φιλοτιμία

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	φιλοτιμία	οι	φιλοτιμίες
γενική	της	φιλοτιμίας	των	φιλοτιμιών
αιτιατική	τη	φιλοτιμία	τις	φιλοτιμίες
κλητική		φιλοτιμία		φιλοτιμίες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φιλοτιμία < αρχαία ελληνική φιλοτιμία < φιλοτιμέομαι-οῦμαι < φιλότιμος < φίλος + τιμή

Ουσιαστικό

φιλοτιμία θηλυκό

• η έντονη ανάγκη για κοινωνική υπόληψη, η εσωτερική συναίσθηση της αξιοπρέπειας και της τιμής και η έμπρακτη εξωτερίκευσή της με συγκεκριμένες συμπεριφορές, η προσπάθεια κάποιου να είναι παραπάνω από επαρκής στα καθήκοντά του (θρησκευτικά, επαγγελματικά, οικογενειακά, πατριωτικά κ.λπ.) ή και να διακρίνεται για τις προσπάθειές του αυτές

  Εκολακεύετο άλλως και η φιλοτιμία του χωρικού, πιστεύοντος ότι αξίως και ανδρικώς έπραττεν ούτω προβαίνων μετά θάρρους προς τον έχθρόν αντί να στρέψη δειλώς τα νώτα (Το βοτάνι της αγάπης, Γ. Δροσίνης)

Εκφράσεις

• Κάνω την ανάγκη, φιλοτιμία : κάτι που πρέπει υποχρεωτικά να κάνω, το παρουσιάζω σαν εθελοντική ενέργεια

Μεταφράσεις

    φιλοτιμία

αγγλικά : dutifulness (en) αγγλικά : conscientiousness (en) γαλλικά : amour-propre (fr)

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

φιλοτιμία < φιλοτιμέομαι < φιλότιμος < φίλος + τιμή

Ουσιαστικό

φιλοτιμία

1. η αγάπη για την τιμή, η φιλοδοξία, η κενοδοξία, η ένθερμη επιδίωξη τιμής, διάκρισης
2. η δόξα, η τιμή, η υπόληψη
3. το να υπερηφανεύεται κάποιος για κάτι

Συγγενικά

• φιλοτιμέομαι
• φιλότιμος