Πωλ Φουκάρ
Ο Πωλ-Φρανσουά Φουκάρ (Paul-François Foucart, 15 Μαρτίου 1836 – 19 Μαΐου 1926) ήταν Γάλλος αρχαιολόγος με ειδίκευση στην επιγραφολογία, γνωστός για τις έρευνές του αναφορικά με τα Ελευσίνια Μυστήρια. Υπήρξε πατέρας του αιγυπτιολόγου Ζωρζ Φουκάρ.
| Πωλ Φουκάρ | |
|---|---|
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Paul Foucart (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 15 Μαρτίου 1836[1] Παρίσι |
| Θάνατος | 19 Μαΐου 1926[1][2] Παρίσι |
| Υπηκοότητα | Γαλλία |
| Σπουδές | École Normale Supérieure |
| Τέκνα | Georges Foucart |
| Βραβεύσεις | Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής (1879), Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (1890) και Ταξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής (1925) |
| Επιστημονική σταδιοδρομία | |
| Ερευνητικός τομέας | επιγραφολογία, κλασική φιλολογία, κλασική αρχαιολογία, ιστοριογραφία της θρησκείας, ιστορία, Αρχαία Ιστορία και Ελληνιστική περίοδος |
| Ιδιότητα | αρχαιολόγος, κλασικός φιλόλογος, διδάσκων πανεπιστημίου, επιγραφολόγος, ελληνιστής, καθηγητής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ιστορικός της θρησκείας, ιστορικός της κλασσικής αρχαιότητας και ιστορικός |
| Φοιτητές του | Salomon Reinach |
| δεδομένα () | |
Ο Φουκάρ γεννήθηκε στο Παρίσι και από το 1855 σπούδασε στην École Normale Supérieure, αποφοιτώντας το 1858. Στη συνέχεια δίδαξε στο Λύκειο Καρλομάγνου και στο Λύκειο Μποναπάρτ. Το 1874 έγινε λέκτορας στο Collège de France, όπου το 1877 διορίστηκε καθηγητής της επιγραφολογίας και της ελληνικής αρχαιολογίας. Το 1878 εκλέχθηκε μέλος της Académie des Inscriptions et Belles Lettres, αντικαθιστώντας τον Ζοζέφ Νωντέ, και το ίδιο έτος διορίστηκε διευθυντής της Γαλλικής Σχολής Αθηνών.[3]
Επιλεγμένα έργα
Επεξεργασία- Mémoire sur les ruines et l'histoire de Delphes, 1865 («Υπόμνημα επί των ερειπίων και της ιστορίας των Δελφών»)
- Des associations religieuses chez les Grecs, thiases, éranes, orgéons, 1875 («Θρησκευτικές ενώσεις στους Έλληνες»)
- Décret des Athéniens relatif à la ville de Chalcis, 1877 («Ψήφισμα των Αθηναίων περί της Χαλκίδος»)
- Mélanges d'épigraphie grecque, 1878 («Απάνθισμα ελληνικής επιγραφικής»)
- Recherches sur l'origine et la nature des mystères d'Éleusis, 1895 («Έρευνες επί της προελεύσεως και φύσεως των Ελευσινίων Μυστηρίων»)
- Les grands mystères d'Éleusis, personnel-cérémonies, 1900 («Τα μεγάλα Ελευσίνια Μυστήρια»)
- La formation de la Province Romaine d'Asie, 1903 («Η δημιουργία της Ρωμαϊκής Επαρχίας της Ασίας»)
- Le culte de Dionysos en Attique, 1904 («Η λατρεία του Διονύσου στην Αττική»)
- Étude sur Didymos d'après un papyrus de Berlin, 1906 («Μελέτη περί του Διδύμου κατά τον πάπυρο του Βερολίνου»)
- Les mystères d'Éleusis, 1914 («Τα Ελευσίνια Μυστήρια»)
- Le culte des héros chez les Grecs, 1918 («Η λατρεία των ηρώων στους Έλληνες».[4])
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12137811s. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ «Annuaire prosopographique : la France savante» 108267. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Dictionnaire universel des contemporains contenant toutes les ..., Volume 2 του Gustave Vapereau
- ↑ HathiTrust Digital Library[νεκρός σύνδεσμος]