Κάτω Σιλεσία
Η Κάτω Σιλεσία (πολωνικά: Dolny Śląsk, γερμανικά: Niederschlesien; τσεχικά: Dolní Slezsko, λατινικά: Silesia Inferior, Γερμανικά Σιλεσίας: Niederschläsing, Σιλεσιανά: Dolny Ślůnsk) είναι το βορειοδυτικό τμήμα της ιστορικής και γεωγραφικής περιοχής της Σιλεσίας. Νότια αυτής βρίσκεται η Άνω Σιλεσία.
Στο Μεσαίωνα, η Κάτω Σιλεσία ανήκε στην Πολωνία, την οποία κυβερνούσε η οικογένεια των Πιαστ. Ήταν μια από τις κορυφαίες και σημαντικότερες περιοχές της Πολωνίας. Η πρωτεύουσα της, το Βρότσουαφ, ήταν μία από τις κύριες πόλεις του πολωνικού Βασιλείου. Η Κάτω Σιλεσία αναδείχθηκε ως διακριτή γεωγραφική περιοχή κατά τον κατακερματισμό της Πολωνίας το 1172, όταν σχηματίστηκαν τα δουκάτα του Όπολε και του Ρατσίμπους (σήμερα το Όπολε και το Ρατσιμπούς ομαδοποιούνται ως πόλεις στην Άνω Σιλεσία) και αποτέλεσαν το ανατολικό τμήμα του δουκάτου της Σιλεσίας. Το δυτικό τμήμα που απέμεινε ονομαζόταν Κάτω Σιλεσία. Κατά την διάρκεια της "εγκατάστασης προς ανατολάς" (οστζίντλουνγκ, γερμ. Ostsiedlung) στην Κάτω Σιλεσία κατέφθασαν γερμανοί έποικοι και η περιοχή εκγερμανίστηκε σε μεγάλο βαθμό.
Στα τέλη του Μεσαίωνα το Βασίλειο της Βοημίας άρχισε να προσαρτά τμήματα της περιοχής, ωστόσο μεγάλα τμήματα της περιοχής παρέμειναν υπό την κυριαρχία τοπικών πολωνών δουκών της δυναστείας των Πιαστ, κάποια μέχρι τον 16ο και τον 17ο αιώνα. Η περιοχή ήταν, για μικρό διάστημα, υπό την επικυριαρχία του Βασιλείου της Ουγγαρίας. Το 1526 η περιοχή προσαρτήθηκε από την Αυστρία των Αψβούργων.
Το 1742, η Αυστρία παραχώρησε σχεδόν όλη την Κάτω Σιλεσία στο Βασίλειο της Πρωσίας κατά τους όρους της Συνθήκης του Βερολίνου. Οι Αυστριακοί κράτησαν ένα μικρό τμήμα της Κάτω Σιλεσίας, συγκεκριμένα το νότιο μέρος του δουκάτου της Νίσα. Εντός του πρωσικού βασιλείου, η περιοχή έγινε μέρος της Επαρχίας της Σιλεσίας. Το 1871, η Κάτω Σιλεσία ενσωματώθηκε στη γερμανική Αυτοκρατορία. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η περιοχή έγινε ξεχωριστή επαρχία εντός της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.
Το 1945, η συντριπτική πλειοψηφία της Κάτω Σιλεσίας (όπως και ολόκληρη η Άνω Σιλεσία που είχε κρατήσει η Γερμανία μετά το 1921) πέρασε στη Δημοκρατία της Πολωνίας. Το τμήμα της Κάτω Σιλεσίας δυτικά της γραμμής Όντερ-Νάισσε παρέμεινε εντός των συνόρων της νεόδμητης Ανατολικής Γερμανίας, ενώ τα ιστορικά μέρη της Αυστριακής Κάτω Σιλεσία (περιοχές Γιεσένιτσκο και Οπάβσκο) παρέμεινε μέρος της Τσεχοσλοβακίας. Το 1949, οι Γερμανοί που είχαν μείνει στο πολωνικό και το τσεχικό τμήμα της Κάτω Σιλεσίας δεν ξεπερνούσαν τις λίγες χιλιάδες, λόγω της μαζικής προσφυγιάς στους τελευταίους μήνες του Β΄ ΠΠ και των απελάσεων των Γερμανών τα αμέσως επόμενα έτη.[1]
Στην περιοχή βρίσκονται πολλά είδη ιστορικών αρχιτεκτονικών ρυθμών. Η Κάτω Σιλεσία έχει πολλά κάστρα και παλάτια, καλοδιατηρημένες ή ανακατασκευασμένες παλιές πόλεις, πολλές λουτροπόλεις, ιστορικούς χώρους ταφής Πολωνών μοναρχών και των συζύγων τους (οι χώροι ταφής των Πολωνών μοναρχών και συζύγων βρίσκονται στο Βρότσουαφ, τη Λεγκνίτσα και τη Τζεμπνίτσα).