Ἀθηνᾶ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός
	Ἀθηναα- > Ἀθηνᾶ
ονομαστική	ἡ	Ἀθηνάᾱ   > Ἀθηνᾶ
γενική	τῆς	Ἀθηνάᾱς > Ἀθηνᾶς
δοτική	τῇ	Ἀθηνάᾳ   > Ἀθηνᾷ
αιτιατική	τὴν	Ἀθηνάᾱν > Ἀθηνᾶν
κλητική ὦ!		Ἀθηνάᾱ   > Ἀθηνᾶ
1η κλίση, ομάδα 'Ναυσικάα μνᾶ', Κατηγορία 'μνᾶ' όπως «μνᾶ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἀθηνᾶ < συνηρημένος τύπος του Ἀθηνάα, ή Ἀθηναία, άγνωστης ετυμολογίας. Συγγενές: Η λέξη συναντάται στις μυκηναϊκές πινακίδες της Γραμμικής Β ως 𐀀𐀲𐀙 (a-ta-na) 𐀡𐀴𐀛𐀊 (po-ti-ni-ja) (Αθανα ποτνία: εικάζεται ότι ήταν το όνομα προελληνικής θεάς). Ο Σαντρέν (Chantraine) πιστεύει ότι πρόκειται για μινωική θεότητα που συνδέεται με τη θεά των όφεων που προστάτευε το ανάκτορο.

Κύριο όνομα

Ἀθηνᾶ, -ᾶς θηλυκό

1. γυναικείο όνομα
2. (ελληνική μυθολογία, θεωνύμιο) η θεά Αθηνά, Ολύμπια θεά των γραμμάτων, της σοφίας και της νόησης, κόρη του Δία, πολιούχος της Αθήνας

Άλλες μορφές

• δωρικός τύπος : Ἀθάνα
• δωρικός τύπος : Ἀσάνα
• επικός τύπος : Ἀθηναία
• ιωνικός τύπος : Ἀθήνη

Παράγωγα

• Ἀθῆναι
• Ἀθήναιον

Δείτε επίσης

προσωνύμια:

• Παλλάς
• Πολιάς
• γλαυκῶπις
• ἐρυσίπτολις
• λαοσόος
• Σκιράς

και

• (λατινικά) Minerva

Πηγές

• Ἀθηνᾶ, Ἀθήνη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.