υπόταξη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	υπόταξη	οι	υποτάξεις
γενική	της	υπόταξης*	των	υποτάξεων
αιτιατική	την	υπόταξη	τις	υποτάξεις
κλητική		υπόταξη		υποτάξεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, υποτάξεως Δείτε και το νεότερο υποτάξη.
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

υπόταξη < καθαρεύουσα ὑπόταξις (ὑπότακ-σις + -ση) < ελληνιστική κοινή ὑπόταξις < ὑπο- + τάξις. Συγχρονικά αναλύεται σε υπό- + τάξη

για την ταξινομική βαθμίδα (μεταφραστικό δάνειο) νεολατινική subordo → λείπει η ετυμολογία

Προφορά

ΔΦΑ : /iˈpo.ta.ksi/

τυπογραφικός συλλαβισμός : υ‐πό‐τα‐ξη

Ουσιαστικό

υπόταξη θηλυκό

1. (γραμματική, τρόπος σύνταξης) όπου μια δευτερεύουσα πρόταση συνδέεται και εξαρτάται από μία κύρια ώστε να προσδιοριστεί

   παράδειγμα: τον απέλυσαν, γιατί έκλεβε το ταμείο

   κύρια πρόταση: τον απέλυσαν

   δευτερεύουσα πρόταση: γιατί έκλεβε συνδεδεμένη με τον υποτακτικό δείκτη τον υποτακτικό σύνδεσμο: γιατί

   ≠ αντώνυμα: παράταξη

2. (ταξινομία) άλλη μορφή του υπόταξη

Εκφράσεις

γραμματική

• σύνταξη καθ' υπόταξη ή καθ' υπόταξιν

→ και δείτε τη λέξη υποτακτικός

Συγγενικά

• υποταγμένος
• υποτακτική

→ και δείτε τη λέξη υποτάσσω

Μεταφράσεις

    υπόταξη στην γραμματική

    υπόταξη στην ταξινομία

→ δείτε τη λέξη υποτάξη