dépression

Γαλλικά (fr)

ενικός	πληθυντικός
dépression	dépressions

Ουσιαστικό

dépression ^(fr) θηλυκό

1. (ψυχολογία) η κατάθλιψη, το ψυχοπλάκωμα
2. (μετεωρολογία) μια ζώνη χαμηλών βαρομετρικών χαμηλών
3. (οικονομία) οικονομική ύφεση

Συγγενικά

• dépressionnaire

Αγγλικά (en)

Ετυμολογία

από τη γαλλ. depresser <λατ. deprimere, (παθητική μετοχή depressus): de, κάτω+premere, πιέζω.

Προφορά

dɪˈpɹɛʃən

Ουσιαστικό

1. η καταπίεση
   1. η πράξη της καταπίεσης
   2. το να είναι κανείς καταπιεσμένος
2. (παθολογία) κατάπτωση. Η αφύσικη μείωση του ρυθμού κάποιας φυσιολογικής λειτουργίας ή δραστηριότητας, όπως π.χ. ο καρδιακός ρυθμός.
3. (ψυχολογία) κατάθλιψη. Παθολογική κατάσταση που εκδηλώνεται με αισθήματα βαθιάς απογοήτευσης, απαισιοδοξίας και προσωπικής υποεκτίμησης.
4. (μετεωλογία) βαρομετρικό χαμηλό ή ψυχρό μέτωπο. Είναι η περιοχή χαμηλής βαρομετρικής πίεσης η οποία χαρακτηρίζεται από βροχή και ασταθή καιρό.
5. (οικονομία) ύφεση. Περίοδος δραστικής πτώσης της οικονομίας, που χαρακτηρίζεται από μείωση της επιχειρηματικής δραστηριότητας, υποχώρησης των τιμών και ανεργία.
6. (γεωγραφία) βαθύπεδο. Μία επιφάνεια εδάφους η οποία βρίσκεται χαμηλότερα ή έχει βυθιστεί, σε σχέση με τα εδάφη που την περιβάλλουν.

Υπάρχει μεγάλη ποικιλία μηχανισμών με τους οποίους μπορεί να σχηματιστούν βαθύπεδα, όπως εξ αιτίας:

●της διάβρωσης (π.χ. οι παγετωνικές κοιλάδες, οι κοιλάδες των ποταμών, οι καταβόθρες, οι δολίνες κ.ά.)

●των τεκτονικών κινήσεων (π.χ. οι ρηξιγενείς κοιλάδες όπως. η Νεκρή Θάλασσα, οι ωκεάνιοι τάφροι κ.ά.)

●της ηφαιστειακής δραστηριότητας (π.χ. οι καλδέρες)

●πτώσης μετεωρίτη (με τη δημιουργία μετεωρικού κρατήρα), κ.ά.