Ημερολόγιο

Για το σύστημα χρονολόγησης δείτε: Ημερολόγιο (σύστημα χρονολόγησης)

Ένα αντίγραφο του πρωτότυπου ημερολογίου της Άννας Φρανκ εκτίθεται στο Βερολίνο

Το ημερολόγιο είναι μια καταγραφή (αρχικά σε χειρόγραφη μορφή) με διακριτές εγγραφές ταξινομημένες ανά ημερομηνία που αναφέρουν τι συνέβη κατά τη διάρκεια μιας ημέρας ή άλλης περιόδου. Ένα προσωπικό ημερολόγιο μπορεί να περιλαμβάνει τις εμπειρίες, τις σκέψεις και/ή τα συναισθήματα ενός ατόμου, αποκλείοντας τα σχόλια σχετικά με τρέχοντα γεγονότα που δεν ανήκουν στην άμεση εμπειρία του συγγραφέα. Κάποιος που κρατάει ημερολόγιο είναι γνωστός ως ημερολογιογράφος. Τα ημερολόγια που αναλαμβάνονται για θεσμικούς σκοπούς παίζουν ρόλο σε πολλές πτυχές του ανθρώπινου πολιτισμού, συμπεριλαμβανομένων των κυβερνητικών αρχείων (π. χ. Hansard), των επιχειρηματικών βιβλίων και των στρατιωτικών αρχείων. Στα βρετανικά αγγλικά, η λέξη μπορεί επίσης να υποδηλώνει ένα προεκτυπωμένο έντυπο περιοδικού.

Σήμερα ο όρος χρησιμοποιείται γενικά για τα προσωπικά ημερολόγια, τα οποία συνήθως προορίζονται να παραμείνουν ιδιωτικά ή να έχουν περιορισμένη κυκλοφορία μεταξύ φίλων ή συγγενών. Η λέξη "ημερολόγιο" μπορεί μερικές φορές να χρησιμοποιείται για το "ημερολόγιο", αλλά γενικά ένα ημερολόγιο έχει (ή σκοπεύει να έχει) καθημερινές εγγραφές (από τη λατινική λέξη για τη "μέρα"), ενώ η συγγραφή ημερολογίου μπορεί να είναι λιγότερο συχνή.

Παρόλο που ένα ημερολόγιο μπορεί να παρέχει πληροφορίες για απομνημονεύματα, αυτοβιογραφία ή βιογραφία, συνήθως γράφεται όχι με την πρόθεση να δημοσιευτεί ως έχει, αλλά για προσωπική χρήση του συγγραφέα. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, υπάρχουν εσωτερικές ενδείξεις σε ορισμένα ημερολόγια (π. χ. του Ned Rorem, του Alan Clark, του Tony Benn ή του Simon Gray) ότι γράφονται με σκοπό την ενδεχόμενη δημοσίευση, με την πρόθεση αυτοδικαίωσης (προ ή μετά θάνατον) ή απλώς για το κέρδος.

Κατ' επέκταση, ο όρος ημερολόγιο χρησιμοποιείται επίσης για την έντυπη έκδοση ενός γραπτού ημερολογίου και μπορεί επίσης να αναφέρεται σε άλλους όρους ημερολογίου, συμπεριλαμβανομένων των ηλεκτρονικών μορφών (π. χ. ιστολόγια).

Ετυμολογία

Η λέξη "ημερολόγιο" προέρχεται από τη λατινική diarium ("ημερήσιο επίδομα", από το dies, "ημέρα"). Η λέξη "ημερολόγιο" προέρχεται από την ίδια ρίζα (diurnus, "της ημέρας") μέσω της παλαιογαλλικής jurnal (η σύγχρονη γαλλική λέξη για την "ημέρα" είναι jour).

Η πρώτη χρήση της λέξης "ημερολόγιο" για να αναφερθεί σε ένα βιβλίο στο οποίο γράφεται μια καθημερινή καταγραφή ήταν στην κωμωδία Volpone του Ben Jonson το 1605.

Ιστορία

Το παλαιότερο γνωστό βιβλίο που μοιάζει με ημερολόγιο είναι το Ημερολόγιο του Μέρερ, ένα αρχαίο αιγυπτιακό ημερολόγιο, ο συγγραφέας του οποίου περιέγραφε τη μεταφορά ασβεστόλιθου από την Τούρα στη Γκίζα, πιθανότατα για την εξωτερική επένδυση της Μεγάλης Πυραμίδας. Τα παλαιότερα σωζόμενα ημερολόγια προέρχονται από πολιτισμούς της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Ασίας, αν και το ακόμη παλαιότερο έργο Προς εαυτόν (Τὰ εἰς εἰς ἑαυτόν), γνωστό σήμερα ως Διαλογισμοί, γραμμένο στα ελληνικά από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Μάρκο Αυρήλιο στο δεύτερο μισό του 2ου αιώνα μ. Χ. , εμφανίζει ήδη πολλά χαρακτηριστικά ημερολογίου. Τα βιβλία μαξιλαριών των κυριών της ιαπωνικής αυλής και τα ασιατικά ταξιδιωτικά ημερολόγια προσφέρουν ορισμένες πτυχές αυτού του είδους γραφής, αν και σπάνια αποτελούνται αποκλειστικά από ημερήσιες καταγραφές.

Στη μεσαιωνική Εγγύς Ανατολή, αραβικά ημερολόγια γράφονταν πριν από τον 10ο αιώνα. Το παλαιότερο σωζόμενο ημερολόγιο αυτής της εποχής που μοιάζει περισσότερο με το σύγχρονο ημερολόγιο ήταν αυτό του Ibn Banna' τον 11ο αιώνα. Το ημερολόγιό του είναι το παλαιότερο γνωστό που είναι ταξινομημένο κατά σειρά ημερομηνίας (ta'rikh στα αραβικά), όπως τα σύγχρονα ημερολόγια.

Οι πρόδρομοι του ημερολογίου με τη σύγχρονη έννοια περιλαμβάνουν τις καθημερινές σημειώσεις των μεσαιωνικών μυστικιστών, οι οποίοι ασχολούνται κυρίως με τα εσωτερικά συναισθήματα και τα εξωτερικά γεγονότα που θεωρούνται πνευματικά σημαντικά (π. χ. η Ελισάβετ του Schönau, η Agnes Blannbekin, και ίσως επίσης, στη χαμένη λαϊκή αναφορά των οραμάτων της, η Βεατρίκη της Ναζαρέτ).

Από την Αναγέννηση και μετά, ορισμένα άτομα ήθελαν όχι μόνο να καταγράφουν τα γεγονότα, όπως στα μεσαιωνικά χρονικά και τα οδοιπορικά, αλλά και να καταγράφουν τις δικές τους απόψεις και να εκφράζουν τις ελπίδες και τους φόβους τους, χωρίς καμία πρόθεση να δημοσιεύσουν αυτές τις σημειώσεις.

Ένα από τα πρώιμα σωζόμενα παραδείγματα είναι το ανώνυμο Journal d'un bourgeois de Paris που καλύπτει τα έτη 1405-1449, δίνοντας υποκειμενικά σχόλια για τα τρέχοντα γεγονότα. Διάσημα παραδείγματα του 14ου έως 16ου αιώνα της Αναγέννησης, τα οποία εμφανίστηκαν πολύ αργότερα ως βιβλία, ήταν τα ημερολόγια των Φλωρεντινών Buonaccorso Pitti και Gregorio Dati και του Βενετσιάνου Marino Sanuto του νεότερου. Τα ημερολόγια αυτά περιλαμβάνουν καταγραφές ακόμη και λιγότερο σημαντικών καθημερινών περιστατικών μαζί με πολλούς προβληματισμούς, συναισθηματικές εμπειρίες και προσωπικές εντυπώσεις.

Το 1908, η εταιρεία Smythson δημιούργησε το πρώτο ημερολόγιο με φτερά, επιτρέποντας τη μεταφορά ημερολογίων.

Δημοσιευμένα ημερολόγια

Σάμιουελ Πιπς

Πολλά ημερολόγια σημαντικών προσωπικοτήτων έχουν δημοσιευθεί και αποτελούν σημαντικό στοιχείο της αυτοβιογραφικής λογοτεχνίας.

Ο Samuel Pepys (1633-1703) είναι ο πρώτος ημερολογιογράφος που είναι γνωστός σήμερα- τα ημερολόγιά του, που φυλάσσονται στο Magdalene College του Cambridge, μεταγράφηκαν και δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά το 1825. Ο Pepys ήταν από τους πρώτους που πήγαν το ημερολόγιο πέρα από την απλή καταγραφή των επιχειρηματικών συναλλαγών, στη σφαίρα του προσωπικού. Ο σύγχρονος του Pepys, ο John Evelyn, κρατούσε επίσης ένα αξιοσημείωτο ημερολόγιο, και τα έργα τους είναι από τις σημαντικότερες πρωτογενείς πηγές για την περίοδο της αγγλικής αποκατάστασης, και αποτελούνται από περιγραφές αυτοπτών μαρτύρων πολλών μεγάλων γεγονότων, όπως η Μεγάλη Πανούκλα του Λονδίνου και η Μεγάλη Πυρκαγιά του Λονδίνου.

Η πρακτική της μεταθανάτιας δημοσίευσης ημερολογίων λογοτεχνών και άλλων προσωπικοτήτων ξεκίνησε τον 19ο αιώνα. Ενδεικτικά, το ημερολόγιο του Grasmere της Dorothy Wordsworth (1771-1855) δημοσιεύτηκε το 1897- τα ημερολόγια της Fanny Burney (1752-1840) δημοσιεύτηκαν το 1889- τα ημερολόγια του Henry Crabb Robinson (1776-1867) δημοσιεύτηκαν το 1869.

Αγία Φαουστίνα

Μεταξύ των σημαντικών ημερολογίων του Εμφυλίου Πολέμου στις ΗΠΑ είναι αυτά του George Templeton Strong, δικηγόρου της Νέας Υόρκης, και της Mary Chesnut, συζύγου αξιωματικού της Συνομοσπονδίας. Το ημερολόγιο της Jemima Condict, που ζούσε στην περιοχή του σημερινού West Orange του New Jersey, περιλαμβάνει τοπικές παρατηρήσεις για τον Αμερικανικό Επαναστατικό Πόλεμο.

Από τον 19ο αιώνα η δημοσίευση ημερολογίων από τους συγγραφείς τους έχει γίνει συνήθης - κυρίως μεταξύ πολιτικών που αναζητούν δικαίωση, αλλά και μεταξύ καλλιτεχνών και λογοτεχνών όλων των ειδών. Μεταξύ των βρετανικών δημοσιευμένων πολιτικών ημερολογίων του τέλους του 20ού αιώνα, αντιπροσωπευτικά είναι τα ημερολόγια των Richard Crossman, Tony Benn και Alan Clark, με το τελευταίο να είναι πιο αδιάκριτο στην παράδοση των ημερολογίων του Chips Channon. Στη Βρετανία, στον τομέα των τεχνών, αξιοσημείωτα ημερολόγια δημοσίευσαν οι James Lees-Milne, Roy Strong και Peter Hall. Ο Harold Nicolson στα μέσα του 20ού αιώνα κάλυπτε τόσο την πολιτική όσο και τις τέχνες.

Ένα από τα πιο διάσημα σύγχρονα ημερολόγια, που διαβάζεται και μεταφράζεται ευρέως, είναι το μεταθανάτια εκδοθέν Ημερολόγιο ενός νεαρού κοριτσιού της Άννας Φρανκ, η οποία το έγραψε ενώ κρυβόταν κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής του Άμστερνταμ τη δεκαετία του 1940. Ο Ότο Φρανκ επιμελήθηκε το ημερολόγιο της κόρης του και φρόντισε για τη δημοσίευσή του μετά τον πόλεμο. Πολλές διορθώσεις έγιναν πριν από τη δημοσίευση του ημερολογίου σε άλλες χώρες. Αυτό οφειλόταν στο σεξουαλικό υλικό, το οποίο οδήγησε επίσης στην απαγόρευση του βιβλίου από ορισμένες βιβλιοθήκες.

Η συγγραφή ημερολογίων εφαρμόστηκε επίσης συχνά από τον 20ό αιώνα και μετά ως συνειδητή πράξη αυτοεξερεύνησης (με μεγαλύτερη ή μικρότερη ειλικρίνεια) - παραδείγματα αποτελούν τα ημερολόγια του Καρλ Γιουνγκ, του Αλέιστερ Κρόουλι και της Αναΐς Νιν. Μεταξύ των σημαντικών ημερολογίων λογοτεχνών του 20ού αιώνα συγκαταλέγονται εκείνα του Franz Kafka, του Edmund Wilson και του Γάλλου συγγραφέα Paul Léautaud (1872-1956). Το αυτοαναφορικό Ημερολόγιο: Το Θείο Έλεος στην Ψυχή μου που έγραψε η Αγία Φαουστίνα περιέχει περιγραφές των οραμάτων και των συνομιλιών της με τον Ιησού.

Μια ισχυρή ψυχολογική επίδραση μπορεί να προκύψει από την ύπαρξη ενός κοινού για την αυτοέκφρασή του, ακόμη και αν αυτό είναι το βιβλίο στο οποίο γράφει κανείς, που διαβάζεται μόνο από τον εαυτό του - ιδιαίτερα σε αντίξοες συνθήκες. Η Άννα Φρανκ έφτασε στο σημείο να απευθύνει το ημερολόγιό της ως "Κίτι" Ο Friedrich Kellner, δικαστικός λειτουργός στη ναζιστική Γερμανία, θεώρησε το ημερολόγιό του ως όπλο για κάθε μελλοντικό αγώνα κατά των τυράννων και της τρομοκρατίας και το ονόμασε "Mein Widerstand", "Η Αντίστασή μου". Ο Victor Klemperer ασχολήθηκε παρομοίως με την καταγραφή των τυραννιών και των υποκρισιών της ναζιστικής Γερμανίας και του ανατολικογερμανικού κράτους-διαδόχου της στα ημερολόγιά του για το μέλλον. Σε καμία από αυτές τις περιπτώσεις, ωστόσο, οι συγγραφείς δεν προέβλεπαν πρόωρη -ή και οποιαδήποτε- δημοσίευση.

Ημερολόγια Διαδικτύου

Κύρια άρθρα: Διαδικτυακό ημερολόγιο και Ιστολόγιο

Καθώς η πρόσβαση στο διαδίκτυο έγινε ευρέως διαθέσιμη, πολλοί άνθρωποι το υιοθέτησαν ως ένα άλλο μέσο για να καταγράψουν τη ζωή τους με την πρόσθετη διάσταση του κοινού. Το πρώτο διαδικτυακό ημερολόγιο θεωρείται ότι ήταν το Open Diary του Claudio Pinhanez, το οποίο δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο του MIT Media Lab από τις 14 Νοεμβρίου 1994 έως το 1996. Άλλοι πρώτοι διαδικτυακοί ημερολογιογράφοι είναι ο Justin Hall, ο οποίος άρχισε να γράφει έντεκα χρόνια προσωπικό διαδικτυακό ημερολόγιο το 1994, η Carolyn Burke, η οποία άρχισε να δημοσιεύει το Ημερολόγιο της Carolyn στις 3 Ιανουαρίου 1995, και ο Bryon Sutherland, ο οποίος ανακοίνωσε το ημερολόγιό του The Semi-Existence of Bryon σε μια ομάδα ειδήσεων USENET στις 19 Απριλίου 1995.

Το διαδίκτυο έχει επίσης χρησιμεύσει ως ένας τρόπος για να φέρει προηγουμένως αδημοσίευτα ημερολόγια στην προσοχή των ιστορικών και άλλων αναγνωστών, όπως το ημερολόγιο του Michael Shiner, ενός σκλάβου του 19ου αιώνα που κατέγραψε τη ζωή του στην Ουάσιγκτον.

Οι διαδικτυακές υπηρεσίες όπως το Open Diary (που ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1998) και το LiveJournal (Ιανουάριος 1999) εμφανίστηκαν σύντομα για να βελτιώσουν και να αυτοματοποιήσουν τις διαδικτυακές δημοσιεύσεις, αλλά η ανάπτυξη της προσωπικής αφήγησης ήρθε με την εμφάνιση των ιστολογίων. Ενώ η μορφή αυτή αρχικά επικεντρώθηκε σε εξωτερικούς συνδέσμους και επίκαιρα σχόλια, γρήγορα χρησιμοποιήθηκαν ευρέως διαδεδομένα εργαλεία ιστολογίου για τη δημιουργία διαδικτυακών περιοδικών. Πρόσφατες εξελίξεις έχουν επίσης σημειωθεί για να καταστεί δυνατή η προστασία της ιδιωτικής ζωής των καταχωρίσεων ημερολογίου στο διαδίκτυο. Για παράδειγμα, ορισμένα λογισμικά ημερολογίου αποθηκεύουν πλέον τις εγγραφές σε κρυπτογραφημένη μορφή, όπως η κρυπτογράφηση AES (Advanced Encryption Standard) 256-bit, και άλλα επιτρέπουν την πρόσβαση στο ημερολόγιο μόνο μετά από σωστή εισαγωγή PIN σε μια ασφαλή συσκευή USB.

Ψηφιακά ημερολόγια

Με τη διάδοση των εφαρμογών για κινητά, οι εφαρμογές ημερολογίου ή ημερολογιακής καταγραφής έχουν γίνει διαθέσιμες για iOS και Android. Οι υποστηρικτές έχουν επικαλεστεί πολλούς λόγους για την τήρηση ημερολογίου με τη χρήση ψηφιακών εφαρμογών, όπως η ευκολία και η ταχύτητα πληκτρολόγησης, η φορητότητα μέσω κινητού τηλεφώνου και οι δυνατότητες αναζήτησης. Τα ψηφιακά ημερολόγια είναι επίσης προσαρμοσμένα σε μικρότερης διάρκειας και στιγμιαία γραφή, παρόμοια με την ενασχόληση των χρηστών με υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook, το Twitter και το Instagram.

Άλλες μορφές ημερολογίων

Προσωπικός διοργανωτής

Κύριο άρθρο: Προσωπικός οργανωτής

Ο προσωπικός οργανωτής είναι μια μορφή ημερολογίου για την καταγραφή των ενεργειών και των εργασιών της ημέρας, οι οποίες καταγράφονται σε ένα ημερολόγιο, χρησιμοποιώντας συχνά σύμβολα για τη διάκριση και την κατηγοριοποίηση των στοιχείων.

Ημερολόγιο διατροφής

Το ημερολόγιο διατροφής είναι μια καθημερινή καταγραφή όλων των τροφίμων και ποτών που καταναλώνονται ως μέσο παρακολούθησης της κατανάλωσης θερμίδων με σκοπό την απώλεια βάρους ή άλλη διατροφική παρακολούθηση.

Ημερολόγιο κηπουρικής

Ένα ημερολόγιο κηπουρικής βοηθά τους κηπουρούς να βελτιώσουν τις προσπάθειές τους με την πάροδο του χρόνου, παρέχοντας μια ιστορική καταγραφή των ενεργειών που έγιναν, των καιρικών και άλλων στοιχείων και των αποτελεσμάτων.

Ημερολόγιο ύπνου

Κύριο άρθρο: Ημερολόγιο ύπνου

Το ημερολόγιο ύπνου ή το ημερολόγιο ύπνου είναι ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται για τη διάγνωση και τη θεραπεία των διαταραχών του ύπνου ή για την παρακολούθηση των ονείρων που είδαν οι άνθρωποι προκειμένου να αποκτήσουν εικόνα του υποσυνείδητου ή για άλλες περαιτέρω σκέψεις.

Tagebuch

Το γερμανικό Tagebuch ("βιβλίο ημερών") αποδίδεται συνήθως ως "ημερολόγιο" στα αγγλικά, αλλά ο όρος περιλαμβάνει βιβλία εργασίας ή ημερολόγια εργασίας καθώς και τα ημερολόγια. Για παράδειγμα, τα σημειωματάρια του Αυστριακού συγγραφέα Robert Musil και του Γερμανοελβετού καλλιτέχνη Paul Klee ονομάζονται Tagebücher.

Ταξιδιωτικό ημερολόγιο

Βλέπε επίσης: Ταξιδιωτική λογοτεχνία § Ταξιδιωτικά περιοδικά

Ένα ταξιδιωτικό ημερολόγιο, ταξιδιωτικό ημερολόγιο ή ημερολόγιο δρόμου είναι η τεκμηρίωση ενός ταξιδιού ή μιας σειράς ταξιδιών.

Ημερολόγιο πολέμου

Κύριο άρθρο: Ημερολόγιο πολέμου

Το ημερολόγιο πολέμου είναι ένα τακτικά ενημερωμένο επίσημο αρχείο της διοίκησης και των δραστηριοτήτων μιας στρατιωτικής μονάδας κατά τη διάρκεια του πολέμου, το οποίο τηρείται από έναν αξιωματικό της μονάδας.

Φανταστικά ημερολόγια

Κύριο άρθρο: Κατάλογος φανταστικών ημερολογίων

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα φανταστικών ημερολογίων. Ένα από τα πρώτα τυπωμένα φανταστικά ημερολόγια ήταν το χιουμοριστικό Ημερολόγιο ενός κανενός του George Grossmith και του αδελφού του Weedon. Τα παραδείγματα του 20ού αιώνα περιλαμβάνουν ραδιοφωνικές εκπομπές (π. χ. το Ημερολόγιο της κας Dale) και δημοσιευμένα βιβλία (π. χ. τα Ημερολόγια του Adrian Mole). Και τα δύο αποτέλεσαν αφορμή για μακροχρόνια σατιρικά αφιερώματα στο περιοδικό Private Eye: το πρώτο με τίτλο "Το ημερολόγιο της κυρίας Γουίλσον", αναφερόμενο στη Μαίρη Γουίλσον, σύζυγο του πρωθυπουργού Χάρολντ Γουίλσον, και το δεύτερο με τίτλο "Το μυστικό ημερολόγιο του Τζον Μέιτζορ ηλικίας 47¾ ετών" και γραμμένο ως παστίτσιο των ημερολογίων του Άντριαν Μόουλ από την οπτική γωνία του τότε πρωθυπουργού Τζον Μέιτζορ. Ένα άλλο διάσημο παράδειγμα φανταστικών ημερολογίων ως πεζογραφία είναι ο Δράκουλας του Μπραμ Στόκερ. Ένα σύγχρονο παράδειγμα είναι η σειρά "Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα", όπου κάθε βιβλίο της σειράς είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο από την πλευρά του κύριου χαρακτήρα, σαν να επρόκειτο για ένα πραγματικό ημερολόγιο. Άλλα παραδείγματα είναι τα ημερολόγια του Bert και τα ημερολόγια κινητού τηλεφώνου στην ιαπωνική τηλεοπτική σειρά manga και anime Future Diary.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Calendars στο Wikimedia Commons