-ω

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

-ω (κατάληξη ρημάτων) < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική -ω (δείτε και -ώ, -ῶ)

-ω (επίθημα θηλυκών) < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική -ω < σλαβικής προέλευσης -o (κατάληξη κλητικής κύριων ονομάτων που θεωρήθηκε ονομαστική. Π.χ. κλητική: Katinko, με ονομαστική: Katinka). Με επέκταση σε άλλα κύρια ονόματα, και σε προσηγορικά.

-ω (κατάληξη επιρρημάτων) < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική -ω

Επίθημα

-ω

1. κατάληξη ρημάτων α΄ συζυγίας (παθητική φωνή: -ομαι)

   γράφω, λέγω

   → δείτε και -άω της ασυναίρετης β' συζυγίας, α' τάξης (παθητική φωνή: ‑ιέμαι) βρομάω, αγαπάω

   → δείτε και -ώ

2. κατάληξη θηλυκών

   → δείτε και -ώ

   1. κυρίων ονομάτων:

      Βασίλω, Διαμάντω, Μαλάμω

   2. προσηγορικών (με απαξιωτικό ή μειωτικό ύφος)

      σουρτούκης > σουρτούκω, τσουράπι > τσουράπω

3. κατάληξη επιρρημάτων

   πάνω, κάτω, οσονούπω, τριγύρω, χάμω

Δείτε επίσης

• -κω
• Νεοελληνικές λέξεις με επίθημα -ω στο Βικιλεξικό
• Κατηγορία:Γυναικεία ονόματα με επίθημα -ω (νέα ελληνικά)