Ριμπάτ Σαράφ
Συντεταγμένες: 36°15′59″N 60°39′20″E / 36.2664°N 60.6555°E
Το Ριμπάτ Σαράφ (Περσικά: رباط شرف) είναι ένα καραβάν σαράι (σημείο ανάπαυσης ταξιδιωτών) το οποίο χρονολογείται από το 1114. Βρίσκεται βορειοανατολικά του Ιράν στην επαρχία Ραζαβί Χορασάν. Πιθανολογείται ότι ανοικοδομήθηκε από τον Σαράφ αλ-Ντιν ιμπν Ταχίρ (ηγεμόνα της επαρχίας του Χορασάν) [8]. Ο αρχαιολογικός χώρος βρίσκεται 7 χιλιόμετρα μακρυά από το χωριό Σχολόκ (130 χιλιόμετρα από τη Μασχάντ) [9].
| Ριμπάτ Σαράφ | |
|---|---|
 | |
 | |
 | |
| Είδος | Καραβανσεράι[1][2][3], ανάκτορο[1][2][3] και πολιτισμική κληρονομιά[4][5][6] |
| Αρχιτεκτονική | Seljuk architecture[1][2][3] |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 36°15′59″N 60°39′19″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Marzdaran Rural District[4][6] |
| Χώρα | Ιράν[4][2][3] |
| Ολοκλήρωση | 1114[1][2][3] και 1154[1][2][3] |
| Χρήση | ανάκτορο[1][2][3] |
| Υλικά | τούβλο[1][2][3] και στόκος[2][3] |
| Χρηματοδότης | Sharaf al-Din ibn Tahir[2][3] και Turna Khatun[1][2][3] |
| Προστασία | μνημείο εθνικής κληρονομιάς του Ιράν (από 1942)[4][5][6] και τμήμα μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς (από 2023)[7] |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Περιγραφή
ΕπεξεργασίαΑνοικοδομήθηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να υπάρχει οχύρωση ώστε να προστατεύονται τα καραβάνια από τις επιθέσεις ληστών. Μάλιστα υπήρχε μόνο μια πύλη εισόδου η οποία μπορούσε να φρουρείται [8]. Το συγκρότημα έχει μέγεθος 110x75 μέτρα και είναι περιτοιχισμένο από πλίθινους τείχους ύψους 6 μέτρων οχυρωμένο από έξι στρογγυλούς πύργους [10]. Αρχικά λειτούργησε ως καραβάν σαράι αλλά αργότερα, μετά από λεηλασία που υπέστη αναδιαμορφώθηκε ως παλάτι της πριγκίπισσας Τουρκάν Χατούν η οποία ήταν σύζυγος του Σελτζούκου Σουλτάνου Σαντζάρ (1118-1157). Ο Σαντζάρ είχε έδρα στην πρωτεύουσα Μερβ (σήμερα η Μερβ βρίσκεται στο Τουρκμενιστάν). [8]
Το καραβάν σαράι αποτελείται από δύο μέρη: το ένα μικρότερο μέρος περιλαμβάνει τρία μικρά ισλαμικά τεμένη και απευθυνόταν στην πλειοψηφία των ταξιδιωτών, ενώ υπήρχε ένα μεγαλύτερο μέρος με τρεις δεξαμενές νερού και δωμάτια ξεκούρασης τα οποία απευθυνόταν στους πλουσιότερους ταξιδιώτες. [10]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 books
.google .com /books?id=un4WcfEASZwC&pg=PA354. - ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 books
.google .com /books?id=un4WcfEASZwC&pg=PA151. - ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 archnet
.org /sites /3873. - ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Wiki Loves Monuments monuments database. 6 Νοεμβρίου 2017. tools
.wmflabs .org /heritage /api /api .php?action=search&format=json&srcountry=ir&srlang=fa&srid=359. - ↑ 5,0 5,1 sarakhs
.razavichto .ir /recorded%20monuments-sar .aspx. - ↑ 6,0 6,1 6,2 iranarchpedia
.ir /entry /15608. - ↑ whc
.unesco .org /en /list /1668 /maps /. - ↑ 8,0 8,1 8,2 Τζόναθαν Μπλουμ, Σήλα Μπλερ (1999). Ισλαμικές τέχνες. Εκδόσεις Καστανιώτη. σελίδες 170–1. ISBN 960-03-2654-1.
- ↑ Andrew Burke, Mark Elliot (2008). Iran. Lonely Planet. σελίδες 365. ISBN 978-1-74104-293-1.
- ↑ 10,0 10,1 Helen Loveday, Bruce Wannell, Christoph Baumer, Bijan Omrani (2005). Iran Persia: Ancient & Modern. Odyssey Books & Guides. σελίδες 219. ISBN 978-962-217-812-0.