• -στοιχία Νεοελληνικές λέξεις με επίθημα -στοιχία στο Βικιλεξικό
• -στοιχος, όπως δίστοιχος, εξάστοιχος, τετράστοιχος, τρίστιχος

  (συγκρίνετε με τα -στιχος στο στίχος)

Μεταφράσεις

    στοίχος

αγγλικά : row (en) γαλλικά : rang (fr)

Πηγές

• στοίχος - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.